Het lijkt erop dat de Europese bankenunie volgend jaar een feit is. De Europese autoriteiten krijgen meer bevoegdheden, de bankenbelegger schiet er niet zo heel veel mee op.
De Europese ministers van Financiën werden het vrijdag eens over een resolutiemechanisme, de regels voor het ontmantelen van een bank.
Begin volgend jaar moeten deze regels van kracht zijn. Waar moeten beleggers die investeren in banken rekening mee houden?
Europees toezicht is niet per se veiliger
De kern van de bankenunie is dat de eindverantwoordelijkheid voor het toezicht op de grootste Europese banken naar de Europese Centrale Bank gaat.
Deze moet ervoor zorgen dat Europese bankregels waarover in 2009 afspraken zijn gemaakt overal op dezelfde manier worden toegepast. Het gaat dan vooral om de kapitaaleisen aan de banken.
In hoeverre de Europese autoriteiten hun tanden laten zien en voorkomen dat banken in lidstaten onverantwoorde risico's nemen, zal moeten blijken. Het ligt niet zonder meer voor de hand dat toezichthouders in Frankfurt dat beter kunnen dan lokale toezichthouders.
Reddingsfonds is er voor de stabiliteit, niet voor investeerders
In de aanloop naar de bankenunie is veel gesproken over een reddingsfonds van 55 miljard euro. In de wetenschap dat er de afgelopen jaren honderden miljarden overheidsgeld in de banken zijn gepompt lijkt dat veel te weinig.
Het fonds is echter nadrukkelijk niet bedoeld om de investeerders van een bank te redden. Het is een laatste middel om banken overeind te houden en te voorkomen dat een ongeordend bankfaillissement leidt tot een financiële crisis.
Bail-in wordt de norm
Een van de van het optuigen van de bankenunie is namelijk om de rekening voor het ontmantelen van een bank neer te leggen bij de kredietverschaffers. Dit heet in het jargon wel een bail-in.
Minstens 8 procent van de bankbalans moet voor hun rekening komen. Dit betekent dat als het mis gaat aandeelhouders hun geld kwijtraken en obligatiehouders meestal flink zullen moeten bloeden.
Investeren in een bank wordt dus risicovoller
De afgelopen paar jaar is langzaam het bewustzijn ingedaald dat investeerders zullen moeten meebetalen aan bankenreddingen.
In theorie is de keerzijde van meer risico een hoger rendement. Dat betekent dat bij een belegging in een bank een ander soort risico-afweging hoort dan in het verleden gebruikelijk was.
Begin volgend jaar moeten deze regels van kracht zijn. Waar moeten beleggers die investeren in banken rekening mee houden?
Europees toezicht is niet per se veiliger
De kern van de bankenunie is dat de eindverantwoordelijkheid voor het toezicht op de grootste Europese banken naar de Europese Centrale Bank gaat.
Deze moet ervoor zorgen dat Europese bankregels waarover in 2009 afspraken zijn gemaakt overal op dezelfde manier worden toegepast. Het gaat dan vooral om de kapitaaleisen aan de banken.
In hoeverre de Europese autoriteiten hun tanden laten zien en voorkomen dat banken in lidstaten onverantwoorde risico's nemen, zal moeten blijken. Het ligt niet zonder meer voor de hand dat toezichthouders in Frankfurt dat beter kunnen dan lokale toezichthouders.
Reddingsfonds is er voor de stabiliteit, niet voor investeerders
In de aanloop naar de bankenunie is veel gesproken over een reddingsfonds van 55 miljard euro. In de wetenschap dat er de afgelopen jaren honderden miljarden overheidsgeld in de banken zijn gepompt lijkt dat veel te weinig.
Het fonds is echter nadrukkelijk niet bedoeld om de investeerders van een bank te redden. Het is een laatste middel om banken overeind te houden en te voorkomen dat een ongeordend bankfaillissement leidt tot een financiële crisis.
Bail-in wordt de norm
Een van de van het optuigen van de bankenunie is namelijk om de rekening voor het ontmantelen van een bank neer te leggen bij de kredietverschaffers. Dit heet in het jargon wel een bail-in.
Minstens 8 procent van de bankbalans moet voor hun rekening komen. Dit betekent dat als het mis gaat aandeelhouders hun geld kwijtraken en obligatiehouders meestal flink zullen moeten bloeden.
Investeren in een bank wordt dus risicovoller
De afgelopen paar jaar is langzaam het bewustzijn ingedaald dat investeerders zullen moeten meebetalen aan bankenreddingen.
In theorie is de keerzijde van meer risico een hoger rendement. Dat betekent dat bij een belegging in een bank een ander soort risico-afweging hoort dan in het verleden gebruikelijk was.