En toen was daar het derde en laatste agendapunt. Van der Moolen had een omstreden statutenwijziging in petto. De voorgestelde wijziging werd door president-commissaris Marinus Arentsen gepresenteerd als een louter technische wijziging bedoeld om de statuten in lijn te brengen met de (toekomstige) wet. Onder die noemer liep Van der Moolen op één punt echter wel heel ver voor de muziek uit. Zonder precies te weten uit welke box de muziek kwam en wie haar gemaakt had. Naar aanleiding van de aanbevelingen van de Commissie Frijns die de naleving van de code Tabaksblat beoordeelt, heeft Minister Wouter Bos van Financiën een conceptwetsvoorstel opgesteld. Verschillende marktpartijen, waaronder de VEB, hebben daarop inmiddels hun reactie kunnen geven, maar een concreet wetsvoorstel ligt absoluut nog niet op tafel.

 Door Van der Moolen werd niettemin nu al voorgesteld om de drempel waaraan aandeelhouders moeten voldoen om een punt op de agenda voor een aandeelhoudersvergadering te plaatsen – voor de vergadering nog 1 procent van het geplaatste kapitaal - te koppelen aan het maximum dat de toekomstige wet daaraan zal koppelen (naar alle waarschijnlijkheid 3 procent). Arentsen gaf desgevraagd toe dat de drempel van 1 procent nooit geleid heeft tot agendering van een punt door aandeelhouders en ook niet anderszins tot problemen geleid heeft. Een echte reden voor de verhoging kon hij dan ook niet geven.

 De VEB is bijzonder teleurgesteld over het feit dat er geen zelfstandige afweging of open discussie met de aandeelhouders heeft plaatsgevonden. De VEB, en met haar in totaal 41 procent van het vertegenwoordigd kapitaal, heeft dan ook tegen het voorstel tot statutenwijziging gestemd. Daarbij heeft de VEB aangedrongen op heroverweging van de aangenomen statutenwijziging op dit punt. De VEB heeft de aanwezigen achter de tafel haar consultatiedocument zoals toegezonden aan minister Wouter Bos van Financiën ter bestudering meegegeven en hoopt dat Van der Moolen op basis daarvan tot inkeer zal komen. Een voorstel tot zo’n belangrijke inperking van aandeelhoudersrechten mag immers pas aangenomen worden na een zinnige discussie met de aandeelhouders, die vooraf, net als het bestuur en commissarissen, over alle ins en outs daarvan goed geïnformeerd moeten zijn.