De omzet van Accell Group bestaat voor ongeveer 80 procent uit fietsen (oa Sparta, Batavus, Koga Miyata), voor 13 procent uit fietsonderdelen en voor 7 procent uit fitnessapparatuur (Tunturi). Al vijf jaar op rij realiseert de onderneming een robuuste groei van omzet, nettowinst en dividend per aandeel. Voor 2005 is de verwachting dat de groei zal doorgaan, mede door kleinere overnames.
Het aandeel komt van laag, maar is de afgelopen twee jaar spectaculair gestegen. Op de dag van de vergadering was de koers-winstverhouding 12. Dat lijkt nog niet zo veel, ook al omdat op de afzetmarkten de risico’s van bijvoorbeeld dollardaling, conjunctuurgevoeligheid en Aziatische concurrentie niet groot zijn. Maar er zijn twee factoren die de koers onder druk zouden kunnen houden.
Ten eerste heeft de NMa in 2004 aan Accell een boete opgelegd van 12,8 miljoen euro, een bedrag dat ongeveer gelijk is aan de nettowinst van een jaar. Deze boete wordt met alle kracht aangevochten. De uitkomst kan nog enige jaren op zich laten wachten. De onderneming zal juridische kosten moeten maken en er op managementniveau aandacht aan moeten blijven besteden. In het uiterste geval zal de boete ook betaald moeten worden en die zal dan niet fiscaal aftrekbaar zijn.
Verder kan het bestuur zich beschermen als een onderneming of financiële partij een bod op alle aandelen Accell zou overwegen, (ver) boven de beurskoers maar tegen de wil van het bestuur. Het bestuur kan dan zoveel cumulatief preferente aandelen (‘beschermingsprefs’) plaatsen bij een bevriende stichting dat deze een stemrecht verkrijgt ter grootte van het stemrecht van het uitstaande kapitaal. De aandeelhouders raken daarmee hun zeggenschap kwijt aan die stichting. Het bestuur legde uit dat de beschermingsprefs geplaatst kunnen worden tegen een koers gelijk aan hun nominale waarde van 2 cent. Hierop hoeft de stichting maar een kwart te storten. Er zijn 12,5 miljoen beschermingsprefs nodig om het stemrecht van de aandeelhouders van Accell te neutraliseren, zodat het bestuur dus voor slechts 625 duizend euro de zeggenschap in de onderneming kan verwerven.
Het bestuur werd tot 1 mei 2007 gemachtigd door de vergadering, waarin 61 procent van het kapitaal vertegenwoordigd was, om beschermingsprefs uit te geven. Alleen de VEB heeft tegengestemd, omdat het bestuur voorafgaand aan een eventuele uitgifte van beschermingsprefs niet eerst toestemming wil vragen aan een aandeelhoudersvergadering. En vooral ook omdat het bestuur in een voorkomend geval de beschermingsprefs voor onbepaalde tijd wil uitgeven. Als het er dan toch van komt, dan voor een beperkte duur van bijvoorbeeld drie of zes maanden. De aandeelhouders zijn er dan zeker van dat zij binnen redelijke tijd hun rechten weer zullen herkrijgen en dan zelf weer kunnen beslissen of zij een overnamebod willen aanvaarden of niet.
Ten eerste heeft de NMa in 2004 aan Accell een boete opgelegd van 12,8 miljoen euro, een bedrag dat ongeveer gelijk is aan de nettowinst van een jaar. Deze boete wordt met alle kracht aangevochten. De uitkomst kan nog enige jaren op zich laten wachten. De onderneming zal juridische kosten moeten maken en er op managementniveau aandacht aan moeten blijven besteden. In het uiterste geval zal de boete ook betaald moeten worden en die zal dan niet fiscaal aftrekbaar zijn.
Verder kan het bestuur zich beschermen als een onderneming of financiële partij een bod op alle aandelen Accell zou overwegen, (ver) boven de beurskoers maar tegen de wil van het bestuur. Het bestuur kan dan zoveel cumulatief preferente aandelen (‘beschermingsprefs’) plaatsen bij een bevriende stichting dat deze een stemrecht verkrijgt ter grootte van het stemrecht van het uitstaande kapitaal. De aandeelhouders raken daarmee hun zeggenschap kwijt aan die stichting. Het bestuur legde uit dat de beschermingsprefs geplaatst kunnen worden tegen een koers gelijk aan hun nominale waarde van 2 cent. Hierop hoeft de stichting maar een kwart te storten. Er zijn 12,5 miljoen beschermingsprefs nodig om het stemrecht van de aandeelhouders van Accell te neutraliseren, zodat het bestuur dus voor slechts 625 duizend euro de zeggenschap in de onderneming kan verwerven.
Het bestuur werd tot 1 mei 2007 gemachtigd door de vergadering, waarin 61 procent van het kapitaal vertegenwoordigd was, om beschermingsprefs uit te geven. Alleen de VEB heeft tegengestemd, omdat het bestuur voorafgaand aan een eventuele uitgifte van beschermingsprefs niet eerst toestemming wil vragen aan een aandeelhoudersvergadering. En vooral ook omdat het bestuur in een voorkomend geval de beschermingsprefs voor onbepaalde tijd wil uitgeven. Als het er dan toch van komt, dan voor een beperkte duur van bijvoorbeeld drie of zes maanden. De aandeelhouders zijn er dan zeker van dat zij binnen redelijke tijd hun rechten weer zullen herkrijgen en dan zelf weer kunnen beslissen of zij een overnamebod willen aanvaarden of niet.