Onverwachte economische zwakte en dreigende deflatie brengt de ECB steeds dichter bij het inzetten van rigoreuze steunmaatregelen. De ECB kan het echter waarschijnlijk niet alleen.
Waar menig econoom begin dit jaar had ingezet op een geleidelijk herstel in de eurozone, lijkt een derde achtereenvolgende recessie steeds dichterbij te komen.
Economische zwakte, mede aangejaagd door de geopolitiek onrust, gecombineerd met een alsmaar dalende inflatie, zet flink druk op ECB-president Mario Draghi daad bij het woord te voegen.
De markt rekent op een verdere daling van de inflatie (in augustus) naar 0,3 procent van 0,4 procent in juli.
In zijn speech in het Amerikaanse Jackson Hole heeft Draghi nadrukkelijk gezinspeeld daadwerkelijk met een programma voor kwantitatieve verruiming te komen.
Tegelijk maakte de centrale bankier duidelijk dat de ECB het niet alleen kan en overheden bijvoorbeeld flexibeler met de begroting om kunnen gaan.
Dit lijkt haaks te staan op de zo noodzakelijke begrotingsdiscipline en hervormingen die de Europese landen moeten doorvoeren, maar economische groei heeft nu prioriteit.
Dalende marktrentes
De financiële markten lopen al langer vooruit op een scenario van economische zwakte en lage inflatie en een obligatie-opkoopprogramma van de ECB.
Dit valt te zien aan de alsmaar verder dalende lange rentes in het eurogebied. De Duitse tienjaarsrente, de Bund, bereikte deze week met 0,91 procent een laagterecord. De rente is inmiddeld gehalveeld ten opzichte van de 1,92 procent begin dit jaar.
Ook Nederland (1,07 procent), Spanje (2,11 procent) en Italië (2,37 procent) laten ongekend lage marktrentes zien.
Geen eer te behalen
Pure monetaire financiering - het opkopen van staatsobligaties in de primaire markt, dus bij de uitgifte van de schuldtitels - is de ECB ook verboden. De ECB zal derhalve in de secundaire markt moeten opereren.
De Duitse Bundesbank heeft zich aldoor fel verzet tegen welke vorm van kwantitatieve verruiming dan ook, maar Bundesbank-president Jens Weidmann ziet ook het deflatie-gevaar.
De staatsrentes zijn inmiddels dusdanig laag dat zich de vraag zich opdringt wat voor eer er voor de ECB in deze markten nog te behalen valt.
Speelt ook nog het probleem dat de ECB bij de opkoop van staatsleningen bepaalde landen niet te veel mag bevoordelen. Hierop zou eventueel uitgeweken kunnen worden naar schuldtitels uitgegeven door Europese instituten.
Alternatieven
De ECB heeft al aangegeven naar meer alternatieven te kijken en op meer directe wijze de financiering voor het bedrijfsleven aantrekkelijker zal moeten maken.
Zo wil het door banken gebundelde (‘securitisatie’) bedrijfsleningen met onderpand opkopen, zogeheten asset backed obligaties.
Probleempunt is dat de markt voor securitisatie sinds de kredietcrisis flink gekrompen is en er dus weinig bewegingsruimte is voor de ECB.
Dit zal Draghi dwingen breed de markt in zal stappen, wat hij ook al heeft aangegeven, en ook hypotheekleningen en zelfs autoleningen moet gaan opkopen.
Wil Draghi succesvol zijn dan zal hij voor zeker 250 miljard euro uit de markt moeten halen, zo denken economen.
Dat is geen sinecure en daarom roept Draghi nu maar alvast de hulp van de Europese regeringen in en legt hij de nadruk op de aanbodzijde van de markt, zoals meer meer flexibiliteit op de arbeidsmarkten.
Economische zwakte, mede aangejaagd door de geopolitiek onrust, gecombineerd met een alsmaar dalende inflatie, zet flink druk op ECB-president Mario Draghi daad bij het woord te voegen.
De markt rekent op een verdere daling van de inflatie (in augustus) naar 0,3 procent van 0,4 procent in juli.
In zijn speech in het Amerikaanse Jackson Hole heeft Draghi nadrukkelijk gezinspeeld daadwerkelijk met een programma voor kwantitatieve verruiming te komen.
Tegelijk maakte de centrale bankier duidelijk dat de ECB het niet alleen kan en overheden bijvoorbeeld flexibeler met de begroting om kunnen gaan.
Dit lijkt haaks te staan op de zo noodzakelijke begrotingsdiscipline en hervormingen die de Europese landen moeten doorvoeren, maar economische groei heeft nu prioriteit.
Dalende marktrentes
De financiële markten lopen al langer vooruit op een scenario van economische zwakte en lage inflatie en een obligatie-opkoopprogramma van de ECB.
Dit valt te zien aan de alsmaar verder dalende lange rentes in het eurogebied. De Duitse tienjaarsrente, de Bund, bereikte deze week met 0,91 procent een laagterecord. De rente is inmiddeld gehalveeld ten opzichte van de 1,92 procent begin dit jaar.
Ook Nederland (1,07 procent), Spanje (2,11 procent) en Italië (2,37 procent) laten ongekend lage marktrentes zien.
Geen eer te behalen
Pure monetaire financiering - het opkopen van staatsobligaties in de primaire markt, dus bij de uitgifte van de schuldtitels - is de ECB ook verboden. De ECB zal derhalve in de secundaire markt moeten opereren.
De Duitse Bundesbank heeft zich aldoor fel verzet tegen welke vorm van kwantitatieve verruiming dan ook, maar Bundesbank-president Jens Weidmann ziet ook het deflatie-gevaar.
De staatsrentes zijn inmiddels dusdanig laag dat zich de vraag zich opdringt wat voor eer er voor de ECB in deze markten nog te behalen valt.
Speelt ook nog het probleem dat de ECB bij de opkoop van staatsleningen bepaalde landen niet te veel mag bevoordelen. Hierop zou eventueel uitgeweken kunnen worden naar schuldtitels uitgegeven door Europese instituten.
Alternatieven
De ECB heeft al aangegeven naar meer alternatieven te kijken en op meer directe wijze de financiering voor het bedrijfsleven aantrekkelijker zal moeten maken.
Zo wil het door banken gebundelde (‘securitisatie’) bedrijfsleningen met onderpand opkopen, zogeheten asset backed obligaties.
Probleempunt is dat de markt voor securitisatie sinds de kredietcrisis flink gekrompen is en er dus weinig bewegingsruimte is voor de ECB.
Dit zal Draghi dwingen breed de markt in zal stappen, wat hij ook al heeft aangegeven, en ook hypotheekleningen en zelfs autoleningen moet gaan opkopen.
Wil Draghi succesvol zijn dan zal hij voor zeker 250 miljard euro uit de markt moeten halen, zo denken economen.
Dat is geen sinecure en daarom roept Draghi nu maar alvast de hulp van de Europese regeringen in en legt hij de nadruk op de aanbodzijde van de markt, zoals meer meer flexibiliteit op de arbeidsmarkten.