Vertrekkende topmannen krijgen nog altijd een goudgerande aftocht. Al zes jaar stelt de code Tabaksblat dat de maximale ontslagvergoeding één basissalaris mag bedragen. Daar hebben ondernemingen nauwelijks boodschap aan.
Van de tientallen bestuurders die het afgelopen jaar vertrokken ontving de meerderheid een vertrekpremie die aanzienlijk hoger was dan eenmaal hun basissalaris.
Zo kregen Reed Elsevier topman Ian Smith (acht maanden in dienst geweest) en Herman van Campenhout (vier maanden) van USG People voor een paar maanden werk miljoenen euro's mee.
KPN-bestuurder Marcel Smits ontving bij zijn vertrek een basissalaris (575.000 euro) en mocht een nog voorwaardelijke aandelenbonus van 890 duizend euro direct innen. Enkele maanden later was Smits alweer aan de slag bij het Amerikaanse Sara Lee.
Uit het VEB onderzoek blijkt dat, zes jaar na invoering van de Code, 68 procent van de AEX- en AMX-ondernemingen nog altijd niet voldoet aan de betreffende Codebepaling.
Norm overtreden
Onderzoek onder de lokale fondsen laat zien dat meer dan de helft (53 procent) zich niet houdt aan de Tabaksblat norm van maximaal eenmaal basissalaris. Onder het mom van bestaande contracten blijven de afkoopsommen gehandhaafd.
Bestuurders die voor het inwerkingtreden van de Code zijn aangesteld weigeren in het algemeen afstand te doen van hun rechten. Een uitzondering is Philips topman Gerard Kleisterlee die op basis van zijn herziene contract één jaarsalaris mee zou krijgen.
Een groot aantal ondernemingen, waaronder Wolters Kluwer, Randstad en Shell, maakt bovendien een voorbehoud om bij bestuurders die na de invoering zijn of nog worden benoemd, af te wijken van de Code.
Compensatie
Vertrekvergoedingen dienen ter compensatie van het risico dat een bestuurder na vertrek (tijdelijk) geen inkomen zal genieten. Als bestuurders direct of vrijwel direct na hun vertrek elders een vergelijkbare functie aanvaarden, is een ontslagvergoeding ongepast. Bij falende bestuurders is een vertrekpremie sowieso uit den boze.
Ook vliegen ondernemingen vaak onder de radar van ‘Tabaksblat' door. Dit gebeurt bijvoorbeeld door de opzegtermijn op te rekken waardoor bestuurders toch een ´bonus´ krijgen. Onlangs gebeurde dit bij Birgit Nørgaard van ingenieursbureau Grontmij.
Ook krijgen bestuurders geregeld hun voorwaardelijke aandelenpakketten (gedeeltelijk) uitgekeerd, zonder dat (nog) aan de gestelde doelstellingen is voldaan.
Toen Ad Veenhof van Wessanen scheidde was dit bijvoorbeeld het geval. Tot slot krijgen vertrekkende bestuurders - zoals bijvoorbeeld bij Linda Cook (Shell) en Michel Tilmant (ING) het geval was, geregeld een extra storting in de pensioenpot bij hun afscheid.
Asymetrisch
Bij hoge vertrekpremies komt het asymmetrische karakter van beloningen bij topbestuurders duidelijk naar voren. Bij goede prestaties ontvangt een bestuurder allerlei bonussen, bij vertrek als gevolg van tegenvallende prestaties krijgt hij of zij een gouden handdruk.
Oud-Unilever-bestuurder Morris Tabaksblat probeerde hier met de invoering van de gelijknamige Code voor goed ondernemingsbestuur in 2004 een eind aan te maken. ‘Tabaksblat' maximeerde een vertrekpremie op een basissalaris. In de nieuwe code van 2008 (‘Frijns') is deze bepaling niet gewijzigd.
De code Tabaksblat bepaalt dat de hoogte van een vertrekpremie in beginsel gemaximeerd is op één basissalaris. In geval een bestuurder in zijn eerste bestuurstermijn ontslagen wordt dan ontvangt de vertrokken bestuurder maximaal twee basissalarissen.
Zo kregen Reed Elsevier topman Ian Smith (acht maanden in dienst geweest) en Herman van Campenhout (vier maanden) van USG People voor een paar maanden werk miljoenen euro's mee.
KPN-bestuurder Marcel Smits ontving bij zijn vertrek een basissalaris (575.000 euro) en mocht een nog voorwaardelijke aandelenbonus van 890 duizend euro direct innen. Enkele maanden later was Smits alweer aan de slag bij het Amerikaanse Sara Lee.
| Top acht goudgerande exitpremies |
| Bestuurder | Bedrijf | Vertrekvergoeding (€) | X Basissalaris | Meer informatie |
| Linda Cook * | Shell | 5,5 mln | 5,3 | |
| Ctac | 0,96 mln | 3,4 | ||
| Herman v. Campenhout | USG People | 1,5 mln | 3 | |
| Stan Miller | KPN | 2,3 mln | 2,6 | |
| Marcel Smits | KPN | 1,4 mln | 2,5 | - |
| Arthur Spector | AMG | 2,5 mln | 2,5 | - |
| Reed Elsevier | 2,2 mln | 2,4 | ||
| Ageas (Fortis) | 1,2 mln | 1,5 | - |
| *De totale som die Linda Cook meekreeg bedroeg ongeveer 18 miljoen euro, inclusief een extra storting in de pensioenpot van 10 miljoen euro |
Uit het VEB onderzoek blijkt dat, zes jaar na invoering van de Code, 68 procent van de AEX- en AMX-ondernemingen nog altijd niet voldoet aan de betreffende Codebepaling.
Norm overtreden
Onderzoek onder de lokale fondsen laat zien dat meer dan de helft (53 procent) zich niet houdt aan de Tabaksblat norm van maximaal eenmaal basissalaris. Onder het mom van bestaande contracten blijven de afkoopsommen gehandhaafd.
Bestuurders die voor het inwerkingtreden van de Code zijn aangesteld weigeren in het algemeen afstand te doen van hun rechten. Een uitzondering is Philips topman Gerard Kleisterlee die op basis van zijn herziene contract één jaarsalaris mee zou krijgen.
Een groot aantal ondernemingen, waaronder Wolters Kluwer, Randstad en Shell, maakt bovendien een voorbehoud om bij bestuurders die na de invoering zijn of nog worden benoemd, af te wijken van de Code.
Compensatie
Vertrekvergoedingen dienen ter compensatie van het risico dat een bestuurder na vertrek (tijdelijk) geen inkomen zal genieten. Als bestuurders direct of vrijwel direct na hun vertrek elders een vergelijkbare functie aanvaarden, is een ontslagvergoeding ongepast. Bij falende bestuurders is een vertrekpremie sowieso uit den boze.
Ook vliegen ondernemingen vaak onder de radar van ‘Tabaksblat' door. Dit gebeurt bijvoorbeeld door de opzegtermijn op te rekken waardoor bestuurders toch een ´bonus´ krijgen. Onlangs gebeurde dit bij Birgit Nørgaard van ingenieursbureau Grontmij.
Ook krijgen bestuurders geregeld hun voorwaardelijke aandelenpakketten (gedeeltelijk) uitgekeerd, zonder dat (nog) aan de gestelde doelstellingen is voldaan.
Toen Ad Veenhof van Wessanen scheidde was dit bijvoorbeeld het geval. Tot slot krijgen vertrekkende bestuurders - zoals bijvoorbeeld bij Linda Cook (Shell) en Michel Tilmant (ING) het geval was, geregeld een extra storting in de pensioenpot bij hun afscheid.
Asymetrisch
Bij hoge vertrekpremies komt het asymmetrische karakter van beloningen bij topbestuurders duidelijk naar voren. Bij goede prestaties ontvangt een bestuurder allerlei bonussen, bij vertrek als gevolg van tegenvallende prestaties krijgt hij of zij een gouden handdruk.
Oud-Unilever-bestuurder Morris Tabaksblat probeerde hier met de invoering van de gelijknamige Code voor goed ondernemingsbestuur in 2004 een eind aan te maken. ‘Tabaksblat' maximeerde een vertrekpremie op een basissalaris. In de nieuwe code van 2008 (‘Frijns') is deze bepaling niet gewijzigd.
De code Tabaksblat bepaalt dat de hoogte van een vertrekpremie in beginsel gemaximeerd is op één basissalaris. In geval een bestuurder in zijn eerste bestuurstermijn ontslagen wordt dan ontvangt de vertrokken bestuurder maximaal twee basissalarissen.
|
|