President-commissaris Harry Langman leidde met de voor hem zo gebruikelijke strakke hand de aandeelhoudersvergadering. Doordat de statutaire leeftijdsgrens in 2001 werd verhoogd tot 72 jaar, zal hij tot 2003 deze functie kunnen blijven uitoefenen.
Voorzitter van de raad van bestuur H. Heemskerk kwam met de ouverture (persbericht), dat de winststijging voor 2002 op 12 procent wordt ingeschat. Voorts meldde hij dat binnenkort een kantoor in Hong Kong zal worden geopend.
De resultaten in het effectenbedrijf zijn door de slechte beurs met circa 23 procent gedaald. De hogere opbrengsten uit hypotheekrenten (+ 31,5 procent) kon deze teruggang ruimschoots compenseren. Rentebaten bedroegen 195 miljoen euro, tegenover effectenprovisies 157 miljoen euro. De assurantiepoot leverde een plus van 12,9 procent op, maar bleef in omvang toch bescheiden (18 miljoen euro). Door zich tijdig op andere activiteiten te richten, is Van Lanschot van een terugval in de totaalbaten bespaard gebleven, en kon het nettoresultaat door een scherpe kostenbewaking zelfs stijgen met 10 miljoen euro.
Door telkens met nieuwe formules de klanten te benaderen, zoals de ‘beschermdvermogenhypotheek’ en de ‘indexgarantiecontracten’, tracht men de algemene teruggang in de economie het hoofd te bieden. Gelet op de uitbreiding van het aantal fondsen in eigen beheer, stelde de VEB de vraag of de adviseurs niet in toenemende mate met verstrengeling van belangen te maken krijgen. Het belang van de klant behoeft niet dezelfde te zijn als die van de bank. Bestuurslid Van der Spek verzekerde, dat het belang van de klant te allen tijde voorgaat boven die van de bank en dat de directie op de bestaande huisregels scherp toeziet op naleving van bestaande huisregels.
Gezien het goede bedrijfsresultaat zou zeker een hogere beurskoers mogen worden verwacht dan de circa 40 euro, welke nu wordt genoteerd. Helaas is de verhandelbaarheid van Van Lanschot op de Euronext zeer beperkt en worden er per dag slechts een gering aantal verhandeld. Er worden nog altijd slechts certificaten afgegeven in plaats van aandelen.
De VEB attendeerde op een artikel van prof. Piet Moerland van de Katholieke Universiteit Brabant in het F.D. Onder meer wordt vermeld dat aandelencertificering steeds meer uit de gratie raakt. De aandeelhouder kijkt tegen een achterblijvende beurskoers aan, met doorgaans zeer lage beursomzetten, en heeft op de aandeelhoudersvergadering in feite niets te zeggen. Juist in deze tijd van beursanimatie van het aandeel, past de certificering niet meer bij een modern geleid bedrijf en doet antiek aan.
Heemskerk is ervan overtuigd dat voor Van Lanschot de certificering een heilige koe blijft, en dat zonder deze de bank reeds langere tijd verdwenen zou zijn als zelfstandige onderneming.
De resultaten in het effectenbedrijf zijn door de slechte beurs met circa 23 procent gedaald. De hogere opbrengsten uit hypotheekrenten (+ 31,5 procent) kon deze teruggang ruimschoots compenseren. Rentebaten bedroegen 195 miljoen euro, tegenover effectenprovisies 157 miljoen euro. De assurantiepoot leverde een plus van 12,9 procent op, maar bleef in omvang toch bescheiden (18 miljoen euro). Door zich tijdig op andere activiteiten te richten, is Van Lanschot van een terugval in de totaalbaten bespaard gebleven, en kon het nettoresultaat door een scherpe kostenbewaking zelfs stijgen met 10 miljoen euro.
Door telkens met nieuwe formules de klanten te benaderen, zoals de ‘beschermdvermogenhypotheek’ en de ‘indexgarantiecontracten’, tracht men de algemene teruggang in de economie het hoofd te bieden. Gelet op de uitbreiding van het aantal fondsen in eigen beheer, stelde de VEB de vraag of de adviseurs niet in toenemende mate met verstrengeling van belangen te maken krijgen. Het belang van de klant behoeft niet dezelfde te zijn als die van de bank. Bestuurslid Van der Spek verzekerde, dat het belang van de klant te allen tijde voorgaat boven die van de bank en dat de directie op de bestaande huisregels scherp toeziet op naleving van bestaande huisregels.
Gezien het goede bedrijfsresultaat zou zeker een hogere beurskoers mogen worden verwacht dan de circa 40 euro, welke nu wordt genoteerd. Helaas is de verhandelbaarheid van Van Lanschot op de Euronext zeer beperkt en worden er per dag slechts een gering aantal verhandeld. Er worden nog altijd slechts certificaten afgegeven in plaats van aandelen.
De VEB attendeerde op een artikel van prof. Piet Moerland van de Katholieke Universiteit Brabant in het F.D. Onder meer wordt vermeld dat aandelencertificering steeds meer uit de gratie raakt. De aandeelhouder kijkt tegen een achterblijvende beurskoers aan, met doorgaans zeer lage beursomzetten, en heeft op de aandeelhoudersvergadering in feite niets te zeggen. Juist in deze tijd van beursanimatie van het aandeel, past de certificering niet meer bij een modern geleid bedrijf en doet antiek aan.
Heemskerk is ervan overtuigd dat voor Van Lanschot de certificering een heilige koe blijft, en dat zonder deze de bank reeds langere tijd verdwenen zou zijn als zelfstandige onderneming.