Grote, vooral buitenlandse beleggers laten kleine en middelgrote Nederlandse beursfondsen steeds vaker links liggen. Dat heeft ook voordelen: de overblijvende beleggers zouden meer betrokkenheid tonen.
Lagere omzetten en lagere koersen. Het zijn twee redenen waarom grote, vooral buitenlandse beleggers Nederlandse Small- en Midcap-aandelen steeds meer zouden mijden.
Het is een trend die het Financieel Dagblad op basis van gesprekken met Nederlandse zakenbankiers en beleggers.
De oorzaak is te vinden in de kredietcrisis. De massale koersdalingen in (vooral) 2008 hebben beleggers voorzichtiger gemaakt. Er wordt minder gehandeld, maar de behoefte om een bedrijf snel de rug toe te kunnen keren is juist groter.
Die combinatie maakt Nederlandse kleine en middelgrote beursfondsen minder aantrekkelijk voor (met name) grote buitenlandse beleggers. De kredietcrisis heeft deze institutionele beleggers opnieuw en hardhandig voorgehouden dat risicobeheersing en naleving van de eigen richtlijnen op dit gebied broodnodig zijn.
Zo hebben veel grote beleggers een ondergrens gesteld aan de marktwaarde van de beursfondsen waarin ze mogen beleggen. De gedaalde koersen door de kredietcrisis hebben de marktwaarde (aantal uitstaande aandelen * beurskoers) van veel beursfondsen doen slinken. Daardoor vallen ze niet meer binnen de risico-richtlijnen van grote beleggers.
Grote beleggers kiezen doorgaans voor forse belangen in een beursfonds. Zij kopen dan een aantal procenten van de uitstaande aandelen op. De vlakke handel maakt het voor hen moeilijker om uit een fonds te stappen als zij dat willen. Door geringere handel in aandelen na de crisis zal de koers van een aandeel fors zakken als een grote belegger zijn substantiële belang snel afbouwt.
Meer betrokkenheid
Arnoud Wolff van vermogensbeheerder Teslin lijkt ook voordelen te zien in het afhaken van de grote buitenlandse beleggers. Tegen het Financieele Dagblad zegt hij: 'Ik hoor van bedrijven dat beleggers selectiever worden, maar dan houden zij aandeelhouders over die veel meer betrokken zijn bij de onderneming'.
Wolff refereert daarmee naar grote buitenlandse partijen die stevige belangen in bedrijven hebben verworven maar zich eigenlijk nooit laten horen. Op aandeelhoudersvergaderingen zijn ze meestal afwezig, hun stemgedrag laten ze afhangen van de steminstructies die ze ontvangen van stembureaus als .
Helemaal onbevoordeeld is Wolff wellicht niet. Voor vermogensbeheerdere is beleggen in kleine, Nederlandse beursfondsen het vaste stramien.
Het is een trend die het Financieel Dagblad op basis van gesprekken met Nederlandse zakenbankiers en beleggers.
De oorzaak is te vinden in de kredietcrisis. De massale koersdalingen in (vooral) 2008 hebben beleggers voorzichtiger gemaakt. Er wordt minder gehandeld, maar de behoefte om een bedrijf snel de rug toe te kunnen keren is juist groter.
Klik op de fondsnaam voor meer details Klik op de fondsnaam voor meer details |
Die combinatie maakt Nederlandse kleine en middelgrote beursfondsen minder aantrekkelijk voor (met name) grote buitenlandse beleggers. De kredietcrisis heeft deze institutionele beleggers opnieuw en hardhandig voorgehouden dat risicobeheersing en naleving van de eigen richtlijnen op dit gebied broodnodig zijn.
Zo hebben veel grote beleggers een ondergrens gesteld aan de marktwaarde van de beursfondsen waarin ze mogen beleggen. De gedaalde koersen door de kredietcrisis hebben de marktwaarde (aantal uitstaande aandelen * beurskoers) van veel beursfondsen doen slinken. Daardoor vallen ze niet meer binnen de risico-richtlijnen van grote beleggers.
Grote beleggers kiezen doorgaans voor forse belangen in een beursfonds. Zij kopen dan een aantal procenten van de uitstaande aandelen op. De vlakke handel maakt het voor hen moeilijker om uit een fonds te stappen als zij dat willen. Door geringere handel in aandelen na de crisis zal de koers van een aandeel fors zakken als een grote belegger zijn substantiële belang snel afbouwt.
Meer betrokkenheid
Arnoud Wolff van vermogensbeheerder Teslin lijkt ook voordelen te zien in het afhaken van de grote buitenlandse beleggers. Tegen het Financieele Dagblad zegt hij: 'Ik hoor van bedrijven dat beleggers selectiever worden, maar dan houden zij aandeelhouders over die veel meer betrokken zijn bij de onderneming'.
Wolff refereert daarmee naar grote buitenlandse partijen die stevige belangen in bedrijven hebben verworven maar zich eigenlijk nooit laten horen. Op aandeelhoudersvergaderingen zijn ze meestal afwezig, hun stemgedrag laten ze afhangen van de steminstructies die ze ontvangen van stembureaus als .
Helemaal onbevoordeeld is Wolff wellicht niet. Voor vermogensbeheerdere is beleggen in kleine, Nederlandse beursfondsen het vaste stramien.