Samas bezorgde zijn aandeelhouders geen prettige middag met de jaarcijfers 2002-2003 en het juist uitgegeven persbericht betreffende nog slechtere resultaten vanaf maart 2003. Een omzetdaling van 17 procent gecombineerd met margeverkrapping van 2,5 procent geven een duidelijk beeld van de hoge mate van conjunctuurafhankelijkheid van kantoorinrichting. De kostenbesparing van 36 miljoen euro kon geen voldoende compensatie meer bieden en de operationele marge voor eenmalige lasten zakte van 3,7 procent naar -1,3 procent. Daar bovenop kwam nog een afboeking op vaste activa in Duitsland van 24 miljoen euro. Dieprode cijfers waren onafwendbaar.
De huidige markt biedt op korte termijn weinig perspectieven tot verbetering. Alleen Nederland is met een kwart van de totale omzet en een marktaandeel van twintig procent nog winstgevend. Duitsland, goed voor ongeveer vijftig procent van de omzet met een marktaandeel van elf procent, is sterk verliesgevend bij omzetdaling 36 procent. Hoewel concurrenten in Duitsland fabriekssluitingen hebben aangekondigd, verloopt de sanering aan langzaam. Veel bedrijven zijn in familiebezit en verdedigen hun positie tot het uiterste en nemen verliezen daarbij op de koop toe. Ondanks voortgaande kostenbesparingen met opnieuw een personeelsreductie met circa vierhonderd personen in 2003/2004, is een ‘break-even’ nog lang niet in zicht.
Gezien de ernst van de situatie was het dan ook geen verrassing dat president-commissaris Ton Risseeuw aankondigde dat de nieuwe president-directeur Hans van der Ven, voormalig financieel topman van kabelfabrikant Draka, tegen het eind van het jaar een nieuwe strategie voor Samas zal presenteren. Daaraan zal medio februari 2004 een informatieve aandeelhoudersvergadering gewijd worden. Eén strategisch element kwam in de vergadering duidelijk naar voren: het is niet alleen de vraag in de markt die het lot van Samas bepaalt, doch evenzeer de kostenstructuur van het product.
De kantoormeubelen worden bijna helemaal geproduceerd in eigen fabrieken in de dure West-Europese landen, vooral in Duitsland.In de vergadering kwam sterke oppositie van Frederik van Beuningen die, naast Darlin, alle grootaandeelhouders vertegenwoordigde met in totaal meer dan vijftig procent van het kapitaal. Evenals de VEB opponeerden ze tegen 1) het informatieve karakter van de geplande aandeelhoudersvergadering, 2) de machtspositie van het administratiekantoor en het niet verlenen van stemrecht aan de certificaathouders, en 3) het te late tijdstip van de aandeelhoudersvergadering, gezien de ernst van de situatie.
De nieuwe topman Van der Ven verdedigde zich tegen een vervroegde aandeelhoudersvergadering met het argument dat het operationele werk prioriteit had in een situatie van “pompen of verzuipen”. Ook deze uitspraak gaf geen reden tot vrolijkheid. Tenslotte zei Risseeuw onder grote druk toe dat de vergadering zo mogelijk vervroegd zal worden en dat corporate governance agendapunt 2 zal zijn, als de code-Tabaksblat voldoende afgerond is. Slechts door het stemmengewicht van het administratiekantoor werden de commissarissen gedechargeerd. In de meningspeiling onthielden de grootaandeelhouders en de VEB zich van een mening.
In de discussie over de volmacht om voor achttien maanden aandelen te mogen plaatsen tot 2,5 maal het geplaatste kapitaal, garandeerde Risseeuw dat hiervan uitsluitend in geval van vijandige overname gebruik gemaakt zal worden en zeker niet voor acquisities.Gemeld werd ook nog dat er geen bod op de onderneming geweest is, maar dat Samas wel door financiële partijen benaderd was, zonder dat dit niet geleid heeft tot voorstellen.
Tenslotte nam Hans de Mos na twintig jaar afscheid met een afvloeiingspakket, inclusief pensioenvoorziening, van 2,7 miljoen euro, gebaseerd op een contractueel recht uit de jaren tachtig. Zijn opvolger is een hedendaags pakket verstrekt.
Gezien de ernst van de situatie was het dan ook geen verrassing dat president-commissaris Ton Risseeuw aankondigde dat de nieuwe president-directeur Hans van der Ven, voormalig financieel topman van kabelfabrikant Draka, tegen het eind van het jaar een nieuwe strategie voor Samas zal presenteren. Daaraan zal medio februari 2004 een informatieve aandeelhoudersvergadering gewijd worden. Eén strategisch element kwam in de vergadering duidelijk naar voren: het is niet alleen de vraag in de markt die het lot van Samas bepaalt, doch evenzeer de kostenstructuur van het product.
De kantoormeubelen worden bijna helemaal geproduceerd in eigen fabrieken in de dure West-Europese landen, vooral in Duitsland.In de vergadering kwam sterke oppositie van Frederik van Beuningen die, naast Darlin, alle grootaandeelhouders vertegenwoordigde met in totaal meer dan vijftig procent van het kapitaal. Evenals de VEB opponeerden ze tegen 1) het informatieve karakter van de geplande aandeelhoudersvergadering, 2) de machtspositie van het administratiekantoor en het niet verlenen van stemrecht aan de certificaathouders, en 3) het te late tijdstip van de aandeelhoudersvergadering, gezien de ernst van de situatie.
De nieuwe topman Van der Ven verdedigde zich tegen een vervroegde aandeelhoudersvergadering met het argument dat het operationele werk prioriteit had in een situatie van “pompen of verzuipen”. Ook deze uitspraak gaf geen reden tot vrolijkheid. Tenslotte zei Risseeuw onder grote druk toe dat de vergadering zo mogelijk vervroegd zal worden en dat corporate governance agendapunt 2 zal zijn, als de code-Tabaksblat voldoende afgerond is. Slechts door het stemmengewicht van het administratiekantoor werden de commissarissen gedechargeerd. In de meningspeiling onthielden de grootaandeelhouders en de VEB zich van een mening.
In de discussie over de volmacht om voor achttien maanden aandelen te mogen plaatsen tot 2,5 maal het geplaatste kapitaal, garandeerde Risseeuw dat hiervan uitsluitend in geval van vijandige overname gebruik gemaakt zal worden en zeker niet voor acquisities.Gemeld werd ook nog dat er geen bod op de onderneming geweest is, maar dat Samas wel door financiële partijen benaderd was, zonder dat dit niet geleid heeft tot voorstellen.
Tenslotte nam Hans de Mos na twintig jaar afscheid met een afvloeiingspakket, inclusief pensioenvoorziening, van 2,7 miljoen euro, gebaseerd op een contractueel recht uit de jaren tachtig. Zijn opvolger is een hedendaags pakket verstrekt.