Bij een vrijwel gelijkblijvende omzet (min 0,4 procent) steeg het operationeel resultaat van bouwconcern Heijmans van 102 tot 105 miljoen euro, en het rendement op geïnvesteerd vermogen van 12,5 naar 13,1 procent. Vooral door de voorziening voor boetes van 30 miljoen euro (2003: 15 miljoen) daalde het bedrijfsresultaat van 91 tot 72 miljoen euro. Zonder boetes zou de nettowinst met 75 miljoen euro gelijkgebleven zijn en de winst per aandeel dus ook. De liquiditeit nam met 106 miljoen euro sterk toe.
De orderportefeuille is goed voor een jaar omzet en opgebouwd uit orders met een gedegen winstpotentie. Heijmans houdt in Duitsland de voet tussen de deur, meer niet, terwijl in België en Engeland (Leadbitter) een goede ontwikkeling in gang is gezet. Voor huizenbouw in Nederland lijkt Heijmans’ Grondbank met 1.200 ha aan bouwgronden vele jaren omzet te garanderen. Met het overgenomen Proper-Stok hoopt Heijmans ook bouwstromen buiten de eigen grondposities te realiseren en in 2008 in totaal 4.500 woningen per jaar te bouwen.
In 2008 wil Heijmans met haar activiteiten de hele bouwwaardeketen bestrijken: 35 procent uit advies en ontwikkeling, 45 procent bouw en 20 procent onderhoud en beheer. In het buitenland moet dan 20 procent van de omzet worden behaald. Dit moet uitmonden in 3 procent nettowinst, gerelateerd aan de omzet, en 18 procent rendement op geïnvesteerd vermogen. Heijmans trekt de cumulatief preferente aandelen A in omdat zij onder IFRS-boekhoudregels niet langer tot het eigen vermogen gerekend worden.
"Ik ben nu Tabaksblat-proof!" klonk het voldaan uit de mond van president-commissaris Brentjens, toen de VEB de voornaamste punten van de Code opsomde waar Heijmans zich niet aan houdt, dan wel bij de uitvoering een voorbehoud maakt. Het ging over het aantal van zijn commissariaten bij beursgenoteerde ondernemingen. Andere punten van kritiek zijn vooral de certificering van de aandelen en het optreden van het onvermijdelijke administratiekantoor, de variabele beloning voor bestuurders die kan stijgen tot 160 procent van het vaste jaarinkomen, en de herbenoeming van commissarissen voor een vierde periode van vier jaar.
Twee commissarissen werden voor een vierde periode benoemd, voor een derde commissaris wordt hetzelfde voorgesteld in de vergadering in 2006. Argument? Commissaris Blankert betoogde dat in deze moeilijke economische en politieke (bouwfraude) periode continuïteit en slagkracht van Heijmans gevaar lopen als de raad van samenstelling verandert. Oftewel: niemand kan gemist worden. Kennelijk volgend jaar ook nog niet! De vraag is of het niet aan visie, scherpte en kritisch vermogen gaat mankeren als zestien jaar lang vrijwel dezelfde mensen naar het bestuur van een onderneming kijken.
Het bestuur van het administratiekantoor kent ook de corporate-governancebepalingen en treedt op namens certificaathouders. Waarom volstaat het dan met de opmerking dat het "zeer kritisch" is geweest? Zijn taak is om verslag te doen van zijn kritiek en hoe daarop door de ondernemingsleiding gereageerd is. Dat is de rol van een autonoom administratiekantoor.
In 2008 wil Heijmans met haar activiteiten de hele bouwwaardeketen bestrijken: 35 procent uit advies en ontwikkeling, 45 procent bouw en 20 procent onderhoud en beheer. In het buitenland moet dan 20 procent van de omzet worden behaald. Dit moet uitmonden in 3 procent nettowinst, gerelateerd aan de omzet, en 18 procent rendement op geïnvesteerd vermogen. Heijmans trekt de cumulatief preferente aandelen A in omdat zij onder IFRS-boekhoudregels niet langer tot het eigen vermogen gerekend worden.
"Ik ben nu Tabaksblat-proof!" klonk het voldaan uit de mond van president-commissaris Brentjens, toen de VEB de voornaamste punten van de Code opsomde waar Heijmans zich niet aan houdt, dan wel bij de uitvoering een voorbehoud maakt. Het ging over het aantal van zijn commissariaten bij beursgenoteerde ondernemingen. Andere punten van kritiek zijn vooral de certificering van de aandelen en het optreden van het onvermijdelijke administratiekantoor, de variabele beloning voor bestuurders die kan stijgen tot 160 procent van het vaste jaarinkomen, en de herbenoeming van commissarissen voor een vierde periode van vier jaar.
Twee commissarissen werden voor een vierde periode benoemd, voor een derde commissaris wordt hetzelfde voorgesteld in de vergadering in 2006. Argument? Commissaris Blankert betoogde dat in deze moeilijke economische en politieke (bouwfraude) periode continuïteit en slagkracht van Heijmans gevaar lopen als de raad van samenstelling verandert. Oftewel: niemand kan gemist worden. Kennelijk volgend jaar ook nog niet! De vraag is of het niet aan visie, scherpte en kritisch vermogen gaat mankeren als zestien jaar lang vrijwel dezelfde mensen naar het bestuur van een onderneming kijken.
Het bestuur van het administratiekantoor kent ook de corporate-governancebepalingen en treedt op namens certificaathouders. Waarom volstaat het dan met de opmerking dat het "zeer kritisch" is geweest? Zijn taak is om verslag te doen van zijn kritiek en hoe daarop door de ondernemingsleiding gereageerd is. Dat is de rol van een autonoom administratiekantoor.