Kardan is als smallcap genoteerd op de Amsterdamse beurs maar lijkt dit niveau op basis van marktkapitalisatie langzaam te ontstijgen. Op dit moment schommelt de beurswaarde namelijk rond de zevenhonderd miljoen euro. Wat Kardan uit de “hogere regionen” van de beurs houdt, is de beperkte spreiding van het aandelenbezit: 44 procent van de aandelen zit namelijk binnen de invloedsfeer van bestuurders en commissarissen. Ondanks de omvang blijft het bedrijf één van de grote onbekenden voor Nederlandse beleggers. Kardan is een investeringsmaatschappij die opereert in drie takken: vastgoed, het bankwezen en waterinfrastructuur.
Op het eerste gezicht zijn de resultaten goed. Als er echter gekeken wordt naar de afzonderlijke takken ontstaat een aanzienlijk genuanceerder beeld en blijken de verschillende divisies operationeel zeer uiteenlopend te presteren. Zo behaalde de financiële tak in zijn geheel een goed resultaat. Ook het vastgoed had een goed jaar vanwege hogere herwaarderingen van onroerend goed. Waterinfrastructuur projecten, waarbij de nadruk ligt op ontwerp en ontwikkeling, behaalde met een omzet van 66 miljoen slechts twee miljoen winst. Het slechtst presteerde de deeltak die investeert in waterinfrastructuur. Deze maakte een verlies van één miljoen op een omzet van negen miljoen euro. Deze resultaten werden echter wel heel erg summier gepresenteerd. Toen de VEB vroeg naar de mislukkingen van het afgelopen jaar verschool bestuursvoorzitter Alain Ickovics zich achter zijn vermeende geheimhoudingsverplichtingen.
De strategie van Kardan is ogenschijnlijk simpel: start een project en bouw dit langzaam uit door middel van acquisities. Op verzoek van de VEB legde Ickovics uit dat het bij het doen van acquisities gaat om een combinatie van economische en strategische belangen. Dit houdt concreet in dat Kardan soms zelfs een bedrijf alleen vanwege het management overneemt. Het bedrijf an sich is dan van ondergeschikt belang.
Kardan probeert ervoor te zorgen dat de belangen van het management stroken met belangen van de holding door het lokale management aandelen in het door hen geleide bedrijf te geven. Zij lopen dan wel “risico’s, maar ontvangen ook de eventuele beloning hiervoor’, aldus Ickovics. Dat deze strategie niet altijd haar vruchten afwerpt, is te zien bij de voor een groot deel in 2007 aangekochte Russische bankentak: in het eerste kwartaal werd hier een verlies geleden.
Volgens Ickovics voornamelijk vanwege de grote investeringen die gedaan zijn.
Kardan heeft een ingewikkelde en ondoorzichtige structuur: bovenaan staat de holding zelf met daaronder bedrijven die op hun beurt weer participeren in aparte projecten en besloten vennootschappen. President-commissaris Joop Krant (oud-directievoorzitter Kempen & Co) zei dat dit een erfenis uit het verleden was. Verder gaf hij aan dat de onderneming hard bezig is om hiervoor een oplossing te zoeken, maar wilde niet op de vraag van de VEB ingaan wanneer deze verbeteringen dan te verwachten waren. Krant gaf ook aan dat risicomanagement een hoge prioriteit heeft binnen Kardan. De onderneming heeft echter nog altijd geen ‘in control’ statement durven afgegeven zoals de code Tabaksblat en de Commissie Frijns voorschrijven.
Investeren in projecten financiert Kardan hoofdzakelijk met vreemd vermogen.
Ickovics meldde, op aandringen van de VEB, dat de kosten voor leningen van Kardan voornamelijk in de waterinfrastructuur tak gestegen waren. De rentekosten daar kwamen zo’n 25 basispunten hoger uit dan vorig jaar. Toen de VEB vroeg in hoeverre de hoge solvabiliteit (deze daalde met 10 procent in het afgelopen jaar tot ruim 25 procent) een bedrijfsrisico vormde, antwoordde financieel directeur Einat Gabber dat dit slechts een momentopname was. Na enig aandringen gaf zij aan dat de solvabiliteit normaal gesproken tussen de 20 en 34 procent moet liggen.
De tak die zich richt op banken, pensioenen en andere financiële diensten groeide het afgelopen jaar stevig. Dit was volgens Krant dan ook de reden voor het opstappen van Zach Rubin uit de raad van bestuur. Hij zal zich specifiek gaan richten op de financiële tak binnen Kardan. Omdat hij binnen het bedrijf actief blijft, krijgt hij geen afkoopsom mee.
Een heikel punt in de vergadering was de beloning van het bestuur en de commissarissen. Hoewel Krant toezegde dat het komende jaar een “echt” beloningsbeleid zal worden gepubliceerd, ontbrak deze voor het afgelopen jaar nog. Krant kon de VEB ook niet geheel uitleggen op basis waarvan de beloning (noch de vaste, noch de variabele) van de raad van bestuur nou eigenlijk werd vastgesteld. Verder gebruikte Kardan haar optieplan wederom om bestuurders opties toe te kennen zonder dat zij hiervoor vooraf vastgestelde (financiële) doelstellingen moeten hebben gerealiseerd. De VEB sprak haar ongenoegen hierover uit en stemde tegen.
Ook de machtiging om nieuwe aandelen uit te geven, vormde een discussiepunt in de vergadering. De VEB drong er op aan niet alleen de termijn (vijf jaar) te verkorten tot de gangbare achttien maanden, maar ook het aantal uit te geven aandelen te beperken tot tien procent van het aantal uitstaande aandelen. Krant weigerde het eerste punt te wijzigen, al stemde hij – na spoedberaad met Ickovics – in met het verzoek de uitgifte te beperken tot tien procent.
De strategie van Kardan is ogenschijnlijk simpel: start een project en bouw dit langzaam uit door middel van acquisities. Op verzoek van de VEB legde Ickovics uit dat het bij het doen van acquisities gaat om een combinatie van economische en strategische belangen. Dit houdt concreet in dat Kardan soms zelfs een bedrijf alleen vanwege het management overneemt. Het bedrijf an sich is dan van ondergeschikt belang.
Kardan probeert ervoor te zorgen dat de belangen van het management stroken met belangen van de holding door het lokale management aandelen in het door hen geleide bedrijf te geven. Zij lopen dan wel “risico’s, maar ontvangen ook de eventuele beloning hiervoor’, aldus Ickovics. Dat deze strategie niet altijd haar vruchten afwerpt, is te zien bij de voor een groot deel in 2007 aangekochte Russische bankentak: in het eerste kwartaal werd hier een verlies geleden.
Volgens Ickovics voornamelijk vanwege de grote investeringen die gedaan zijn.
Kardan heeft een ingewikkelde en ondoorzichtige structuur: bovenaan staat de holding zelf met daaronder bedrijven die op hun beurt weer participeren in aparte projecten en besloten vennootschappen. President-commissaris Joop Krant (oud-directievoorzitter Kempen & Co) zei dat dit een erfenis uit het verleden was. Verder gaf hij aan dat de onderneming hard bezig is om hiervoor een oplossing te zoeken, maar wilde niet op de vraag van de VEB ingaan wanneer deze verbeteringen dan te verwachten waren. Krant gaf ook aan dat risicomanagement een hoge prioriteit heeft binnen Kardan. De onderneming heeft echter nog altijd geen ‘in control’ statement durven afgegeven zoals de code Tabaksblat en de Commissie Frijns voorschrijven.
Investeren in projecten financiert Kardan hoofdzakelijk met vreemd vermogen.
Ickovics meldde, op aandringen van de VEB, dat de kosten voor leningen van Kardan voornamelijk in de waterinfrastructuur tak gestegen waren. De rentekosten daar kwamen zo’n 25 basispunten hoger uit dan vorig jaar. Toen de VEB vroeg in hoeverre de hoge solvabiliteit (deze daalde met 10 procent in het afgelopen jaar tot ruim 25 procent) een bedrijfsrisico vormde, antwoordde financieel directeur Einat Gabber dat dit slechts een momentopname was. Na enig aandringen gaf zij aan dat de solvabiliteit normaal gesproken tussen de 20 en 34 procent moet liggen.
De tak die zich richt op banken, pensioenen en andere financiële diensten groeide het afgelopen jaar stevig. Dit was volgens Krant dan ook de reden voor het opstappen van Zach Rubin uit de raad van bestuur. Hij zal zich specifiek gaan richten op de financiële tak binnen Kardan. Omdat hij binnen het bedrijf actief blijft, krijgt hij geen afkoopsom mee.
Een heikel punt in de vergadering was de beloning van het bestuur en de commissarissen. Hoewel Krant toezegde dat het komende jaar een “echt” beloningsbeleid zal worden gepubliceerd, ontbrak deze voor het afgelopen jaar nog. Krant kon de VEB ook niet geheel uitleggen op basis waarvan de beloning (noch de vaste, noch de variabele) van de raad van bestuur nou eigenlijk werd vastgesteld. Verder gebruikte Kardan haar optieplan wederom om bestuurders opties toe te kennen zonder dat zij hiervoor vooraf vastgestelde (financiële) doelstellingen moeten hebben gerealiseerd. De VEB sprak haar ongenoegen hierover uit en stemde tegen.
Ook de machtiging om nieuwe aandelen uit te geven, vormde een discussiepunt in de vergadering. De VEB drong er op aan niet alleen de termijn (vijf jaar) te verkorten tot de gangbare achttien maanden, maar ook het aantal uit te geven aandelen te beperken tot tien procent van het aantal uitstaande aandelen. Krant weigerde het eerste punt te wijzigen, al stemde hij – na spoedberaad met Ickovics – in met het verzoek de uitgifte te beperken tot tien procent.