De Brits-Nederlandse uitgever Reed Elsevier heeft een vooraanstaande positie op het gebied van educatieve, juridische en wetenschappelijke uitgaven en vakinformatie. Ondanks die positie heeft zij de doelstellingen voor 2003 – een omzetgroei boven het marktgemiddelde en groei met dubbele cijfers van het gewone resultaat per aandeel – niet gehaald. De omzet daalde met 10,5 procent naar 7,l miljard euro als gevolg van de zwakke dollar, de bezuinigingen van de Amerikaanse overheid op leerboeken en de terugloop van het advertentievolume in de vaktijdschriften. Ondanks de vooruitgang van de meeste uitgeverijen, daalde de operationele winst in 2003 met 5,1 procent naar 1,7 miljard. De winst per aandeel bleef gelijk. Goed voor het beleggersvertrouwen is het onveranderde dividend van 0,30 euro.
Slechts tien procent van de omzet wordt gegenereerd door in Nederland gevestigde bedrijven; 65 procent van de omzet is in dollars. Valutaschommelingen tussen dollar, Britse pond en euro spelen een kapitale rol bij het stijgen en dalen van de waarden en de realisatie van de doelstellingen.
Reed Elsevier zegt dat de implementatie van de code-Tabaksblat geen significante problemen zal opleveren, zonder specifiek aan te geven aan welke bepalingen men niet zal voldoen. Dat leverde de nodige kritiek op van de VEB. Het onafhankelijk van elkaar beslissen en handelen is in de gecombineerde vergadering van bestuur en commissarissen van Reed Elsevier – de zogenaamde ‘one-tierboard’ – in gevaar.
Vorig jaar werden grote bezwaren gemaakt tegen de aandelen- en optieplannen voor veertig managers van Reed Elsevier. Dit jaar liet de VEB zich weer zeer kritisch uit over het exorbitante beloningsbeleid. Naast het forse jaarsalaris van 1.370.250 euro voor bestuursvoorzitter Davis, kan zijn variabele beloning oplopen tot maar liefst tien maal dat jaarsalaris, of wel veertien miljoen euro. Ondanks het feit dat de doelstellingen dit jaar niet gehaald werden, leverde 2003 voor Davis toch nog 9,5 miljoen euro op, waarvan 7,2 miljoen euro aan optiewinsten. Niet alleen tegen de hoogte van de beloningen tekende de VEB protest aan, maar ook tegen de prestatiecriteria die voor de aandeelhouders net zo onbegrijpelijk zijn als de Chinese taal.
Het beloningsbeleid was geen agendapunt. De vragen over en de kritiek op dat beleid moesten worden gesteld in het kader van het jaarverslag. Er kon dus ook niet over worden gestemd. Na de kritiek van de VEB volgde er een applaus van de aandeelhouders, een even duidelijk signaal als de uitslag van een stemming, namelijk afkeuring.