Heineken zag de nettowinst in 2004 met 32,7 procent dalen, mede dankzij negatieve valuta-invloeden (12,9%) en de afboeking van het minderheidsbelang in Kaiser (15,6%). Voor 2005 verwacht Heineken een autonome groei van de nettowinst van rond de 5 procent, maar de zwakke dollar zal ervoor zorgen dat de uiteindelijke nettowinst een daling zal laten zien.
Netto heeft Heineken rond de 800 miljoen dollar niet afgedekt. Voor de middellange termijn was scheidend bestuursvoorzitter Thony Ruys optimistisch gestemd, maar hij wilde geen indicatie geven over de nagestreefde groei van de winst per aandeel. Heineken wil geen brouwerijen in Europa overnemen, maar zal zich voornamelijk richten op opkomende markten. Ook is de verwachting per 2007 50 miljoen euro aan efficiencyverbeteringen te realiseren door specialisatie van de bestaande brouwerijen in Europa in plaats van grootschalige consolidatie.
De beloningen voor zowel bestuur als commissarissen zijn per 2005 sterk verbeterd, wat qua timing op zijn minst ongelukkig is, gezien de stagnerende resultaten in de laatste jaren. De inflatie van topinkomens lijkt dus ook bij Heineken toe te slaan. De autonome-groeidoelstelling, die een belangrijke parameter is voor de kortetermijnbonus, zal niet naar buiten worden gecommuniceerd. De volgens Heineken vrijwillig aftredende Ruys zal eerst adviseur blijven en vervolgens een jaar basissalaris meekrijgen. Deze praktijk zal wellicht niet gelden voor lager betaalde medewerkers die vrijwillig vertrekken.
Op het punt van corporate governance blijft de truc met de Heineken Holding – waarin de familie Heineken een controlerend belang heeft van iets meer dan 50 procent – een groot struikelblok. Deze constructie zorgt ervoor dat de aandeelhouders die hetzij direct in de NV of via de holding 75 procent van alle aandelen bezitten, minder dan 50 procent van het stemrecht hebben. De familie Heineken, met een economisch belang van 25 procent, houdt dus de touwtjes stevig in handen en combineert daarmee de voordelen van een familiebedrijf met die van een beursgenoteerde firma.
In de vergadering van Heineken Holding vroeg de VEB aan Charlene de Carvalho-Heineken hoe ze als beheerder van de holding de belangen kan behartigen van de andere aandeelhouders van de holding die indirect eigenaar zijn van de NV, als ze zelf meerderheidsaandeelhouder in de holding is. Deze vraag werd meteen voor de neus van De Carvalho-Heineken weggekaapt door de holdingvoorzitter Maarten Das – die ook commissaris is bij Heineken NV: "Het collegiale beheer van de Holding vertegenwoordigt de interessen van alle Heineken Holding-aandeelhouders."
Opmerkelijk bleef wel dat president-commissaris Cees van Lede van Heineken NV en commissaris/holdingvoorzitter Das met droge ogen bleven volhouden dat de holdingconstructie en de resulterende mismatch van economisch eigendom en stemrecht niets met de code-Tabaksblat te maken zouden hebben, dan wel volledig conform de code zouden zijn. Wel werd aangegeven dat drie commissarissen van de NV – waaronder de echtgenoot van De Carvalho-Heineken – formeel volgens de code niet onafhankelijk zijn, maar dat Heineken ze toch beschouwt als onafhankelijk. Ook de maximale zittingsduur van een commissaris zou niet hoeven te gelden voor bloed- of aanverwanten van de familie Heineken.
Nog afgezien van de code-Tabaksblat heeft de holdingconstructie repercussies voor de flexibiliteit van Heineken. Alert inspelen op interessante overnamemogelijkheden is moeilijk, omdat emissies van nieuwe aandelen ervoor zouden zorgen dat de familie Heineken haar meerderheid van het stemrecht verliest. Om toch in ieder geval kleinere acquisities te kunnen doen, kan Heineken de gegenereerde kasstroom niet uitkeren en kunnen aandeelhouders grote contante dividenden vergeten.
De beloningen voor zowel bestuur als commissarissen zijn per 2005 sterk verbeterd, wat qua timing op zijn minst ongelukkig is, gezien de stagnerende resultaten in de laatste jaren. De inflatie van topinkomens lijkt dus ook bij Heineken toe te slaan. De autonome-groeidoelstelling, die een belangrijke parameter is voor de kortetermijnbonus, zal niet naar buiten worden gecommuniceerd. De volgens Heineken vrijwillig aftredende Ruys zal eerst adviseur blijven en vervolgens een jaar basissalaris meekrijgen. Deze praktijk zal wellicht niet gelden voor lager betaalde medewerkers die vrijwillig vertrekken.
Op het punt van corporate governance blijft de truc met de Heineken Holding – waarin de familie Heineken een controlerend belang heeft van iets meer dan 50 procent – een groot struikelblok. Deze constructie zorgt ervoor dat de aandeelhouders die hetzij direct in de NV of via de holding 75 procent van alle aandelen bezitten, minder dan 50 procent van het stemrecht hebben. De familie Heineken, met een economisch belang van 25 procent, houdt dus de touwtjes stevig in handen en combineert daarmee de voordelen van een familiebedrijf met die van een beursgenoteerde firma.
In de vergadering van Heineken Holding vroeg de VEB aan Charlene de Carvalho-Heineken hoe ze als beheerder van de holding de belangen kan behartigen van de andere aandeelhouders van de holding die indirect eigenaar zijn van de NV, als ze zelf meerderheidsaandeelhouder in de holding is. Deze vraag werd meteen voor de neus van De Carvalho-Heineken weggekaapt door de holdingvoorzitter Maarten Das – die ook commissaris is bij Heineken NV: "Het collegiale beheer van de Holding vertegenwoordigt de interessen van alle Heineken Holding-aandeelhouders."
Opmerkelijk bleef wel dat president-commissaris Cees van Lede van Heineken NV en commissaris/holdingvoorzitter Das met droge ogen bleven volhouden dat de holdingconstructie en de resulterende mismatch van economisch eigendom en stemrecht niets met de code-Tabaksblat te maken zouden hebben, dan wel volledig conform de code zouden zijn. Wel werd aangegeven dat drie commissarissen van de NV – waaronder de echtgenoot van De Carvalho-Heineken – formeel volgens de code niet onafhankelijk zijn, maar dat Heineken ze toch beschouwt als onafhankelijk. Ook de maximale zittingsduur van een commissaris zou niet hoeven te gelden voor bloed- of aanverwanten van de familie Heineken.
Nog afgezien van de code-Tabaksblat heeft de holdingconstructie repercussies voor de flexibiliteit van Heineken. Alert inspelen op interessante overnamemogelijkheden is moeilijk, omdat emissies van nieuwe aandelen ervoor zouden zorgen dat de familie Heineken haar meerderheid van het stemrecht verliest. Om toch in ieder geval kleinere acquisities te kunnen doen, kan Heineken de gegenereerde kasstroom niet uitkeren en kunnen aandeelhouders grote contante dividenden vergeten.