VEB.net maakt gebruik van cookies om het gebruiksgemak van de website te verbeteren. 

Hunter Douglas verduistert toekomstbeeld

Wat zijn de plannen van de familie Sonnenberg met Hunter Douglas? Deze vraag circuleert al jaren rondom het raambekledingsbedrijf.

Al enige tijd lijkt een beursexit van Hunter Douglas aan de orde, maar op een of andere manier blijft de tucht van de markt de familie Sonnenberg boeien. Van een normale belegging is voor de particuliere belegger eigenlijk al langere tijd geen sprake meer.

Door tussentijdse, sterk bekritiseerde, aankopen bezit Ralph Sonnenberg 81,2 procent van de gewone aandelen en 99,4 procent van de prefs. De free float is daardoor uiterst beperkt wat de koersvorming ernstig bemoeilijkt. Het bedrijf heeft nog een tweede notering in Frankfurt.

De dominante positie van Ralph Sonnenberg zorgt voor een afwijkende corporate governance, waar nogal wat kritiek op is. Zo is dat de statutaire hoofdzetel van Hunter Douglas op Curaçao gevestigd. Hierdoor is de onderneming niet gehouden aan de richtlijnen van de Nederlandse corporate governance code. Ook geldt voor Sonnenberg hierdoor niet de regel dat hij vanwege zijn meer dan 30 procentbelang verplicht is een bod op het gehele bedrijf te doen.

In het gedrang
Een goede illustratie van de zwakke positie van de minderheidsaandeelhouders werd niet in 2005 gegeven toen Sonnenberg een tenderbod op de overige aandelen deed en dankbaar gebruik maakte van de lage beurskoers.

Via de uitgifte van preferente aandelen voorkwam Sonnenberg dat hij vanwege het tenderbod wel verplicht was een bod op de gehele onderneming te doen. De AFM ging met de constructie akkoord, maar een openbaar bod tegen een redelijke prijs had beter overgekomen.

Ook in 2008 voelde de minderheidsaandeelhouders zich tegen de muur gezet. In dat jaar lanceerde niet Sonnenberg, maar Hunter Douglas een bod op de nog vrij verhandelbare stukken. De aanmelding bleef beperkt tot ongeveer de helft, omdat de prijs ook toen als laag werd gezien.

De stukken werden ingetrokken, waardoor Sonnenberg zijn grip op de onderneming verder vergrootte. Voor de kleine aandeelhouder was het kiezen of delen. Medio 2009 wijzigde Hunter Douglas zijn statuten waardoor Ralph Sonnenberg het bedrijf via een uitkoopprocedure volledig in handen kan krijgen en alsnog van de beurs kan halen.

Beleggingsportefeuille
Een ander aspect dat Hunter Douglas een bijzondere aandeel maakt is de beleggingsportefeuille die het bedrijf er op na houdt. Na een fors beleggingsverlies in 2008 werd besloten de portefeuille af te bouwen.

Eind september 2010 was de waarde van portefeuille geslonken naar 135 miljoen dollar, vergeleken met een piekniveau van 911 miljoen in 2007 (28 procent van de totale activa), en dat zal verder afgebouwd worden richting de 100 miljoen dollar. Eindelijk werd een deel van de vrijgekomen middelen teruggesluisd naar de aandeelhouders.

Performance
Hunter Douglas ondervindt de laatste jaren grote hinder van de zwakke Westerse huizenmarkten en het lage consumentenvertrouwen. Het concern betrekt 40 procent van de omzet uit de Verenigde Staten en Canada en eveneens 40 procent uit Europa, waar het vooral in het Verenigd Koninkrijk wordt geraakt. Door de grote exposure in de Verenigde Staten is de dollargevoeligheid groot. 

Mede geholpen door fikse kostenbesparingen zaten de resultaten in 2010 jaar weer stevig in de lift en lijkt een winstverdubbeling mogelijk. Hunter Douglas bewijst daarmee zijn kracht. Op de huidige koers van 39 euro betalen beleggers een kleine tien keer de door analisten verwachten winst over 2011. Dat lijkt niet veel, maar de beperkingen van het fonds zijn niet gering.

 



Gerelateerde artikelen