De sociale onrust in Europa blijft groot, maar op de financiële markten zorgt een aantal meevallers voor opvallend veel optimisme. Krijgen de doemdenkers dan toch ongelijk?
In tijden van crisis wordt iedere flinter goed nieuws met beide handen aangegrepen.
Toch zou het te kort door de bocht zijn om recente meevallers onder deze noemer weg te zetten.
Allereerst is er goed nieuws uit Athene. Het lijkt erop dat de Griekse regering de trojka van IMF, Europese Centrale Bank en Europese Unie heeft weten te overtuigen van de nieuwste bezuinigingsvoorstellen. Dat zou betekenen dat het land een nieuwe tranche aan miljardensteun heeft weten binnen te hengelen.
De Griekse situatie blijft dramatisch en een nieuw noodpakket lijkt onontkoombaar. Maar de laatste inspectieronde van de Trojka heeft beduidend minder stof doen opwaaien dan bij vorige gelegenheden.
In recente jaren was de controle in Athene vaak aanleiding tot paniek op de financiële markten, maar de verzekering van Duitsland onlangs dat Griekenland zonder meer in de eurozone thuis hoort, lijkt ergens geholpen te hebben.
Meer lucht voor Spanje
En dan is er Spanje, dat niet wordt afgewaardeerd tot junk-status door kredietbeoordelaar Moody’s, terwijl dat afgelopen zomer wel degelijk in de lijn der verwachtingen lag. Een dergelijke afwaardering in Portugal had een massale vlucht van beleggers tot gevolg.
Dat het bij Spanje zover (nog) niet gekomen is dankt het land aan de actie van ECB-president Draghi, die liet weten tot het uiterste te zullen gaan om schuldenlanden erbovenop te helpen.
De woorden van Draghi waren al genoeg om de wurgrentes op Spaans schuldpapier te dempen. Maar tot een daadwerkelijke steunaanvraag was het nog niet gekomen. Vooral Duitsland lag dwars, uit angst dat er opnieuw een politiek debat opgestart moet worden over een nieuwe miljardeninjectie.
Volgens de Wall Street Journal geeft Duitsland het verzet nu op, waardoor een tussenvariant van steun mogelijk is voor Spanje: het zou betekenen dat Spanje wel officieel steun aanvraagt maar de miljarden nog niet consumeert. Die constructie zou speculeren tegen Spanje onzinnig maken en de markten kalmeren. Sterker nog, alleen al de huidige berichtgeven doen de rente in Spanje scherpo dalen en de aandelenbeurs fors stijgen.
Nog lang niet voorbij, maar toch
Intussen proberen politieke beleidsbepalers rust en begrip uit te stralen De Franse president Hollande kondigde zelfs het einde van de crisis aan, terwijl het politiek verzet tegen meer steun voor bijvoorbeeld Griekenland en Portugal beetje bij beetje wordt weg gemasseerd.
Toch is teveel optimisme erg overdreven. Europese banken zijn weinig minder wankel dan een paar maanden geleden, de weeffouten in de eurozone zijn nog lang niet opgelost en onvrede over draconische bezuinigingen in Zuid-Europa zwellen aan.
Maar van de totale ineenstorting van het Europees project, zoals door sommige marktvolgers voor de korte termijn voorzien, blijft uit. Een nieuwe eurotop moet het einde van de tunnel dichterbij brengen.
Ondertussen is de eurozone niet meer de grootste zorg van beleggers wereldwijd, zo blijkt uit een peiling in opdracht van Merril Lynch. De Amerikaanse schulden zorgen voor meer hoofdpijn dan de Europese. En dat is een tijd geleden.
Toch zou het te kort door de bocht zijn om recente meevallers onder deze noemer weg te zetten.
Allereerst is er goed nieuws uit Athene. Het lijkt erop dat de Griekse regering de trojka van IMF, Europese Centrale Bank en Europese Unie heeft weten te overtuigen van de nieuwste bezuinigingsvoorstellen. Dat zou betekenen dat het land een nieuwe tranche aan miljardensteun heeft weten binnen te hengelen.
De Griekse situatie blijft dramatisch en een nieuw noodpakket lijkt onontkoombaar. Maar de laatste inspectieronde van de Trojka heeft beduidend minder stof doen opwaaien dan bij vorige gelegenheden.
In recente jaren was de controle in Athene vaak aanleiding tot paniek op de financiële markten, maar de verzekering van Duitsland onlangs dat Griekenland zonder meer in de eurozone thuis hoort, lijkt ergens geholpen te hebben.
Meer lucht voor Spanje
En dan is er Spanje, dat niet wordt afgewaardeerd tot junk-status door kredietbeoordelaar Moody’s, terwijl dat afgelopen zomer wel degelijk in de lijn der verwachtingen lag. Een dergelijke afwaardering in Portugal had een massale vlucht van beleggers tot gevolg.
Dat het bij Spanje zover (nog) niet gekomen is dankt het land aan de actie van ECB-president Draghi, die liet weten tot het uiterste te zullen gaan om schuldenlanden erbovenop te helpen.
De woorden van Draghi waren al genoeg om de wurgrentes op Spaans schuldpapier te dempen. Maar tot een daadwerkelijke steunaanvraag was het nog niet gekomen. Vooral Duitsland lag dwars, uit angst dat er opnieuw een politiek debat opgestart moet worden over een nieuwe miljardeninjectie.
Volgens de Wall Street Journal geeft Duitsland het verzet nu op, waardoor een tussenvariant van steun mogelijk is voor Spanje: het zou betekenen dat Spanje wel officieel steun aanvraagt maar de miljarden nog niet consumeert. Die constructie zou speculeren tegen Spanje onzinnig maken en de markten kalmeren. Sterker nog, alleen al de huidige berichtgeven doen de rente in Spanje scherpo dalen en de aandelenbeurs fors stijgen.
Nog lang niet voorbij, maar toch
Intussen proberen politieke beleidsbepalers rust en begrip uit te stralen De Franse president Hollande kondigde zelfs het einde van de crisis aan, terwijl het politiek verzet tegen meer steun voor bijvoorbeeld Griekenland en Portugal beetje bij beetje wordt weg gemasseerd.
Toch is teveel optimisme erg overdreven. Europese banken zijn weinig minder wankel dan een paar maanden geleden, de weeffouten in de eurozone zijn nog lang niet opgelost en onvrede over draconische bezuinigingen in Zuid-Europa zwellen aan.
Maar van de totale ineenstorting van het Europees project, zoals door sommige marktvolgers voor de korte termijn voorzien, blijft uit. Een nieuwe eurotop moet het einde van de tunnel dichterbij brengen.
Ondertussen is de eurozone niet meer de grootste zorg van beleggers wereldwijd, zo blijkt uit een peiling in opdracht van Merril Lynch. De Amerikaanse schulden zorgen voor meer hoofdpijn dan de Europese. En dat is een tijd geleden.