VEB.net maakt gebruik van cookies om het gebruiksgemak van de website te verbeteren. 

Starbucks koffie wordt duur betaald

Verkoop een product en consumenten zijn bereid te kopen tot een bepaalde prijs. Verkoop een beleving en je kan de prijs vragen die je wilt. Dat is in een notendop de Starbucks-filosofie. Maar inmiddels blijkt er een bijzondere correlatie te zijn tussen het aantal vestigingen van de koffiegigant in een land en de kwetsbaarheid in de huidige kredietcrisis van dat land.

Als je een marketingspecialist vraagt naar een succesverhaal op zijn vakgebied in de laatste jaren is de kans groot dat hij met het Starbucks concept op de proppen komt. Het succes zou te danken zijn aan de zogenoemde “derde plek” strategie. De luxe en comfortabel ingerichte koffiehuizen moeten klanten een derde plek, naast thuis en het werk, geven om door te brengen. In de jaren negentig opende de koffiegigant elke dag een nieuwe winkel.

Zodoende had Starbucks begin 2008 meer dan 16.000 vestigingen in ruim vijftig landen. Nu de kredietcrisis allesverwoestend om zich heen grijpt, krijgt het bedrijf uit Seattle het flink te verduren, in juli moesten 1000 mensen op zoek naar een nieuwe baan en werden 600 vestigingen gesloten. Misschien nog wel erger, sommige economen zien de dure koffiehuizen als grote veroorzaker van de economische malaise.

Starbuckskredietcrisis-indicator

Een kaart met alle Starbucks-vestigingen ter wereld laat een interessant patroon zien. De landen met een hoge concentratie koffiewinkels zijn het hardst geraakt door de kredietcrisis.  De vestigingen bundelen zich voornamelijk rond de investment banks en de hedge fondsen in de financiële centra. Zo telt Manhattan bijna 200 Starbucks vestigingen, waarvan een groot deel rond Wall Street. Overigens is de vestiging om de hoek bij zakenbank Bear Stearns al enige tijd gesloten.

Londen kent er 256 en Australië heeft 48 verstigingen waarvan een groot deel in het financiële centrum van Sydney. Nu is de hamvraag bij deze theorie hoe de oorzaak-gevolg relatie loopt. Hield de cafeïne van Starbucks koffie bankiers in de late uurtjes wakker om complexe en achteraf dubieuze financiële (afgeleide) producten in elkaar te sleutelen? Of waren de peperdure frappuccinos een vroege indicator van extreem financieel over-optimisme onder bankiers? De laatste lijkt toch het meest aannemelijk.   

Niet waterdicht
Hoewel de theorie in grote lijnen opgaat, kent het Starbucks model enkele “outliers”. Zo kent Rusland slechts zes koffiehuizen terwijl het land een grote financiële crisis doormaakt. Ook de krenterige Nederlander lijkt met slechts drie vestigingen niet warm of koud te worden van een kopje Starbucks koffie. Toch wil het Amerikaanse concern op korte termijn uitbreiden in Nederland met vestigingen op de grotere treinstations. Beleggers in financiële waarden wees gewaarschuwd: als het aan deze recessie-indicator ligt, komt er een tweede kapitaalinjectieronde voor ING, Aegon en SNS Reaal.