De toegevoegde waarde van een beursnotering lijkt nihil voor Octoplus. Als het bedrijf geld nodig heef gaat het met de pet rond bij haar grote investeerders en negeert en discrimineert het kleine aandeelhouders.
Een forse smet op de slimme strategie die het biotechbedrijf sinds kort volgt.
Biotechbedrijf Octoplus houdt wel van een verrassing op zijn tijd. Zo kwam het bedrijf in februari met de mededeling naar buiten dat het zes miljoen euro had opgehaald via een onderhandse plaatsing van aandelen.
Select en goedkoop
De geldschieters waren te vinden onder de eigen grootaandeelhouders (onder andere Signet Healthcare Partners), institutionele investeerders en bestuursvoorzitter Simon Sturge (1333.333 aandelen).
Op zich hoeft hier weinig mis mee te zijn, ware het niet dat participanten een voorkeursbehandeling kregen. Zo konden de partijen inschrijven op een koers van 0,75 euro, een flinke discount ten opzichte van de slotkoers van de dag voor de uitgifte (0,86 euro).
Bovendien maakten zij aanspraak op een "verwateringsbeschermingregeling" die hen compenseert indien Octoplus nogmaals een uitgifte doet tegen een lagere emissieprijs dan de huidige. Deze put-optieachtige constructie wordt feitelijk betaald uit de zak van minderheidsaandeelhouders.
Misvatting
Het discriminerende karakter van de emissie wekte al eerder wrevel onder aandeelhouders. Ook al omdat Octoplus geen moeite deed de ongelijke behandeling tegen te spreken.
Maar tijdens de jaarlijkse vergadering van aandeelhouders koos Octoplus de aanval. Topman Simon Sturge en president-commissaris Hans Stellingsma beweerden dat kleine aandeelhouders wel degelijk de mogelijkheid hadden om zich in te schrijven.
Dat lijkt duidelijk in tegenspraak met de feiten. Behalve de brief van aandeelhouders ("participatie in de onderhandse plaatsing was toegankelijk voor institutionele investeerders") is daar nog het verhaal van een kleine aandeelhouder, die wilde inschrijven op de emissie. Deze belegger meldde zich, na bekendmaking van de aandelenuitgifte, bij het biotechbedrijf om te vernemen hoe hij aandelen kon verkrijgen. Octoplus wees de man de deur.
De misvatting doet vermoeden dat de naar verluid met ruzie vertrokken financieel directeur Hans Pauli de rest van het bestuur nooit op de hoogte heeft gesteld van het bestaan van de briefwisseling.
Goede weg
Het is jammer dat Octoplus zijn aandeelhouders met dergelijke strapatsen meent te moeten tergen. Het drukt de slimme strategie van het bedrijf op dit moment naar de achtergrond.
De pas aangetreden topman Sturge is de architect van het nieuwe beleid waarbij de verkoop van financiële rechten op medicijnen (onder andere op stermedicijn Locteron) het bedrijf een blijvend positieve operationele kasstroom oplevert. Het ontvangt zo namelijk een maandelijkse vergoeding voor de ontwikkeling van het medicijn.
Meer kansen
Verder is er volgens Sturge veel belangstelling voor haar gepatenteerde medicijnafgiftetechnologie (Poly Active). Deze technologie zorgt ervoor dat een medicijn geleidelijker in het bloed komt waardoor de kans op bijwerkingen kleiner is.
Tot op heden zijn er zeven contracten met farmaceuten getekend die gebruik willen maken van de technologie voor hun medicijn.
Tot slot zou er veel vraag zijn naar fabricagediensten in de recentelijk uitgebreide en door de onderhandse plaatsing gefinancierde productiefaciliteiten. Door de kredietcrisis gaan biotechbedrijven terug naar de kern waardoor deze en soortgelijke diensten worden uitbesteed.
Select en goedkoop
De geldschieters waren te vinden onder de eigen grootaandeelhouders (onder andere Signet Healthcare Partners), institutionele investeerders en bestuursvoorzitter Simon Sturge (1333.333 aandelen).
Op zich hoeft hier weinig mis mee te zijn, ware het niet dat participanten een voorkeursbehandeling kregen. Zo konden de partijen inschrijven op een koers van 0,75 euro, een flinke discount ten opzichte van de slotkoers van de dag voor de uitgifte (0,86 euro).
Bovendien maakten zij aanspraak op een "verwateringsbeschermingregeling" die hen compenseert indien Octoplus nogmaals een uitgifte doet tegen een lagere emissieprijs dan de huidige. Deze put-optieachtige constructie wordt feitelijk betaald uit de zak van minderheidsaandeelhouders.
Misvatting
Het discriminerende karakter van de emissie wekte al eerder wrevel onder aandeelhouders. Ook al omdat Octoplus geen moeite deed de ongelijke behandeling tegen te spreken.
Maar tijdens de jaarlijkse vergadering van aandeelhouders koos Octoplus de aanval. Topman Simon Sturge en president-commissaris Hans Stellingsma beweerden dat kleine aandeelhouders wel degelijk de mogelijkheid hadden om zich in te schrijven.
Dat lijkt duidelijk in tegenspraak met de feiten. Behalve de brief van aandeelhouders ("participatie in de onderhandse plaatsing was toegankelijk voor institutionele investeerders") is daar nog het verhaal van een kleine aandeelhouder, die wilde inschrijven op de emissie. Deze belegger meldde zich, na bekendmaking van de aandelenuitgifte, bij het biotechbedrijf om te vernemen hoe hij aandelen kon verkrijgen. Octoplus wees de man de deur.
De misvatting doet vermoeden dat de naar verluid met ruzie vertrokken financieel directeur Hans Pauli de rest van het bestuur nooit op de hoogte heeft gesteld van het bestaan van de briefwisseling.
Goede weg
Het is jammer dat Octoplus zijn aandeelhouders met dergelijke strapatsen meent te moeten tergen. Het drukt de slimme strategie van het bedrijf op dit moment naar de achtergrond.
De pas aangetreden topman Sturge is de architect van het nieuwe beleid waarbij de verkoop van financiële rechten op medicijnen (onder andere op stermedicijn Locteron) het bedrijf een blijvend positieve operationele kasstroom oplevert. Het ontvangt zo namelijk een maandelijkse vergoeding voor de ontwikkeling van het medicijn.
Meer kansen
Verder is er volgens Sturge veel belangstelling voor haar gepatenteerde medicijnafgiftetechnologie (Poly Active). Deze technologie zorgt ervoor dat een medicijn geleidelijker in het bloed komt waardoor de kans op bijwerkingen kleiner is.
Tot op heden zijn er zeven contracten met farmaceuten getekend die gebruik willen maken van de technologie voor hun medicijn.
Tot slot zou er veel vraag zijn naar fabricagediensten in de recentelijk uitgebreide en door de onderhandse plaatsing gefinancierde productiefaciliteiten. Door de kredietcrisis gaan biotechbedrijven terug naar de kern waardoor deze en soortgelijke diensten worden uitbesteed.