Mario Draghi, Karlsruhe en zetelverlies voor Nederlandse eurosceptici. De laatste tijd krijgt de euro een paar meevallers achter elkaar in de schoot geworpen. Maar de druk op politici blijft hoog.
Karlsruhe, een stad van bijna 300.000 inwoners. Het gros van de Nederlanders jakkert er met hoge snelheid langs, op weg naar Zwitserland en Oostenrijk.
De stad in Baden-Württemberg is ook een regelmatig terug kerende halte in de Europese route uit de crisis.
De rechters van het hier gevestigde constitutionele hof moeten regelmatig oordelen of het Europabeleid van de Duitse regering wel door de beugel kan.
Deze week was er het oordeel over de rechtmatigheid van de miljardenverplichtingen van Duitsland aan een nieuw Europees noodfonds.
Het antwoord was ja, met de voorwaarde dat nieuwe maatregelen weer een politiek besluitb in Duitsland vergen.
Teurg naar politiek
Daarmee is de redding van Europa terug in het politieke speelveld. Vorige week was er nog de opluchting toen centrale bankiers, de ECB en zijn voorman Mario Draghi, het heft in handen namen om de onrust op de markten te temperen.
De Europese Centrale Bank staat klaar om alle registers open te trekken als dat nodig mocht blijken om de euro te redden.
Dat zag er overzichtelijk uit: de toekomst van Europa in handen van een stel deskundige mannen –vrouwen ontbreken in het bestuur van de ECB. Maar de roes op de beurzen was kort, nu opnieuw duidelijk wordt dat de redding van de eurozone niet kan zonder politiek.
Dat heeft allereerst te maken met de voorwaarden die de ECB heeft meegegeven aan zijn controversiële besluit om schilden van probleemlanden op te kopen. Eén van de condities is dat landen alleen steunaankopen mogen verwachten uit Frankfurt als ze actief blijven doorgaan met hervormen.
Catch 22
Tegelijk zei ECB-president Draghi opnieuw al het mogelijke te doen om de euro overeind te houden. Maar wat betekent dat als een probleemland al steun ontvangt en de afgesproken hervormingen niet nakomt? In principe zou de steun van de ECB dan moeten stoppen, maar dan trekt Mario Draghi direct de stekker uit het euro-project.
Zonder politieke overtuiging tot hervorming en nut van de euro is onmogelijk de crisis te beëindigen.
Beleidsbepalers moeten vastbesloten zijn alle democratische middelen in te zetten om de eigen kiezers te overtuigen van offers aan de gemeenschappelijke munt. Die offers zijn de harde maatregelen in Zuid-Europa, maar ook de miljardensteun uit gezondere lidstaten.
Blij met stapjes
Het is dan ook logisch dan in Europese kringen zo opgetogen wordt gereageerd op de overwinning van de meer pro-Europees gezinde partijen in de Nederlandse verkiezingen.
De overwinning van de VVD is een signaal dat (de aankondiging) van harde maatregelen niet per definitie afgestraft worden door kiezers. En ook het rechterlijke fiat in Karlsruhe is een open doekje voor euro-gelovers.
Het zijn kleine stapjes, er zullen er nog meer moeten volgen. Mario Draghi heeft het uiterste gedaan om tijd te winnen. De echte redding moet opgetuigd worden in een serie politieke topontmoetingen komende tijd.
De stad in Baden-Württemberg is ook een regelmatig terug kerende halte in de Europese route uit de crisis.
De rechters van het hier gevestigde constitutionele hof moeten regelmatig oordelen of het Europabeleid van de Duitse regering wel door de beugel kan.
Deze week was er het oordeel over de rechtmatigheid van de miljardenverplichtingen van Duitsland aan een nieuw Europees noodfonds.
Het antwoord was ja, met de voorwaarde dat nieuwe maatregelen weer een politiek besluitb in Duitsland vergen.
Teurg naar politiek
Daarmee is de redding van Europa terug in het politieke speelveld. Vorige week was er nog de opluchting toen centrale bankiers, de ECB en zijn voorman Mario Draghi, het heft in handen namen om de onrust op de markten te temperen.
De Europese Centrale Bank staat klaar om alle registers open te trekken als dat nodig mocht blijken om de euro te redden.
Dat zag er overzichtelijk uit: de toekomst van Europa in handen van een stel deskundige mannen –vrouwen ontbreken in het bestuur van de ECB. Maar de roes op de beurzen was kort, nu opnieuw duidelijk wordt dat de redding van de eurozone niet kan zonder politiek.
Dat heeft allereerst te maken met de voorwaarden die de ECB heeft meegegeven aan zijn controversiële besluit om schilden van probleemlanden op te kopen. Eén van de condities is dat landen alleen steunaankopen mogen verwachten uit Frankfurt als ze actief blijven doorgaan met hervormen.
Catch 22
Tegelijk zei ECB-president Draghi opnieuw al het mogelijke te doen om de euro overeind te houden. Maar wat betekent dat als een probleemland al steun ontvangt en de afgesproken hervormingen niet nakomt? In principe zou de steun van de ECB dan moeten stoppen, maar dan trekt Mario Draghi direct de stekker uit het euro-project.
Zonder politieke overtuiging tot hervorming en nut van de euro is onmogelijk de crisis te beëindigen.
Beleidsbepalers moeten vastbesloten zijn alle democratische middelen in te zetten om de eigen kiezers te overtuigen van offers aan de gemeenschappelijke munt. Die offers zijn de harde maatregelen in Zuid-Europa, maar ook de miljardensteun uit gezondere lidstaten.
Blij met stapjes
Het is dan ook logisch dan in Europese kringen zo opgetogen wordt gereageerd op de overwinning van de meer pro-Europees gezinde partijen in de Nederlandse verkiezingen.
De overwinning van de VVD is een signaal dat (de aankondiging) van harde maatregelen niet per definitie afgestraft worden door kiezers. En ook het rechterlijke fiat in Karlsruhe is een open doekje voor euro-gelovers.
Het zijn kleine stapjes, er zullen er nog meer moeten volgen. Mario Draghi heeft het uiterste gedaan om tijd te winnen. De echte redding moet opgetuigd worden in een serie politieke topontmoetingen komende tijd.
|
|