In een interactieve en constructieve vergadering van Ctac, een van de kleinste beursondernemingen met een marktwaarde van ongeveer 50 miljoen euro, werd gesproken over de resultaten van het afgelopen jaar. Een van de belangrijkste issues was het vertrek van bestuursvoorzitter Wil Huijben in november, net als de vooruitzichten voor het lopende boekjaar. De onderneming richt zich op het leveren van SAP-producten: bedrijfsstructuuroplossingen op it-gebied. Of zoals één van de aanwezige afdelingshoofden het stelde in een kort promofilmpje: “van spaghetti naar lasagne”.
Ctac heeft het afgelopen jaar een aantal belangrijke strategische beslissingen moeten nemen. Door de gestage stroom van overnames nam de omzet dit jaar stevig toe tot 50,3 miljoen euro (2006: 38,1 miljoen), maar begon het bedrijf zelf ook op spaghetti te lijken. Harrie Van Groenendaal die tegen het eind van de vergadering zou worden benoemd als operationeel directeur (coo), vergeleek het met een tuin; een tuin met een aantal zaadjes. Deze zaadjes die de business units moesten voorstellen, groeiden voorspoedig uit tot grote planten, maar moesten op een gegeven moment gesnoeid worden. Dat heeft Ctac dan ook gedaan. De businessunits zijn samengevoegd, waardoor er in totaal vier, grotendeels zelfstandig opererende afdelingen zijn ontstaan. Deze zelfstandigheid, kenmerkend voor Ctac’s zogenaamde ‘powerhouse’-model, blijft dus wel in stand. De verandering in bedrijfsstructuur verbetert de coördinatie tussen de afdelingen en geeft de mogelijkheid de winst per afdeling te publiceren, iets waar de VEB al jaren op aandringt. Verder investeerde Ctac in haar backoffice. Ten slotte waren er opstartperikelen in België.
Deze drie omstandigheden drukten het resultaat, maar waren een investering voor de toekomst, zo verzekerde financieel directeur en tijdelijk bestuursvoorzitter Jan-Willem Wienbelt de VEB. Als bewijs werden de resultaten over het eerste kwartaal van 2008 aangevoerd. Ten opzichte van het eerste kwartaal van 2007 was de operationele marge gestegen van 8,5 naar 12,5 procent. Verdere voorspellingen over de toekomst wilde Wienbelt niet doen vanwege het concurrentiegevoelige karakter hiervan. Wel wilde hij kwijt dat Ctac zich wil focussen op drie punten: meer over de grenzen kijken waarbij de onderneming zich door de strategie van de klant laat leiden, meer licenties verkopen en meer het mkb bedienen.
Dat niet iedereen achter de bovengenoemde strategieverandering stond, bleek wel uit het feit dat bestuursvoorzitter Huijben besloot zijn ontslag in te dienen. Dit ontslag kwam tegelijk met een winstwaarschuwing. Toevallige samenloop van omstandigheden of niet? President-commissaris Herman Olde Hartmann bezwoer de aanwezige aandeelhouders echter dat er geen relatie tussen beide gebeurtenissen bestaat. Huijben vertrok overigens zonder vertrekpremie. Over de aanstelling van een nieuwe bestuursvoorzitter wilde Olde Hartmann weinig kwijt. Hij wilde niet op de vraag van de VEB ingaan op welke termijn de zoektocht moet zijn afgerond en wanneer de nieuwe bestuursvoorzitter geïnstalleerd zal worden. Ten aanzien van de vraag naar het profiel was hij iets toeschietelijker: de persoon moet voornamelijk affiniteit hebben met de business, maar hoeft hierin geen jarenlange ervaring te hebben opgebouwd.
Gezien de recente ontwikkelingen bij andere beursgenoteerde ondernemingen, zoals chipmachinefabrikant ASMI, vroeg de VEB extra aandacht voor de corporate governance en met name voor de Stichting Continuïteit die Ctac nog steeds kent. Deze heeft de mogelijkheid preferente aandelen uit te geven. Olde Hartmann probeerde de zorgen van de VEB weg te nemen door toe te zeggen dat de stichting hoogstens bij een vijandig bod deze aandelen zal uitgeven. De voorzitter had nog altijd “het meeste vertrouwen in de aandeelhouders zelf”.
Ook bracht de VEB de beloningscriteria ter sprake. De commissarissen meldden slechts dat er verschillende criteria zijn, die betrekking hebben op onder andere de uitvoering van de strategie, het financiële plaatje en de ‘headcount’. Deze kwalitatieve criteria zijn al een aantal jaren dezelfde, waarbij de concrete targets ieder jaar zijn opgeschroefd. Welke dat dan exact waren, wilde Olde Hartmann niet loslaten.
Concluderend kan worden gesteld dat 2007 geen geweldig jaar voor Ctac was, maar dat het een jaar was van investeren. Het is afwachten wat 2008 brengt, maar de vooruitzichten zijn goed. Om in de groene sfeer te blijven: zaaien in 2007, oogsten in de daaropvolgende jaren.
Deze drie omstandigheden drukten het resultaat, maar waren een investering voor de toekomst, zo verzekerde financieel directeur en tijdelijk bestuursvoorzitter Jan-Willem Wienbelt de VEB. Als bewijs werden de resultaten over het eerste kwartaal van 2008 aangevoerd. Ten opzichte van het eerste kwartaal van 2007 was de operationele marge gestegen van 8,5 naar 12,5 procent. Verdere voorspellingen over de toekomst wilde Wienbelt niet doen vanwege het concurrentiegevoelige karakter hiervan. Wel wilde hij kwijt dat Ctac zich wil focussen op drie punten: meer over de grenzen kijken waarbij de onderneming zich door de strategie van de klant laat leiden, meer licenties verkopen en meer het mkb bedienen.
Dat niet iedereen achter de bovengenoemde strategieverandering stond, bleek wel uit het feit dat bestuursvoorzitter Huijben besloot zijn ontslag in te dienen. Dit ontslag kwam tegelijk met een winstwaarschuwing. Toevallige samenloop van omstandigheden of niet? President-commissaris Herman Olde Hartmann bezwoer de aanwezige aandeelhouders echter dat er geen relatie tussen beide gebeurtenissen bestaat. Huijben vertrok overigens zonder vertrekpremie. Over de aanstelling van een nieuwe bestuursvoorzitter wilde Olde Hartmann weinig kwijt. Hij wilde niet op de vraag van de VEB ingaan op welke termijn de zoektocht moet zijn afgerond en wanneer de nieuwe bestuursvoorzitter geïnstalleerd zal worden. Ten aanzien van de vraag naar het profiel was hij iets toeschietelijker: de persoon moet voornamelijk affiniteit hebben met de business, maar hoeft hierin geen jarenlange ervaring te hebben opgebouwd.
Gezien de recente ontwikkelingen bij andere beursgenoteerde ondernemingen, zoals chipmachinefabrikant ASMI, vroeg de VEB extra aandacht voor de corporate governance en met name voor de Stichting Continuïteit die Ctac nog steeds kent. Deze heeft de mogelijkheid preferente aandelen uit te geven. Olde Hartmann probeerde de zorgen van de VEB weg te nemen door toe te zeggen dat de stichting hoogstens bij een vijandig bod deze aandelen zal uitgeven. De voorzitter had nog altijd “het meeste vertrouwen in de aandeelhouders zelf”.
Ook bracht de VEB de beloningscriteria ter sprake. De commissarissen meldden slechts dat er verschillende criteria zijn, die betrekking hebben op onder andere de uitvoering van de strategie, het financiële plaatje en de ‘headcount’. Deze kwalitatieve criteria zijn al een aantal jaren dezelfde, waarbij de concrete targets ieder jaar zijn opgeschroefd. Welke dat dan exact waren, wilde Olde Hartmann niet loslaten.
Concluderend kan worden gesteld dat 2007 geen geweldig jaar voor Ctac was, maar dat het een jaar was van investeren. Het is afwachten wat 2008 brengt, maar de vooruitzichten zijn goed. Om in de groene sfeer te blijven: zaaien in 2007, oogsten in de daaropvolgende jaren.