DIM Vastgoed (DIM) is een klein in dollars genoteerd vastgoedfonds op de lokale markt dat belegt in winkelcentra in het zuidoostelijke deel van de Verenigde Staten. De intrinsieke waarde van het fonds stijgt geleidelijk terwijl de koers van het fonds langzaamaan daalt.
Kortom, het rendement voor beleggers valt tegen en in vergelijking met de rendementen van de tien overige in Amsterdam genoteerde directe vastgoedfondsen staat DIM stijf onderaan.
De totale inkomsten van DIM zijn ten opzichte van vorig jaar nauwelijks toegenomen, van 26,3 miljoen naar 26,4 miljoen euro in 2007. Ondanks een fors hoger netto resultaat van 15,3 miljoen euro, een stijging van ruim tweehonderd procent ten opzichte van het vorige boekjaar, is het dividend teruggeschroefd naar 1,54 euro per aandeel.
Alsof de broekriem moest worden aangehaald, werden de vijfendertig aanwezige aandeelhouders bepaald niet in de watten gelegd. In een te klein en te warm achteraf zaaltje van het Rotterdamse café Engels moesten aandeelhouders proberen met een slecht werkende geluidsinstallatie boven het kabaal van de werkzaamheden bij het Centraal Station uit te komen, teneinde de discussie te voeren met de bestuurders en toezichthouders.
De discussie zelf was tamelijk lauw, alsof de directie na het incasseren van de afkoopsom van het managementcontract van liefst 11,7 miljoen dollar in 2006 en de dominante positie van de twee grootaandeelhouders (Equity One en Homburg), die samen 70 procent van het kapitaal in handen hebben, er niet zoveel zin meer in had. De presentatie van bestuursvoorzitter Jan Dane duurde dan ook precies twaalf minuten waarin exact twaalf sheets werden afgehandeld.
Ook president-commissaris Ellard Blaauboer maakte in zijn laatste vergadering geen sterke indruk. Vragen werden half of bij verkeerde agendapunten beantwoord en nadat vraag vier en vijf werden doorverwezen naar de borrel na afloop, grepen aandeelhouders in en moesten zij Blaauboer er aan herinneren dat het juist de rol van de aandeelhoudersvergadering is om met elkaar te discussiëren.
Hieropvolgend vroeg Blaauboer of de beide grootaandeelhouders behoefte hadden om hun plannen met DIM Vastgoed toe te lichten. Allen & Overy advocaat Johan Kleyn, die optrad als woordvoerder van de Amerikaanse vastgoedonderneming Equity One die 48 procent van de aandelen houdt, verklaarde hierop dat Equity One geen plannen heeft met DIM en dat als zij die wel zou hebben deze eerst met de bestuurders en commissarissen zullen worden besproken.
Blaauboer meldde vervolgens dat de benoeming van commissaris Dijksman zal worden verschoven naar een uiterlijk op 30 juni 2008 te houden bijzondere aandeelhoudersvergadering. De reden voor het ‘doorschuiven’ van dit agendapunt was een verzoek van de grootaandeelhouders die dit in de vergadering verder niet wilden motiveren. Feit is in ieder geval dat de voorgestelde benoeming in strijd was met de code Tabaksblat en de statuten van DIM omdat hij de tweede niet-onafhankelijke commissaris zou worden. Hij is namelijk in dienst van een dochteronderneming van DIM.
Een vreemde vergadering dus waarin de beide bestuurders en commissarissen zich erg op de vlakte hielden, een grootaandeelhouder die verklaart dat zij geen ‘juridische plannen’ heeft, maar tegelijkertijd eist dat de benoeming van Dijksman van de agenda wordt gehaald en door deze opstelling ervoor zorgt dat Blaauboer de komende maanden deel blijft uitmaken van de raad van commissarissen.
Duidelijk was dat bestuurders en toezichthouders er geen zin in hadden en aandeelhouders nauwelijks iets wijzer zijn geworden. De conclusie is dan ook dat transparantie niet hoog op de agenda staat bij DIM. Helaas werken de huidige grootaandeelhouders hier graag aan mee en dreigen minderheidsaandeelhouders het nakijken te krijgen.
De totale inkomsten van DIM zijn ten opzichte van vorig jaar nauwelijks toegenomen, van 26,3 miljoen naar 26,4 miljoen euro in 2007. Ondanks een fors hoger netto resultaat van 15,3 miljoen euro, een stijging van ruim tweehonderd procent ten opzichte van het vorige boekjaar, is het dividend teruggeschroefd naar 1,54 euro per aandeel.
Alsof de broekriem moest worden aangehaald, werden de vijfendertig aanwezige aandeelhouders bepaald niet in de watten gelegd. In een te klein en te warm achteraf zaaltje van het Rotterdamse café Engels moesten aandeelhouders proberen met een slecht werkende geluidsinstallatie boven het kabaal van de werkzaamheden bij het Centraal Station uit te komen, teneinde de discussie te voeren met de bestuurders en toezichthouders.
De discussie zelf was tamelijk lauw, alsof de directie na het incasseren van de afkoopsom van het managementcontract van liefst 11,7 miljoen dollar in 2006 en de dominante positie van de twee grootaandeelhouders (Equity One en Homburg), die samen 70 procent van het kapitaal in handen hebben, er niet zoveel zin meer in had. De presentatie van bestuursvoorzitter Jan Dane duurde dan ook precies twaalf minuten waarin exact twaalf sheets werden afgehandeld.
Ook president-commissaris Ellard Blaauboer maakte in zijn laatste vergadering geen sterke indruk. Vragen werden half of bij verkeerde agendapunten beantwoord en nadat vraag vier en vijf werden doorverwezen naar de borrel na afloop, grepen aandeelhouders in en moesten zij Blaauboer er aan herinneren dat het juist de rol van de aandeelhoudersvergadering is om met elkaar te discussiëren.
Hieropvolgend vroeg Blaauboer of de beide grootaandeelhouders behoefte hadden om hun plannen met DIM Vastgoed toe te lichten. Allen & Overy advocaat Johan Kleyn, die optrad als woordvoerder van de Amerikaanse vastgoedonderneming Equity One die 48 procent van de aandelen houdt, verklaarde hierop dat Equity One geen plannen heeft met DIM en dat als zij die wel zou hebben deze eerst met de bestuurders en commissarissen zullen worden besproken.
Blaauboer meldde vervolgens dat de benoeming van commissaris Dijksman zal worden verschoven naar een uiterlijk op 30 juni 2008 te houden bijzondere aandeelhoudersvergadering. De reden voor het ‘doorschuiven’ van dit agendapunt was een verzoek van de grootaandeelhouders die dit in de vergadering verder niet wilden motiveren. Feit is in ieder geval dat de voorgestelde benoeming in strijd was met de code Tabaksblat en de statuten van DIM omdat hij de tweede niet-onafhankelijke commissaris zou worden. Hij is namelijk in dienst van een dochteronderneming van DIM.
Een vreemde vergadering dus waarin de beide bestuurders en commissarissen zich erg op de vlakte hielden, een grootaandeelhouder die verklaart dat zij geen ‘juridische plannen’ heeft, maar tegelijkertijd eist dat de benoeming van Dijksman van de agenda wordt gehaald en door deze opstelling ervoor zorgt dat Blaauboer de komende maanden deel blijft uitmaken van de raad van commissarissen.
Duidelijk was dat bestuurders en toezichthouders er geen zin in hadden en aandeelhouders nauwelijks iets wijzer zijn geworden. De conclusie is dan ook dat transparantie niet hoog op de agenda staat bij DIM. Helaas werken de huidige grootaandeelhouders hier graag aan mee en dreigen minderheidsaandeelhouders het nakijken te krijgen.