Ondanks duidelijke regels geven bedrijven vertrekkende bestuurders nog regelmatig te veel geld mee. Vanaf volgend jaar gaan hardleerse beursfondsen publiekelijk voor schut. Nu al een voorzet.
. Ontslagen bestuurders mogen niet meer dan één basisalaris aan exitvergoeding meekrijgen.
Voor veel bedrijven blijkt die leidraad in uitvoering te moeilijk.
De commissie Streppel, die toezicht houdt op naleving van de code voor goed ondernemingsbestuur, wil harder aanpakken.
De commissie wil hardleerse bedrijven publiekelijk te kijk gaan zetten. Naming & shaming dus, een praktijk die steeds populairder wordt in toezichtkringen.
Dat strengere regime gaat pas volgend jaar in. Toch zijn er ook dit jaar al genoeg fors beloonde aftochten geweest die een vermelding waard zijn.
Groot in de krant: de flitsbaan van Herman van Campenhout
De vier maanden dat Herman van Campenhout leiding gaf aan uitzender USG is inmiddels veelvuldig in het nieuws geweest. Deze zomer kwamen partijen tot de conclusie dat "de chemie ontbrak." "In goed overleg" verliet Van Campenhout het bedrijf en toucheerde 1,5 miljoen euro, .
"Het is even slikken voor de aandeelhouders van USG People," zo schreef de Telegraaf over de vertrekpremie. Inmiddels is Van Campenhout de baas bij het dagblad. Vorige week werd hij benoemd tot topman van de Telegraaf Media Groep. Ook dat nieuws haalde de krant.
Teleurgestelde kroonprinsen en -prinsessen
Een bestuursvoorzitter vertrekt doorgaans niet alleen. De verliezers in de opvolgingsstrijd volgen meestal zijn voorbeeld. En bedrijven blijken niet te beroerd om de teleurgestelde kroonprinsen en -prinsessen per gouden koets uitgeleide te doen.
Shell gaf de eind 2009 opgestapte Linda Cook mee bij vertrek, zo bleek afgelopen voorjaar.
Bij KPN streden vier interne kandidaten op de troon van de vertrekkende Ad Scheepbouwer. Eén van die vier, Eelco Blok, won. Twee overige kandidaten waren toen al vertrokken. Stan Miller en Marcel Smits daarbij circa 2,5 basissalarissen mee.
Niet voldaan, rekening wel betaald
Een andere categorie zijn de bestuurders die na lang proberen een bedrijf maar niet op de rit hebben weten te krijgen en dus moeten vertrekken. Met beloning.
Zo kreeg Fred Hermans van het kleine ICT-bedrijf Qurius in januari zijn congé. De reden "onverenigbaar verschil van mening over de toekomst en aansturing van het bedrijf".
Hermans kreeg 380.000 euro mee. Ruim meer dan zijn vaste jaarsalaris (212.000 euro). Er is geen ingewikkeld softwareprogramma voor nodig om dat te constateren.
Ian Smith van Reed Elsevier was iets minder lang in dienst, maar bleek toch niet de man om het matig presterende informatieconcern op de rails te krijgen. Na acht maanden met 2,2 miljoen euro aan vertrekpremie, bijna tweeënhalf basissalaris.
Te hopen valt dat zijn opvolger, Erik Engstrom, het langer volhoudt. Reed heeft voor hem een uiterst ingewikkeld beloningspakket voorgelegd waarmee hij tot negen jaarsalarissen aan bonus en andere extra's kan binnen halen. Dat belooft weinig goeds voor een eventuele vertrekvergoeding.
In de pijplijn
Een groot deel van de gouden handdrukken aan dit jaar vertrokken bestuurders is nog niet bekend. Bedrijven wachten daar vaak mee tot publicatie van het jaarverslag in het voorjaar. Of dat verstandig is valt te betwijfelen.
Excessen zullen opnieuw veel aandacht trekken. En daarmee de bedrijfsprestaties doen ondersneeuwen.
Voor veel bedrijven blijkt die leidraad in uitvoering te moeilijk.
De commissie Streppel, die toezicht houdt op naleving van de code voor goed ondernemingsbestuur, wil harder aanpakken.
De commissie wil hardleerse bedrijven publiekelijk te kijk gaan zetten. Naming & shaming dus, een praktijk die steeds populairder wordt in toezichtkringen.
Dat strengere regime gaat pas volgend jaar in. Toch zijn er ook dit jaar al genoeg fors beloonde aftochten geweest die een vermelding waard zijn.
Groot in de krant: de flitsbaan van Herman van Campenhout
De vier maanden dat Herman van Campenhout leiding gaf aan uitzender USG is inmiddels veelvuldig in het nieuws geweest. Deze zomer kwamen partijen tot de conclusie dat "de chemie ontbrak." "In goed overleg" verliet Van Campenhout het bedrijf en toucheerde 1,5 miljoen euro, .
"Het is even slikken voor de aandeelhouders van USG People," zo schreef de Telegraaf over de vertrekpremie. Inmiddels is Van Campenhout de baas bij het dagblad. Vorige week werd hij benoemd tot topman van de Telegraaf Media Groep. Ook dat nieuws haalde de krant.
Teleurgestelde kroonprinsen en -prinsessen
Een bestuursvoorzitter vertrekt doorgaans niet alleen. De verliezers in de opvolgingsstrijd volgen meestal zijn voorbeeld. En bedrijven blijken niet te beroerd om de teleurgestelde kroonprinsen en -prinsessen per gouden koets uitgeleide te doen.
Shell gaf de eind 2009 opgestapte Linda Cook mee bij vertrek, zo bleek afgelopen voorjaar.
Bij KPN streden vier interne kandidaten op de troon van de vertrekkende Ad Scheepbouwer. Eén van die vier, Eelco Blok, won. Twee overige kandidaten waren toen al vertrokken. Stan Miller en Marcel Smits daarbij circa 2,5 basissalarissen mee.
| Waar de commissie Streppel ook op gaat letten |
| -Een bestuurder mag voor een termijn van vier jaar worden benoemd. -Zijn herbenoeming moet voorgelegd worden aan aandeelhouders. -Met beide regels houden niet alle bedrijven nu rekening. |
Een andere categorie zijn de bestuurders die na lang proberen een bedrijf maar niet op de rit hebben weten te krijgen en dus moeten vertrekken. Met beloning.
Zo kreeg Fred Hermans van het kleine ICT-bedrijf Qurius in januari zijn congé. De reden "onverenigbaar verschil van mening over de toekomst en aansturing van het bedrijf".
Hermans kreeg 380.000 euro mee. Ruim meer dan zijn vaste jaarsalaris (212.000 euro). Er is geen ingewikkeld softwareprogramma voor nodig om dat te constateren.
Ian Smith van Reed Elsevier was iets minder lang in dienst, maar bleek toch niet de man om het matig presterende informatieconcern op de rails te krijgen. Na acht maanden met 2,2 miljoen euro aan vertrekpremie, bijna tweeënhalf basissalaris.
Te hopen valt dat zijn opvolger, Erik Engstrom, het langer volhoudt. Reed heeft voor hem een uiterst ingewikkeld beloningspakket voorgelegd waarmee hij tot negen jaarsalarissen aan bonus en andere extra's kan binnen halen. Dat belooft weinig goeds voor een eventuele vertrekvergoeding.
| Goudgerande exitpremies |
| Bestuurder | Bedrijf | Vertrekvergoeding (€) | X Basissalaris | Meer informatie |
| Linda Cook * | Shell | 5,5 mln | 5,3 | |
| Ctac | 0,96 mln | 3,4 | ||
| Herman v. Campenhout | USG People | 1,5 mln | 2 | |
| Stan Miller | KPN | 2,3 mln | 2,6 | |
| Marcel Smits | KPN | 1,4 mln | 2,5 | - |
| Arthur Spector | AMG | 2,5 mln | 2,5 | - |
| Reed Elsevier | 2,2 mln | 2,4 | ||
| Ageas (Fortis) | 1,2 mln | 1,5 | - |
In de pijplijn
Een groot deel van de gouden handdrukken aan dit jaar vertrokken bestuurders is nog niet bekend. Bedrijven wachten daar vaak mee tot publicatie van het jaarverslag in het voorjaar. Of dat verstandig is valt te betwijfelen.
Excessen zullen opnieuw veel aandacht trekken. En daarmee de bedrijfsprestaties doen ondersneeuwen.
|
|