Staalconcern Mittal Steel heeft de slag om Arcelor gewonnen van de Russische staalondernemer Mordashov en diens bedrijf SeverStal. De aandeelhouders van zowel Mittal Steel (Rotterdam) en Arcelor (Luxemburg) stemden in met de voorgenomen overname van Arcelor door Mittal.
De staaloorlog begon eind januari. Mittal bracht een vijandig bod uit op de aandelen van Arcelor.
Omgerekend waardeerde Mittal het aandeel Arcelor op 28,98 euro. Arcelor trok een compleet wapenarsenaal uit de kast om Mittal van zich af te houden. De eerste fase was het louter moddergooien naar Mittal. De Arcelor-top vond de producten en productiefaciliteiten van Mittal inferieur. Verder had zij twijfels over de waardering die Mittal aangaf. Ook zag de Arcelor-top het risico van een scherpe koersdaling van het aandeel Mittal als een bezwaar, aangezien Mittal wenste te betalen met eigen aandelen.
Op een later moment werd daar nog aan toegevoegd dat de synergie per ton met de als ‘white knight’ binnengehaalde SeverStal hoger was dan die met Mittal.
De tweede zet van Arcelor was de overname van het Amerikaanse staalbedrijf Dofasco. Aangezien Mittal marktleider is in de Verenigde Staten, was deze overname minder interessant voor haar. Ook de juridische structuur waarin deze overname is gegoten, geeft duidelijk aan dat de overname als defensieve stap richting Mittal moet worden gezien. De laatste stap tegen Mittal was de vrijage van Arcelor met het veel kleinere SeverStal dat een dominante minderheidspositie in Arcelor zou opbouwen om Mittal buitenspel te zetten.
In Luxemburg kwamen de aandeelhouders van Arcelor bijeen om hun oordeel te geven over de transactie met het Russische staalbedrijf SeverStal. Dit plan had aanvankelijk de voorkeur van de top van Arcelor. Maar op zondag 25 juni bereikte Arcelor alsnog overeenstemming met Mittal en trok de steun aan het SeverStal-plan in. De Arcelor-aandeelhouders stemden dit plan met 57,9 procent van de stemmen af. Daarmee heeft Arcelor de handen vrij om met Mittal in zee te gaan. Opmerkelijk is dat de Arcelor-top onder aanvoering van president-commissaris Kirsch en bestuursvoorzitter Dollé tijdens de aandeelhoudersvergadering nog steeds achter hun vier bezwaren tegen de overname door Mittal bleven staan.
In Rotterdam gaf Roeland Baan, de baas van de Europese staalbedrijven van Mittal, aan dat de Arcelor-top niet meer achter deze vier bezwaren stond, omdat deze op oude informatie uit het Ispat-tijdperk waren gebaseerd. Hij wilde dan ook niet inhoudelijk reageren op de uitlatingen van Kirsch in Luxemburg.
Baan ziet geen bezwaren tegen het samenwerken met de Arcelor-top na de overname, ondanks al het moddergooien. Dat is niet zo vreemd. De voornaamste tegenstander Dollé zal namelijk niet in het bestuur van de combinatie Arcelor-Mittal plaatsnemen. Hij blijft de baas van Arcelor totdat de overname formeel is afgerond. President-commissaris Kirsch blijft tot aan de aandeelhoudersvergadering in 2007 dezelfde functie van de nieuwe onderneming bekleden en draagt de hamer dan over aan Lakshmi Mittal, oprichter en grootaandeelhouder van Mittal Steel. Zowel in de board of directors (raad van commissarissen) als in de management board (raad van bestuur) bekleden de Mittal-mensen straks de minderheid. Baan ziet geen bezwaar in deze minderheidsposities.
Bij de aankondiging van het eerste bod in januari verwachtte Mittal binnen drie jaar 1 miljard dollar aan synergievoordelen te kunnen realiseren. Op 25 juni werd dit bedrag met 600 miljoen dollar verhoogd. Als verklaring gaf Baan hiervoor het feit dat die 1 miljard was gebaseerd op verbeteringen waarop Mittal daadwerkelijk invloed kan uitoefenen zonder daarbij afhankelijk te zijn van Arcelor. Mittal had in januari namelijk nog geen interne cijfers gezien van Arcelor en ook geen gesprekken gevoerd met het management van Arcelor. Pas in juni kreeg Mittal dit inzicht en kon de te verwachten synergievoordelen met 600 miljoen dollar verhogen.
Hoe dit voordeel zich zal vertalen in termen van winst per aandeel voor de komende drie jaar wilde Baan niet vertellen. Dat moesten beleggers zelf inschatten met de gegeven cijfers. De Mittal-aandeelhouders stemden met 99,995 procent voor de overname van Arcelor, met dank aan de familie Mittal.
Op een later moment werd daar nog aan toegevoegd dat de synergie per ton met de als ‘white knight’ binnengehaalde SeverStal hoger was dan die met Mittal.
De tweede zet van Arcelor was de overname van het Amerikaanse staalbedrijf Dofasco. Aangezien Mittal marktleider is in de Verenigde Staten, was deze overname minder interessant voor haar. Ook de juridische structuur waarin deze overname is gegoten, geeft duidelijk aan dat de overname als defensieve stap richting Mittal moet worden gezien. De laatste stap tegen Mittal was de vrijage van Arcelor met het veel kleinere SeverStal dat een dominante minderheidspositie in Arcelor zou opbouwen om Mittal buitenspel te zetten.
In Luxemburg kwamen de aandeelhouders van Arcelor bijeen om hun oordeel te geven over de transactie met het Russische staalbedrijf SeverStal. Dit plan had aanvankelijk de voorkeur van de top van Arcelor. Maar op zondag 25 juni bereikte Arcelor alsnog overeenstemming met Mittal en trok de steun aan het SeverStal-plan in. De Arcelor-aandeelhouders stemden dit plan met 57,9 procent van de stemmen af. Daarmee heeft Arcelor de handen vrij om met Mittal in zee te gaan. Opmerkelijk is dat de Arcelor-top onder aanvoering van president-commissaris Kirsch en bestuursvoorzitter Dollé tijdens de aandeelhoudersvergadering nog steeds achter hun vier bezwaren tegen de overname door Mittal bleven staan.
In Rotterdam gaf Roeland Baan, de baas van de Europese staalbedrijven van Mittal, aan dat de Arcelor-top niet meer achter deze vier bezwaren stond, omdat deze op oude informatie uit het Ispat-tijdperk waren gebaseerd. Hij wilde dan ook niet inhoudelijk reageren op de uitlatingen van Kirsch in Luxemburg.
Baan ziet geen bezwaren tegen het samenwerken met de Arcelor-top na de overname, ondanks al het moddergooien. Dat is niet zo vreemd. De voornaamste tegenstander Dollé zal namelijk niet in het bestuur van de combinatie Arcelor-Mittal plaatsnemen. Hij blijft de baas van Arcelor totdat de overname formeel is afgerond. President-commissaris Kirsch blijft tot aan de aandeelhoudersvergadering in 2007 dezelfde functie van de nieuwe onderneming bekleden en draagt de hamer dan over aan Lakshmi Mittal, oprichter en grootaandeelhouder van Mittal Steel. Zowel in de board of directors (raad van commissarissen) als in de management board (raad van bestuur) bekleden de Mittal-mensen straks de minderheid. Baan ziet geen bezwaar in deze minderheidsposities.
Bij de aankondiging van het eerste bod in januari verwachtte Mittal binnen drie jaar 1 miljard dollar aan synergievoordelen te kunnen realiseren. Op 25 juni werd dit bedrag met 600 miljoen dollar verhoogd. Als verklaring gaf Baan hiervoor het feit dat die 1 miljard was gebaseerd op verbeteringen waarop Mittal daadwerkelijk invloed kan uitoefenen zonder daarbij afhankelijk te zijn van Arcelor. Mittal had in januari namelijk nog geen interne cijfers gezien van Arcelor en ook geen gesprekken gevoerd met het management van Arcelor. Pas in juni kreeg Mittal dit inzicht en kon de te verwachten synergievoordelen met 600 miljoen dollar verhogen.
Hoe dit voordeel zich zal vertalen in termen van winst per aandeel voor de komende drie jaar wilde Baan niet vertellen. Dat moesten beleggers zelf inschatten met de gegeven cijfers. De Mittal-aandeelhouders stemden met 99,995 procent voor de overname van Arcelor, met dank aan de familie Mittal.