De begin maart gepubliceerde cijfers – ook in het jaarverslag vermeld – zijn opgesteld volgens de gebruikelijke Nederlandse boekhoudregels. Daarna werden de cijfers echter ook berekend naar de in de V.S. voorgeschreven regels en, zoals steeds, ook in het jaarverslag vermeld. Het verschil was ditmaal aanzienlijk groter dan gebruikelijk. “We zijn hierover helaas onvoldoende transparant geweest”. Veruit de grootste afwijking werd veroorzaakt door goodwillafschrijving: afboeking op de Argentijnse deelneming Disco. Verder was er een negatieve aanpassing conform een vorig jaar in Amerika van kracht geworden nieuwe regel voor de behandeling van financiële derivaten ter beperking van rente- en valutarisico’s. En tenslotte was er een groter dan gebruikelijke aanpassing voor boekwinsten en huurlasten bij zogenaamde ‘sale & lease back’-transacties in winkelpanden. Van der Hoeven zegde toe voortaan, met ingang van het eerste kwartaal 2002, significante verschillen tussen Nederlandse en Amerikaanse cijfers (Dutch GAAP en US GAAP) duidelijk te rapporteren. Het jaar 2001 is zwaar beïnvloed door bijzondere lasten, vooral veroorzaakt door de situatie in Argentinië. Operationeel draaiden de Disco-winkels goed; de pijn zat in de peso.

Er waren trouwens nog wel enkele teleurstellingen, al ging het in die gevallen om een lagere groei dan verwacht. Zo loopt het integratieproces van de in vorige jaren overgenomen supermarktketens in Spanje te traag. In Portugal werden de activiteiten geremd door overheidsrestricties op nieuwe winkels. En in Amerika draaide Bi-Lo minder goed door inmiddels opgeloste problemen met het lokale management. Over de algehele gang van zaken bij het concern was Vn der Hoeven wel goed te spreken. Voor het jaar 2002 was hij redelijk optimistisch met een autonome omzetgroei van 6 tot 8 procent en een autonome groei van de winst per aandeel (exclusief afschrijving goodwill en valuta-invloeden) van 15 procent, met name in het tweede halfjaar te realiseren, mede dankzij genomen maatregelen. Ambitieus, zo gaf hij toe, want of het lukt is mede afhankelijk van Argentinië en het integratieproces in Spanje. Op het gebied van corporate governance valt nog heel wat te verbeteren. Ahold is geen structuurvennootschap, dus commissarissen worden door aandeelhouders benoemd, uit een bindende voordracht van telkens twee personen.

Maar bij Ahold is de nummer 2 van de eerste voordracht tevens de nummer 1 van de tweede voordracht. Zo wordt de keuze een farce. De VEB had hier dan ook bezwaar tegen, evenals vorig jaar toen zich hetzelfde voordeed. Ditmaal echter werd de procedure door Ahold volmondig fout genoemd. “Het zal voortaan niet meer gebeuren”. Ook de drempel met een gekwalificeerde meerderheid om het bindend karakter aan een voordracht te ontnemen acht de VEB, bijgevallen door grote pensioenfondsen, te hoog. Maar Ahold wil dit nog niet veranderen en eerst een wetsvoorstel afwachten. Ook met betrekking tot het disproportionele stemrecht van de financieringsprefs ten opzichte van hun kapitaalinbreng verschuilt Ahold zich onnodig achter een ander. “Het is een zaak van het administratiekantoor en dat is onafhankelijk”.

Ten aanzien van de emissiemachtiging blijft Ahold ook star. Deze werd gevraagd voor 24 (in plaats van 18) maanden en voor circa 30 procent van het kapitaal (in plaats van 10 plus eventueel 10 bij overname). En dat terwijl Van der Hoeven mededeelde voorlopig geen grote acquisities te willen doen en evenmin een emissie. Van de aanwezige ruim 400 miljoen stemmen waren enige tientallen miljoen tegen!