Biotechnologiefirma Pharming heeft ook in 2005 nog geen noemenswaardige omzet weten te boeken, maar dat zal veranderen als de langverwachte C1-remmer voor de angio-oedeem ziekte is goedgekeurd en via partners op de markt kan worden gebracht. Pharming was er niet in geslaagd om een wereldwijde distributiepartner voor dit medicijn te vinden en probeert het nu via meerdere partners. Ook hier is tot dusver weinig succes geboekt. Volgens bestuursvoorzitter Francis Pinto zullen de partners wel toehappen na een definitieve goedkeuring van de C1-remmer door de diverse autoriteiten. Pharming verwacht een marktaandeel van 30 tot 40 procent.
Erg onder de indruk van de tegenslagen was Pinto niet. Pharming is op weg richting ‘zero cash burn’ en twee nieuwe applicaties van de C1-remmer zouden alleen nog fase III van het goedkeuringsproces hoeven te doorlopen. Ook is er een pijplijn van ongeveer vijftien producten in preklinische/R&D fase. Als klap op de vuurpijl stelde Pinto het behalen van een marktkapitalisatie van een miljard dollar voor eind 2007 als doel, een verdrievoudiging van de marktwaarde in minder dan twee jaar. De VEB vroeg zich af of dit optimisme niet al te voortvarend was.
Eerdere voorspellingen (winstgevendheid, een wereldwijde partner) kwamen ook niet uit. Bovendien is het merkwaardig dat het niet halen van de twee hoofddoelstellingen voor 2005 (C1-remmer op de markt en wereldwijde partner) nauwelijks in het jaarverslag is terug te vinden. Pinto reageerde getergd: een optimistische ceo is essentieel voor de moraal van een jong bedrijf en het was aan de VEB met haar drie aandelen om kritiek te spuien. Hij vergat daarbij dat een jaarverslag meer behoort te zijn dan een reclamefolder en dat door een bureaucratische opstelling van Pharming de volmachten van beleggers voor de VEB die via de banken waren gedeponeerd, niet werden geaccepteerd.
Onlangs werd bekend dat Pharming een complexe financiële deal had gesloten met Paul Capital om de cashbehoefte voor de komende twee jaar zeker te stellen. Een vertegenwoordiger van Paul Capital trad met goedkeuring van de aandeelhouders toe tot de raad van commissarissen. Enige belangenverstrengeling zou er niet zijn, want hij deed dit op persoonlijke titel. De VEB noemde nog meer opmerkelijke zaken over de samenstelling van het bestuur en de raad van commissarissen. Zo was John Pieters commissaris tot juli 2005, trad per september 2005 toe tot het bestuur als coo en neemt nu weer ontslag.
Rein Strijker was eerst bestuurslid, werd in mei 2005 commissaris en is per april 2006 opnieuw toegetreden tot het bestuur, tegelijk met de overname door Pharming van DNage, waarvan hij ceo en mede-eigenaar is. Ger Verhagen was vroeger voorzitter van de commissarissen, bleef aan als commissaris bij zijn aftreden als voorzitter en stelt zijn eerder aangekondigde vertrek per april 2006 uit. De vroegere cfo Frans Ooms heeft ontslag genomen om met zijn eigen firma aan de slag te gaan. Commissaris Niek Zaman stopt na een termijn van vier jaar en tot slot is Pinto behalve ceo ook grootaandeelhouder. Ieder feit op zich hoeft geen probleem te zijn, maar de lijst is toch wel erg lang. Is er nog wel sprake van een gezonde grens tussen bestuur en het controlerende orgaan van commissarissen? De mutaties werden door het bedrijf echter als persoonlijke keuzes betiteld, die geen structureel probleem aanduiden.
Pharming is verheugd over de overname van DNage (waarover niet werd gestemd), waarvan veel synergie wordt verwacht; de verwatering van het aandelenkapitaal zal iets minder dan 5 procent zijn. De waardering van DNage kwam tot stand via onderhandelingen, waarin toenmalig commissaris Strijker niet zou hebben geparticipeerd, vanwege zijn dubbelrol als ceo/aandeelhouder van Dnage. Een onafhankelijke beoordeling van een bank bevestigde dat de prijs redelijk was. Pharming is voornemens partners te betrekken bij de ontwikkeling en het eventueel op de markt brengen van de producten van DNage. Strijker schatte dat een termijn van vijf jaar nodig is, alvorens producten op de markt kunnen komen.
Er mocht wel worden gestemd over het beloningsbeleid. De VEB kwalificeerde dat beleid als weinig specifiek en had vooral problemen met de carte blanche voor de commissarissen om het bestuur al dan niet opties toe te kennen. Het criterium voor het toekennen van 500.000 opties is niet specifieker dan "het overtreffen van de gebudgetteerde winstgevendheid en cash flow voor 2006". Bovendien worden de 500.000 opties voor 2005 die niet werden toegekend wegens het niet halen van de twee hoofddoelstellingen, doorgeschoven naar 2006. Bij een "buitengewone prestatie" kan ook dit oude pakket worden toegekend. Overigens kreeg het bestuur voor 2005 twee maanden salaris als bonus, wellicht mede als doekje voor het bloeden van de opties. De VEB stemde als enige tegen het beloningsbeleid en de optiepakketten.
Tenslotte vroeg Pharming om de machtiging tot uitgifte van maximaal 110-120 miljoen aandelen, ruim het dubbele van wat momenteel uitstaat. Dit was zelfs enkele kleine aandeelhouders te gortig, die de VEB steunden met een tegenstem. Helaas werd ook dit voorstel aangenomen, een teken van blind vertrouwen in het bestuur. In ieder geval zal een grote kapitaalsuitbreiding Pinto helpen in zijn streven naar een marktwaarde van een miljard dollar voor eind 2007, hoewel de huidige beleggers liever zullen hopen op een verdrievoudiging van de beurskoers. Eventueel extra kapitaal kan Pharming gebruiken om haar pijplijn sneller te ontwikkelen of verder uit te breiden middels overnames.
Eerdere voorspellingen (winstgevendheid, een wereldwijde partner) kwamen ook niet uit. Bovendien is het merkwaardig dat het niet halen van de twee hoofddoelstellingen voor 2005 (C1-remmer op de markt en wereldwijde partner) nauwelijks in het jaarverslag is terug te vinden. Pinto reageerde getergd: een optimistische ceo is essentieel voor de moraal van een jong bedrijf en het was aan de VEB met haar drie aandelen om kritiek te spuien. Hij vergat daarbij dat een jaarverslag meer behoort te zijn dan een reclamefolder en dat door een bureaucratische opstelling van Pharming de volmachten van beleggers voor de VEB die via de banken waren gedeponeerd, niet werden geaccepteerd.
Onlangs werd bekend dat Pharming een complexe financiële deal had gesloten met Paul Capital om de cashbehoefte voor de komende twee jaar zeker te stellen. Een vertegenwoordiger van Paul Capital trad met goedkeuring van de aandeelhouders toe tot de raad van commissarissen. Enige belangenverstrengeling zou er niet zijn, want hij deed dit op persoonlijke titel. De VEB noemde nog meer opmerkelijke zaken over de samenstelling van het bestuur en de raad van commissarissen. Zo was John Pieters commissaris tot juli 2005, trad per september 2005 toe tot het bestuur als coo en neemt nu weer ontslag.
Rein Strijker was eerst bestuurslid, werd in mei 2005 commissaris en is per april 2006 opnieuw toegetreden tot het bestuur, tegelijk met de overname door Pharming van DNage, waarvan hij ceo en mede-eigenaar is. Ger Verhagen was vroeger voorzitter van de commissarissen, bleef aan als commissaris bij zijn aftreden als voorzitter en stelt zijn eerder aangekondigde vertrek per april 2006 uit. De vroegere cfo Frans Ooms heeft ontslag genomen om met zijn eigen firma aan de slag te gaan. Commissaris Niek Zaman stopt na een termijn van vier jaar en tot slot is Pinto behalve ceo ook grootaandeelhouder. Ieder feit op zich hoeft geen probleem te zijn, maar de lijst is toch wel erg lang. Is er nog wel sprake van een gezonde grens tussen bestuur en het controlerende orgaan van commissarissen? De mutaties werden door het bedrijf echter als persoonlijke keuzes betiteld, die geen structureel probleem aanduiden.
Pharming is verheugd over de overname van DNage (waarover niet werd gestemd), waarvan veel synergie wordt verwacht; de verwatering van het aandelenkapitaal zal iets minder dan 5 procent zijn. De waardering van DNage kwam tot stand via onderhandelingen, waarin toenmalig commissaris Strijker niet zou hebben geparticipeerd, vanwege zijn dubbelrol als ceo/aandeelhouder van Dnage. Een onafhankelijke beoordeling van een bank bevestigde dat de prijs redelijk was. Pharming is voornemens partners te betrekken bij de ontwikkeling en het eventueel op de markt brengen van de producten van DNage. Strijker schatte dat een termijn van vijf jaar nodig is, alvorens producten op de markt kunnen komen.
Er mocht wel worden gestemd over het beloningsbeleid. De VEB kwalificeerde dat beleid als weinig specifiek en had vooral problemen met de carte blanche voor de commissarissen om het bestuur al dan niet opties toe te kennen. Het criterium voor het toekennen van 500.000 opties is niet specifieker dan "het overtreffen van de gebudgetteerde winstgevendheid en cash flow voor 2006". Bovendien worden de 500.000 opties voor 2005 die niet werden toegekend wegens het niet halen van de twee hoofddoelstellingen, doorgeschoven naar 2006. Bij een "buitengewone prestatie" kan ook dit oude pakket worden toegekend. Overigens kreeg het bestuur voor 2005 twee maanden salaris als bonus, wellicht mede als doekje voor het bloeden van de opties. De VEB stemde als enige tegen het beloningsbeleid en de optiepakketten.
Tenslotte vroeg Pharming om de machtiging tot uitgifte van maximaal 110-120 miljoen aandelen, ruim het dubbele van wat momenteel uitstaat. Dit was zelfs enkele kleine aandeelhouders te gortig, die de VEB steunden met een tegenstem. Helaas werd ook dit voorstel aangenomen, een teken van blind vertrouwen in het bestuur. In ieder geval zal een grote kapitaalsuitbreiding Pinto helpen in zijn streven naar een marktwaarde van een miljard dollar voor eind 2007, hoewel de huidige beleggers liever zullen hopen op een verdrievoudiging van de beurskoers. Eventueel extra kapitaal kan Pharming gebruiken om haar pijplijn sneller te ontwikkelen of verder uit te breiden middels overnames.