Beheerders van beleggingsfondsen brengen beleggers liefst een vaste, forse vergoeding in rekening die onafhankelijk is van de prestaties van het beleggingsfonds. Prestatiebeloning is niet populair. Dat moet anders.
Negen van de tien beursgenoteerde beleggingsfondsen in Nederland rekenen beleggers alleen een vaste beheervergoeding.
Daardoor krijgen beleggers in die fondsen altijd dezelfde rekening gepresenteerd, ongeacht of het fonds goed of slecht presteert.
Dat blijkt uit onderzoek van de VEB naar de kostenstructuur van beleggingsfondsen met een actief beleggingsbeleid en een beursnotering aan Euronext Amsterdam.
Performance fee extraatje
Introductie van een prestatievergoeding, een zogenoemde performance fee, zou de belangen van een beleggingsfonds en zijn beleggers meer op een lijn brengen. Fondsbeheerders zouden, naast een bescheiden vaste vergoeding, een beloning voor presteren krijgen.
Momenteel gebruikt een magere elf procent van de fondsen een prestatievergoeding maar houdt daarbij nog steeds vast aan een te hoge vaste vergoeding.
Fondsen die een prestatiebeloning hanteren berekenen vrijwel eenzelfde vaste vergoeding als de fondsen die niet met een performance fee werken.
De performance fee is daarmee vooral een extraatje boven op de al forse vaste managementfee, die zelden onder de 1 procent uitkomt.
Wat beleggers willen
Voor participanten in beleggingsfondsen zijn kosten de enige zekere factor voor het toekomstige rendement. Niet alleen de hoogte van de kosten is van belang, ook de kostenstructuur is relevant.
De kostenstructuur dient in overeenstemming te zijn met het beleggingsbeleid van een beleggingsfonds. Passieve beleggingsfondsen kunnen volstaan met een lage vaste managementfee.
Fondsen die actief streven naar een betere prestatie dan de index moeten de belangen van de beheerder en de participant op één lijn brengen door de kostenstructuur aan te laten sluiten op de beleggingsdoelstelling.
De VEB roept fondsaanbieders op hun kostenstructuur te wijzigen. Een structuur met relatief lage vaste kosten, die ongeveer gelijk zijn aan die van indextrackers, en een performance fee is te prefereren.
De performance fee dient afhankelijk gesteld te worden van de outperformance ten opzichte van de relevante benchmark.
Daardoor krijgen beleggers in die fondsen altijd dezelfde rekening gepresenteerd, ongeacht of het fonds goed of slecht presteert.
Dat blijkt uit onderzoek van de VEB naar de kostenstructuur van beleggingsfondsen met een actief beleggingsbeleid en een beursnotering aan Euronext Amsterdam.
Performance fee extraatje
Introductie van een prestatievergoeding, een zogenoemde performance fee, zou de belangen van een beleggingsfonds en zijn beleggers meer op een lijn brengen. Fondsbeheerders zouden, naast een bescheiden vaste vergoeding, een beloning voor presteren krijgen.
Momenteel gebruikt een magere elf procent van de fondsen een prestatievergoeding maar houdt daarbij nog steeds vast aan een te hoge vaste vergoeding.
Fondsen die een prestatiebeloning hanteren berekenen vrijwel eenzelfde vaste vergoeding als de fondsen die niet met een performance fee werken.
De performance fee is daarmee vooral een extraatje boven op de al forse vaste managementfee, die zelden onder de 1 procent uitkomt.
Wat beleggers willen
Voor participanten in beleggingsfondsen zijn kosten de enige zekere factor voor het toekomstige rendement. Niet alleen de hoogte van de kosten is van belang, ook de kostenstructuur is relevant.
De kostenstructuur dient in overeenstemming te zijn met het beleggingsbeleid van een beleggingsfonds. Passieve beleggingsfondsen kunnen volstaan met een lage vaste managementfee.
Fondsen die actief streven naar een betere prestatie dan de index moeten de belangen van de beheerder en de participant op één lijn brengen door de kostenstructuur aan te laten sluiten op de beleggingsdoelstelling.
De VEB roept fondsaanbieders op hun kostenstructuur te wijzigen. Een structuur met relatief lage vaste kosten, die ongeveer gelijk zijn aan die van indextrackers, en een performance fee is te prefereren.
De performance fee dient afhankelijk gesteld te worden van de outperformance ten opzichte van de relevante benchmark.