Van der Moolen maakt een moeilijke periode door. Het nettoverlies over 2006 was grotendeels veroorzaakt door de afboeking van de compensabele verliezen, gewaardeerd in de balans op 70,4 miljoen euro, waarvan 68,6 miljoen uit de Verenigde Staten. In zijn presentatie probeerde bestuursvoorzitter Richard den Drijver er nog een positieve draai aan te geven door te stellen dat de 68,6 miljoen euro te zijner tijd ook weer kan worden teruggeboekt. De Amerikaanse organisatie heeft hiervoor maar liefst 23 jaar de tijd. Ook wees hij er op dat Europa het goed deed en dat het resultaat redelijk goed was, wanneer de speciale afwaarderingen buiten beschouwing werden gehouden.
De VEB plaatste hierbij kanttekeningen. De 68,6 miljoen euro zouden wel eens definitief verloren kunnen zijn, wanneer uiteindelijk blijkt dat de Amerikaanse operaties moeten worden opgedoekt of verkocht tegen een lage prijs. Bovendien liep het operationele resultaat, dus zonder de afwaarderingen, ieder kwartaal terug in 2006. De trading update voor het eerste kwartaal van 2007 stemde ook niet hoopvol, ondanks een enorme omzettoename in Europa: de situatie in de Verenigde Staten is weer drastisch verslechterd. Den Drijver erkende volmondig de problemen in de Verenigde Staten. Hij is nu zelf bij het Amerikaanse kantoor gaan wonen en geeft zich vier tot zes maanden om de boel weer op de rails te krijgen. Daarna zijn alle opties open. Het is zelfs niet opportuun een bedrijfsstrategie voor de komende vijf jaar te formuleren: eerst moet inderdaad het Amerikaanse lek worden gedicht.
Aan de bestuurders werd bijna unaniem decharge verleend. De VEB onthield zich van stemming, rekening houdend met het feit dat de cfo net nieuw was en ceo Den Drijver in minder dan een jaar na zijn aantreden weinig meer kon doen dan puinruimen. Minder clementie had de VEB met de commissarissen. President-commissaris Rudolf van den Brink houdt al sinds 2002 toezicht en is dus medeverantwoordelijk voor de stortvloed aan slecht nieuws. Slechte en verslechterende resultaten, het weghalen van de tax credit van 70 miljoen euro, fraudes, Amerikaanse boetes, vernietigende commentaren van de vorige accountant PwC, impairment charges, met name de 10 miljoen euro afboeking van het zojuist gekochte Curvalue.
Dit alles heeft ervoor gezorgd dat het aandeel nog maar een fractie waard is van wat het in het verleden was. De VEB vroeg zich af of Van den Brink wel genoeg tijd en energie heeft voor zijn toezichthoudende rol. Hij is niet alleen buitengewoon hoogleraar, maar ook Chief Economic Advisor voor ABN Amro en commissaris bij nog acht andere ondernemingen en organisaties, waarvan bij vier president-commissaris. Van den Brink antwoordde dat hij zijn taken naar behoren had volbracht, maar dat de "material weaknesses", geconstateerd door de vorige accountant, hem wel pijn hebben gedaan en dat hij zou zijn afgetreden wanneer zoiets weer was gebeurd. Uiteindelijk werd ook aan de commissarissen met 97 procent decharge verleend.
Aan de bestuurders werd bijna unaniem decharge verleend. De VEB onthield zich van stemming, rekening houdend met het feit dat de cfo net nieuw was en ceo Den Drijver in minder dan een jaar na zijn aantreden weinig meer kon doen dan puinruimen. Minder clementie had de VEB met de commissarissen. President-commissaris Rudolf van den Brink houdt al sinds 2002 toezicht en is dus medeverantwoordelijk voor de stortvloed aan slecht nieuws. Slechte en verslechterende resultaten, het weghalen van de tax credit van 70 miljoen euro, fraudes, Amerikaanse boetes, vernietigende commentaren van de vorige accountant PwC, impairment charges, met name de 10 miljoen euro afboeking van het zojuist gekochte Curvalue.
Dit alles heeft ervoor gezorgd dat het aandeel nog maar een fractie waard is van wat het in het verleden was. De VEB vroeg zich af of Van den Brink wel genoeg tijd en energie heeft voor zijn toezichthoudende rol. Hij is niet alleen buitengewoon hoogleraar, maar ook Chief Economic Advisor voor ABN Amro en commissaris bij nog acht andere ondernemingen en organisaties, waarvan bij vier president-commissaris. Van den Brink antwoordde dat hij zijn taken naar behoren had volbracht, maar dat de "material weaknesses", geconstateerd door de vorige accountant, hem wel pijn hebben gedaan en dat hij zou zijn afgetreden wanneer zoiets weer was gebeurd. Uiteindelijk werd ook aan de commissarissen met 97 procent decharge verleend.