Met de oneliner “Meer lijken dan kasten” sloot bestuursvoorzitter en grootaandeelhouder Frans Faas zijn uitleg overf recente gebeurtenissen en actuele stand van zaken bij zadenhandelaar Alanheri af. Even daarvoor had de VEB al een discussie gevoerd met Faas wie nu eigenlijk wie is en wie wat binnen Alanheri precies doet. Faas werd in 2007 als grootaandeelhouder tot president-commissaris benoemd, nam vervolgens in mei 2008 de rol over van algemeen directeur Rik Alkemade en leidde deze buitengewone aandeelhoudersvergadering.
Willem van Noort was aanvankelijk gewoon commissaris om daarna als gedelegeerd commissaris op het operationele vlak zijn steentje bij te dragen en uiteindelijk Faas op te volgen als president-commissaris. De bestuurlijke en toezichthoudende taken zijn dus allesbehalve gescheiden geweest. Faas betoogde dat gelet op de urgentie gebruik is gemaakt van de mogelijkheden die de statuten bieden, maar dat op korte termijn een voorstel voor een nieuw te benoemen commissaris aan de aandeelhouders voorgelegd zal worden.
Faas had als aandeelhouder al vele onvolkomenheden op boekhoudkundig terrein aan de kaak gesteld in de vergadering van mei 2007. Dit leidde tot het niet verlenen van decharge over het boekjaar 2006 en het opstappen van het voltallige bestuur en nagenoeg de hele raad van commissarissen, alsmede een grondig herziene jaarrekening over 2006. Nu bleek het noodzakelijk de reeds afgegeven cijfers over 2007 te corrigeren. Het voorlopige verlies over 2007 is gestegen tot ruim 1 miljoen euro. De voorspelling dat het eerste kwartaal van 2008 zwarte cijfers zou opleveren, is inmiddels achterhaald.
In het persbericht van 31 maart 2008 was Alanheri nog vol goede moed. Afhankelijk van de snelheid waarmee maatregelen ter verhoging van de efficiency en effectiviteit en een bestendiging van de resultaten gerealiseerd konden worden, zag Faas een positief resultaat in het verschiet liggen. Om de balanspositie te versterken werd een converteerbare obligatielening van 1 miljoen euro geplaatst bij grootaandeelhouder Recalcico waarvan Faas directeur is. Naar rato van het aandelenbezit kan iedere aandeelhouder voor de vastgestelde prijs van 10 euro één nieuw uit te geven aandeel verwerven (sluitingsdatum 1 juni 2008). Recalcico garandeert de volledige emissie.
Dan gaat het snel. Alkemade is begin mei afgetreden als directeur. Daarnaar gevraagd zei Faas dat Alkemade zijn opdracht om Alanheri weer winstgevend te maken niet tot een goed einde dacht te kunnen brengen. Rond deze tijd blijkt ook dat Umgeni, het verkochte bedrijfsonderdeel van de handelspoot in Zuid-Afrika, waarvan in december nog van werd aangegeven dat zij trouw aan haar betalingsverplichting voldeed, een wanbetaler is. Inmiddels is een faillissementsaanvraag ingediend en Alanheri heeft een openstaande vordering van 1,1 miljoen. Dit is een optelsom van enerzijds het restant van de verstrekte lening en anderzijds nog niet betaalde maar wel geleverde goederen.
Tot overmaat van ramp draaide bankier Fortis van de handelspoot medio mei de kredietkraan dicht. De redenen hiervoor zouden zijn de herhaaldelijk gewijzigde resultaatprognoses, het negatief eigen vermogen, alsmede de risico’s van de handel zelf. Deze informatie had Faas naar de mening van de VEB direct naar buiten moeten brengen op het moment dat Fortis de stekker uit de handelsactiviteiten trok, omdat dit toch duidelijk koersgevoelige informatie was. Faas was het hiermee niet eens omdat hij vertrouwen had dat een nieuwe bankrelatie zou kunnen worden aangegaan. Deze is echter niet gevonden en dat heeft Faas doen besluiten de handelsactiviteiten gefaseerd af te bouwen. Iets wat hij toch al van plan was geweest als Fortis niet had ingegrepen, zo meldde hij. Waarop de VEB opmerkte dat het toch sterker was geweest als hij dit direct na zijn benoeming, een jaar geleden, in gang had gezet.
Na het vertrek van Alkemade en van de financieel adjunct-directeur werd Faas en Van Noort pas duidelijk hoe slecht de informatievoorziening richting hen als commissarissen eigenlijk was geweest. Van Noort zei dat hij al vier jaar twijfel en vragen had over de betrouwbaarheid van de doorgekregen gegevens. De VEB vroeg hem daarop of hij hier dan niet met het schaamrood op de kaken zat en of hij ook concludeerde dat hij in zijn toeziende rol tekort was geschoten. Volgens Van Noort wilde hij veel meer zijn expertise ter beschikking stellen van Alanheri dan slechts op afstand een toezichthoudende rol vervullen. De VEB kon niet anders dan concluderen dan dat dit wel een heel eigen interpretatie van de rol van commissaris was.
De nieuwe accountant Mazars kon door de slechte administratieve organisatie niet systeemgericht controleren, maar moest dit gegevensgericht doen, hetgeen natuurlijk weer een hogere kostenpost betekende. In combinatie met het wegvallen van de financieel adjunct-directeur is Alanheri daardoor niet in staat de jaarcijfers over 2007 correct en tijdig te produceren zodat deze bijzondere vergadering noodzakelijk werd om uitstel van publicatie voor maximaal zes maanden aan te vragen. Faas stemde met zijn aandelen (ongeveer 51% van het uitstaande kapitaal) natuurlijk voor, waarmee het uitstel is verleend.
In relatie hiermee stelde de VEB de vraag wat de status is van de claim van zowel Alanheri als Recalcico tegen vorige accountant Ernst & Young en of het gebrek aan een deugdelijke organisatie niet in een veel eerder stadium gerapporteerd had moeten worden. Faas antwoordde dat hij met vertrouwen het verloop van de claim volgt en was het met de VEB eens dat dit een aspect is dat verder dient te worden onderzocht.
Toch houden Faas en Van Noort de moed erin omdat beide in de resterende activiteit van Alanheri, de productie van diervoeder (Witte Molen/Allestrin), voldoende positieve elementen aantreffen, niet in de laatste plaats de winstgevendheid. Voordelen die Faas nog signaleerde, zijn dat door de verkorting van de balans het eigen vermogen en dus de solvabiliteit er beter voorstaat en dat de stijging van de grondstoffenprijzen de liquidatieprijsdruk bij de handelspoot compenseert. Hoop doet leven.
Faas had als aandeelhouder al vele onvolkomenheden op boekhoudkundig terrein aan de kaak gesteld in de vergadering van mei 2007. Dit leidde tot het niet verlenen van decharge over het boekjaar 2006 en het opstappen van het voltallige bestuur en nagenoeg de hele raad van commissarissen, alsmede een grondig herziene jaarrekening over 2006. Nu bleek het noodzakelijk de reeds afgegeven cijfers over 2007 te corrigeren. Het voorlopige verlies over 2007 is gestegen tot ruim 1 miljoen euro. De voorspelling dat het eerste kwartaal van 2008 zwarte cijfers zou opleveren, is inmiddels achterhaald.
In het persbericht van 31 maart 2008 was Alanheri nog vol goede moed. Afhankelijk van de snelheid waarmee maatregelen ter verhoging van de efficiency en effectiviteit en een bestendiging van de resultaten gerealiseerd konden worden, zag Faas een positief resultaat in het verschiet liggen. Om de balanspositie te versterken werd een converteerbare obligatielening van 1 miljoen euro geplaatst bij grootaandeelhouder Recalcico waarvan Faas directeur is. Naar rato van het aandelenbezit kan iedere aandeelhouder voor de vastgestelde prijs van 10 euro één nieuw uit te geven aandeel verwerven (sluitingsdatum 1 juni 2008). Recalcico garandeert de volledige emissie.
Dan gaat het snel. Alkemade is begin mei afgetreden als directeur. Daarnaar gevraagd zei Faas dat Alkemade zijn opdracht om Alanheri weer winstgevend te maken niet tot een goed einde dacht te kunnen brengen. Rond deze tijd blijkt ook dat Umgeni, het verkochte bedrijfsonderdeel van de handelspoot in Zuid-Afrika, waarvan in december nog van werd aangegeven dat zij trouw aan haar betalingsverplichting voldeed, een wanbetaler is. Inmiddels is een faillissementsaanvraag ingediend en Alanheri heeft een openstaande vordering van 1,1 miljoen. Dit is een optelsom van enerzijds het restant van de verstrekte lening en anderzijds nog niet betaalde maar wel geleverde goederen.
Tot overmaat van ramp draaide bankier Fortis van de handelspoot medio mei de kredietkraan dicht. De redenen hiervoor zouden zijn de herhaaldelijk gewijzigde resultaatprognoses, het negatief eigen vermogen, alsmede de risico’s van de handel zelf. Deze informatie had Faas naar de mening van de VEB direct naar buiten moeten brengen op het moment dat Fortis de stekker uit de handelsactiviteiten trok, omdat dit toch duidelijk koersgevoelige informatie was. Faas was het hiermee niet eens omdat hij vertrouwen had dat een nieuwe bankrelatie zou kunnen worden aangegaan. Deze is echter niet gevonden en dat heeft Faas doen besluiten de handelsactiviteiten gefaseerd af te bouwen. Iets wat hij toch al van plan was geweest als Fortis niet had ingegrepen, zo meldde hij. Waarop de VEB opmerkte dat het toch sterker was geweest als hij dit direct na zijn benoeming, een jaar geleden, in gang had gezet.
Na het vertrek van Alkemade en van de financieel adjunct-directeur werd Faas en Van Noort pas duidelijk hoe slecht de informatievoorziening richting hen als commissarissen eigenlijk was geweest. Van Noort zei dat hij al vier jaar twijfel en vragen had over de betrouwbaarheid van de doorgekregen gegevens. De VEB vroeg hem daarop of hij hier dan niet met het schaamrood op de kaken zat en of hij ook concludeerde dat hij in zijn toeziende rol tekort was geschoten. Volgens Van Noort wilde hij veel meer zijn expertise ter beschikking stellen van Alanheri dan slechts op afstand een toezichthoudende rol vervullen. De VEB kon niet anders dan concluderen dan dat dit wel een heel eigen interpretatie van de rol van commissaris was.
De nieuwe accountant Mazars kon door de slechte administratieve organisatie niet systeemgericht controleren, maar moest dit gegevensgericht doen, hetgeen natuurlijk weer een hogere kostenpost betekende. In combinatie met het wegvallen van de financieel adjunct-directeur is Alanheri daardoor niet in staat de jaarcijfers over 2007 correct en tijdig te produceren zodat deze bijzondere vergadering noodzakelijk werd om uitstel van publicatie voor maximaal zes maanden aan te vragen. Faas stemde met zijn aandelen (ongeveer 51% van het uitstaande kapitaal) natuurlijk voor, waarmee het uitstel is verleend.
In relatie hiermee stelde de VEB de vraag wat de status is van de claim van zowel Alanheri als Recalcico tegen vorige accountant Ernst & Young en of het gebrek aan een deugdelijke organisatie niet in een veel eerder stadium gerapporteerd had moeten worden. Faas antwoordde dat hij met vertrouwen het verloop van de claim volgt en was het met de VEB eens dat dit een aspect is dat verder dient te worden onderzocht.
Toch houden Faas en Van Noort de moed erin omdat beide in de resterende activiteit van Alanheri, de productie van diervoeder (Witte Molen/Allestrin), voldoende positieve elementen aantreffen, niet in de laatste plaats de winstgevendheid. Voordelen die Faas nog signaleerde, zijn dat door de verkorting van de balans het eigen vermogen en dus de solvabiliteit er beter voorstaat en dat de stijging van de grondstoffenprijzen de liquidatieprijsdruk bij de handelspoot compenseert. Hoop doet leven.