Centrale banken waken normaliter voor een te hoge inflatie. De Fed maakt zich juist zorgen over een te lage inflatie en zet mogelijk de geldkraan weer open. Aandelenmarkten reageren positief.
Uit de notulen van de laatste Fed-vergadering bleek dat een meerderheid van de leden voorstander is van een tweede stimuleringsronde.
Van unanimiteit is geen sprake, maar beleggers verwachten dat de Fed bij de volgende vergadering op 2 en 3 november besluit wederom in actie te komen.
De Amerikaanse centrale bank over de zwakte van de economie en de lage inflatie. Dat laatste ontmoedigt consumenten de portemonnee te trekken. De consumentenbestedingen, voor driekwart bepalend voor het Amerikaanse bruto binnenlands product, zijn vanwege de hoge werkloosheid al kwetsbaar.
Risico's voor het economisch herstel zijn volgens de Fed gelegen in de aanhoudende zwakte van de huizenmarkt, de geringe creatie van nieuwe banen, de in het algemeen hoge risicoaversie en de zwakke financiële positie van huishoudens en kleine ondernemingen.
De lage inflatie zorgt tevens voor een hoge reële rente, de nominale rente gecorrigeerd voor inflatie. Ondernemers baseren hun investeringsbeslissingen veelal op basis van de hoogte van de reële rente.
Kwantitatieve verruiming
Mogelijk zal de Fed wederom obligaties opkopen. Een fenomeen dat bekend staat onder de naam ‘kwantitatieve verruiming'. Renteverlagingen zijn al enige tijd niet meer mogelijk omdat de Federal Funds Rate al sinds december 2008 op 0 procent staat. Door obligaties op te kopen worden feitelijk meer liquiditeiten in de markt gebracht.
Geld dient daardoor goedkoper te worden wat de investeringen en consumentenbestedingen moet aanjagen. Aannemelijk is dat rentetarieven voor bijvoorbeeld hypotheekleningen of bedrijfsobligaties zullen dalen. De Fed moet zich bewust zijn van het risico dat de rentes minder dalen dan de inflatieverwachting oploopt. De reële rente zou dan juist stijgen en de actie een averechtse werking kunnen hebben.
Geld stroomt richting opkomende landen
Een andere keerzijde van de geldcreatie van de Fed is dat een groot gedeelte hiervan het land uitstroomt en zijn weg vindt naar opkomende landen als China. Voor deze landen begint dat redelijk problematisch te worden omdat de kredietverlening hier al hoog is. Een te hoge inflatie wordt zo een toenemend probleem.
De Chinese centrale bank heeft nog niet de rente willen verhogen. Wel stelt zij telkens hogere eisen aan de buffers van de eigen banken. Beleggers reageren daar doorgaans negatief op omdat de wereldeconomie sterk leunt op de groei van de Chinese economie.
Valutaoorlog
Door de Amerikaanse geldcreatie komt de dollar onder druk te staan. Gezien het feit dat de Chinese yuan aan de dollar is gekoppeld, blijft ook de yuan laag ondanks de toestroom van geld. Voor China zit er niets anders op dan het binnenstromende geld in het buitenland te beleggen.
Uit risicospreiding en rendementsoverwegingen schuift China dit geld in toenemende mate richting landen als Brazilië en Korea. Die zijn daar uiteraard niet zo blij mee, want daardoor worden hun valuta duurder en worden zij uit de markt geprijsd. Bovendien zal de inflatie in deze landen oplopen.
Veel landen zijn al aan het interveniëren om hun eigen valuta goedkoper te maken. Het verleden heeft uitgewezen dat protectionistische devaluaties in niemands belang is. China wordt het aanjager van een valutaoorlog gezien, maar een groot deel van de oorzaak ligt in het ruime geldbeleid van de Verenigde Staten.
Het IMF wordt een bemiddelende rol toegedicht in de nakende valutaoorlog, maar de Aziatische landen willen niet echt meewerken omdat zij een te beperkte stem in het IMF beleid hebben. De Westerse landen zullen in hun eigen belang dus wat moeten inschikken.
De aandelenbeurzen zien voorlopig alleen de zonnige zijde van de Amerikaanse stimuleringsmaatregelen. De AEX noteert weer boven de zwaar te nemen grens van 340 punten.
Van unanimiteit is geen sprake, maar beleggers verwachten dat de Fed bij de volgende vergadering op 2 en 3 november besluit wederom in actie te komen.
De Amerikaanse centrale bank over de zwakte van de economie en de lage inflatie. Dat laatste ontmoedigt consumenten de portemonnee te trekken. De consumentenbestedingen, voor driekwart bepalend voor het Amerikaanse bruto binnenlands product, zijn vanwege de hoge werkloosheid al kwetsbaar.
Risico's voor het economisch herstel zijn volgens de Fed gelegen in de aanhoudende zwakte van de huizenmarkt, de geringe creatie van nieuwe banen, de in het algemeen hoge risicoaversie en de zwakke financiële positie van huishoudens en kleine ondernemingen.
De lage inflatie zorgt tevens voor een hoge reële rente, de nominale rente gecorrigeerd voor inflatie. Ondernemers baseren hun investeringsbeslissingen veelal op basis van de hoogte van de reële rente.
Kwantitatieve verruiming
Mogelijk zal de Fed wederom obligaties opkopen. Een fenomeen dat bekend staat onder de naam ‘kwantitatieve verruiming'. Renteverlagingen zijn al enige tijd niet meer mogelijk omdat de Federal Funds Rate al sinds december 2008 op 0 procent staat. Door obligaties op te kopen worden feitelijk meer liquiditeiten in de markt gebracht.
Geld dient daardoor goedkoper te worden wat de investeringen en consumentenbestedingen moet aanjagen. Aannemelijk is dat rentetarieven voor bijvoorbeeld hypotheekleningen of bedrijfsobligaties zullen dalen. De Fed moet zich bewust zijn van het risico dat de rentes minder dalen dan de inflatieverwachting oploopt. De reële rente zou dan juist stijgen en de actie een averechtse werking kunnen hebben.
Geld stroomt richting opkomende landen
Een andere keerzijde van de geldcreatie van de Fed is dat een groot gedeelte hiervan het land uitstroomt en zijn weg vindt naar opkomende landen als China. Voor deze landen begint dat redelijk problematisch te worden omdat de kredietverlening hier al hoog is. Een te hoge inflatie wordt zo een toenemend probleem.
De Chinese centrale bank heeft nog niet de rente willen verhogen. Wel stelt zij telkens hogere eisen aan de buffers van de eigen banken. Beleggers reageren daar doorgaans negatief op omdat de wereldeconomie sterk leunt op de groei van de Chinese economie.
Valutaoorlog
Door de Amerikaanse geldcreatie komt de dollar onder druk te staan. Gezien het feit dat de Chinese yuan aan de dollar is gekoppeld, blijft ook de yuan laag ondanks de toestroom van geld. Voor China zit er niets anders op dan het binnenstromende geld in het buitenland te beleggen.
Uit risicospreiding en rendementsoverwegingen schuift China dit geld in toenemende mate richting landen als Brazilië en Korea. Die zijn daar uiteraard niet zo blij mee, want daardoor worden hun valuta duurder en worden zij uit de markt geprijsd. Bovendien zal de inflatie in deze landen oplopen.
Veel landen zijn al aan het interveniëren om hun eigen valuta goedkoper te maken. Het verleden heeft uitgewezen dat protectionistische devaluaties in niemands belang is. China wordt het aanjager van een valutaoorlog gezien, maar een groot deel van de oorzaak ligt in het ruime geldbeleid van de Verenigde Staten.
Het IMF wordt een bemiddelende rol toegedicht in de nakende valutaoorlog, maar de Aziatische landen willen niet echt meewerken omdat zij een te beperkte stem in het IMF beleid hebben. De Westerse landen zullen in hun eigen belang dus wat moeten inschikken.
De aandelenbeurzen zien voorlopig alleen de zonnige zijde van de Amerikaanse stimuleringsmaatregelen. De AEX noteert weer boven de zwaar te nemen grens van 340 punten.