Octoplus lijkt voorlopig gered. De Leidse biofarmaceut balanceerde begin oktober nog op de rand van de afgrond. Een jaar geleden wilde Octoplus 25 miljoen euro uit de markt halen om de snel slinkende kaspositie te versterken. Door de alsmaar slechter wordende marktcondities is dit echter niet gelukt.
Tijdens de buitengewone aandeelhoudersvergadering (bava) van eind mei rekende de VEB Octoplus voor de kas toch bijna leeg zou moeten zijn door de hoge cashburn van ongeveer één miljoen euro per maand. Dat Octoplus eind mei nog niet in staat bleek haar jaarrekening over 2007 op te maken, gaf aandeelhouders ook al weinig fiducie. Tijdens deze bava – dus bijna een jaar na het afsluiten van boekjaar 2007 – konden de definitieve cijfers dan toch aan aandeelhouders worden voorgelegd.
Financieel directeur Hans Pauli gaf aan dat uitstel nodig was om de continuïteit van Octoplus veilig te stellen. Dit lijkt door de verkoop van de financiële rechten op Locteron, een medicijn in ontwikkeling tegen chronische hepatitis C, aan Amerikaanse partner Biolex Therapeutics (Biolex) op het eerste gezicht redelijk gelukt.
Nadat Simon Sturge benoemd was tot nieuwe bestuursvoorzitter – als opvolger van oprichter en grootaandeelhouder Joost Holthuis (ruim 19 procent van de aandelen) – presenteerde hij vol enthousiasme de deal met Biolex. In ruil voor de financiële rechten op Locteron heeft Octoplus inmiddels een aanbetaling van acht miljoen euro ontvangen. Indien het medicijn succesvol fase IIb doorloopt, komt hier nog eens 100 miljoen euro bij. Een optimistische Sturge verwacht dat dit rond 2010 zal gebeuren.
Octoplus ontvangt tevens een nog onbekende maandelijkse vergoeding voor de verdere ontwikkeling van Locteron. Hoewel Pauli de exacte hoogte van deze vergoeding niet wilde zeggen, verzekerde hij aandeelhouders van positieve kasstromen als gevolg van de deal. Voorts krijgt Octoplus nog een belang van 1,8 procent in Biolex, wat kan oplopen tot drie procent bij het behalen van bepaalde mijlpalen. Omdat Biolex niet beursgenoteerd is vroeg de VEB naar de waarde van dit belang. Ook dit wilde Pauli niet vertellen. Het laatste element uit het contract bestaat uit royalties. Als Locteron alle testfases heeft doorgelopen en marktautorisatie heeft gekregen, ontvangt Octoplus minstens tien procent van de opbrengsten uit verkopen. Hoewel dit waarschijnlijk nog jaren gaat duren, hebben de royalties een behoorlijke waarde. Sturge schatte de markt voor Locteron op vijf miljard euro, waarvan Octoplus uiteindelijk twintig procent in handen kan krijgen.
De kersverse bestuursvoorzitter was positief over de toekomst van Octoplus. De onderneming gaat zich in de toekomst toeleggen op de verwerving van contracten voor haar gepatenteerde medicijnafgiftetechnologie. Deze technologie zorgt er voor dat een medicijn geleidelijker in het bloed komt waardoor de kans op negatieve bijwerkingen kleiner is. Sturge ziet ook kansen op het gebied van fabricage voor externe partijen in de recentelijk uitgebreide productiefaciliteiten. Verder hoopt hij op een goede deal met een strategische partij voor het medicijn tegen chronische middenoorontstekingen, OP-145.
Goed ondernemingsbestuur blijft een heikel punt voor Octoplus. Zo krijgt de tot chief business officer benoemde Gerben Moolhuizen een flinke tekenbonus en opties op gronden die aandeelhouders niet kunnen controleren. Ook de toekenning van de ruim één miljoen opties voor Sturge is nogal onconventioneel te noemen. Deze wordt bepaald aan de hand van de tweemaandelijkse aandelenkoers over een langere periode van drie jaren.
Financieel directeur Hans Pauli gaf aan dat uitstel nodig was om de continuïteit van Octoplus veilig te stellen. Dit lijkt door de verkoop van de financiële rechten op Locteron, een medicijn in ontwikkeling tegen chronische hepatitis C, aan Amerikaanse partner Biolex Therapeutics (Biolex) op het eerste gezicht redelijk gelukt.
Nadat Simon Sturge benoemd was tot nieuwe bestuursvoorzitter – als opvolger van oprichter en grootaandeelhouder Joost Holthuis (ruim 19 procent van de aandelen) – presenteerde hij vol enthousiasme de deal met Biolex. In ruil voor de financiële rechten op Locteron heeft Octoplus inmiddels een aanbetaling van acht miljoen euro ontvangen. Indien het medicijn succesvol fase IIb doorloopt, komt hier nog eens 100 miljoen euro bij. Een optimistische Sturge verwacht dat dit rond 2010 zal gebeuren.
Octoplus ontvangt tevens een nog onbekende maandelijkse vergoeding voor de verdere ontwikkeling van Locteron. Hoewel Pauli de exacte hoogte van deze vergoeding niet wilde zeggen, verzekerde hij aandeelhouders van positieve kasstromen als gevolg van de deal. Voorts krijgt Octoplus nog een belang van 1,8 procent in Biolex, wat kan oplopen tot drie procent bij het behalen van bepaalde mijlpalen. Omdat Biolex niet beursgenoteerd is vroeg de VEB naar de waarde van dit belang. Ook dit wilde Pauli niet vertellen. Het laatste element uit het contract bestaat uit royalties. Als Locteron alle testfases heeft doorgelopen en marktautorisatie heeft gekregen, ontvangt Octoplus minstens tien procent van de opbrengsten uit verkopen. Hoewel dit waarschijnlijk nog jaren gaat duren, hebben de royalties een behoorlijke waarde. Sturge schatte de markt voor Locteron op vijf miljard euro, waarvan Octoplus uiteindelijk twintig procent in handen kan krijgen.
De kersverse bestuursvoorzitter was positief over de toekomst van Octoplus. De onderneming gaat zich in de toekomst toeleggen op de verwerving van contracten voor haar gepatenteerde medicijnafgiftetechnologie. Deze technologie zorgt er voor dat een medicijn geleidelijker in het bloed komt waardoor de kans op negatieve bijwerkingen kleiner is. Sturge ziet ook kansen op het gebied van fabricage voor externe partijen in de recentelijk uitgebreide productiefaciliteiten. Verder hoopt hij op een goede deal met een strategische partij voor het medicijn tegen chronische middenoorontstekingen, OP-145.
Goed ondernemingsbestuur blijft een heikel punt voor Octoplus. Zo krijgt de tot chief business officer benoemde Gerben Moolhuizen een flinke tekenbonus en opties op gronden die aandeelhouders niet kunnen controleren. Ook de toekenning van de ruim één miljoen opties voor Sturge is nogal onconventioneel te noemen. Deze wordt bepaald aan de hand van de tweemaandelijkse aandelenkoers over een langere periode van drie jaren.