Veel beleggers en analisten weten het zeker: Reed Elsevier is een defensief bedrijf. Wie verder kijkt ziet serieuze risico's. Reed-topman Engstrom probeert beleggers gerust te stellen.
Als het aan topman Erik Engstrom ligt is uitgeefconcern Reed Elsevier een bedrijf van hoge groei. Daarvan probeerde de Zweed beleggers te overtuigen tijdens de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering.
Tevergeefs. De financiële resultaten in de afgelopen jaren geven daar geen reden toe en de aandelenkoers zal weinig aandeelhouders vrolijk hebben gestemd.
Maar zelfs bij de geambieerde jaarlijkse winstgroei van zo'n 3 tot 5 procent in de komende twee jaar en wellicht 7 tot 13 procent van 2013 tot 2015, past een kwalificatie als een lage tot moderate groei.
Hiervoor hoeft Engstrom zich niet te schamen. Een gematigde groei in volwassen en verzadigde markten is vaak het maximum haalbare.
Als tegelijkertijd het risicoprofiel laag is, kan een belegging in Reed Elsevier zelfs verstandig zijn.
Risicoprofiel
Maar juist daar wringt de schoen. Er staan voor maar liefst 9,2 miljard euro goodwill en immateriële activa op de balans, versus 2,3 miljard eigen vermogen.
Wanneer het winstgenererend vermogen van overgenomen bedrijven, merken, klantenbestanden, software en content in de toekomst lager ligt dan eerder gedacht kan dat tot flinke afwaarderingen leiden. Met een schuldpositie van 5 miljard euro, zal de financiering van de onderneming sterk onder druk komen.
Financieel topman Mark Armour van Reed wist dat doemscenario enigszins te nuanceren. Een belangrijk deel van de omzet bestaat uit abonnementen. De "recurring business" zorgt ervoor dat zowel dalingen als stijgingen van de opbrengsten gedempt worden.
Wat de financiering betreft, spelen banken een vrij bescheiden rol. Obligaties moeten pas op middellange of lange termijn worden afgelost. Zolang Reed Elsevier een positieve kasstroom heeft, zijn rentebetalingen en aflossingen geen probleem.
Het tegenargument dat tegenslag zelden alleen komt, kon hij echter niet ontkrachten. Afwaarderingen gebeuren namelijk juist als blijkt dat het winstgenererend vermogen minder dan verwacht blijkt, waardoor ook kasstromen zullen tegenvallen.
Misschien dat de rentebetalingen nog wel op te hoesten zullen zijn, echter uiteindelijk zullen na een aantal jaren de obligaties moeten worden afgelost. Indien de kaspositie dit niet zou toelaten, zal het des te moeilijker worden voor een onderneming om alternatieve financiering te vinden.
Nog meer risico's
Maar ook buiten de balans zit risico. Reed Elsevier gaat voor haar pensioenfonds uit van 8,7 procent jaarlijks rendement op aandelen en 4,4 procent op obligaties. Nogal optimistische aannames, waarbij de Reed Elsevier zich rijk lijkt te rekenen.
Armour refereerde naar de gevoeligheidsanalyse, waarbij de onderneming "slechts" 98 miljoen pond moest bijplussen indien het belegd pensioenvermogen met 5 procent daalde. Ook zou de betaling over vele jaren worden uitgespreid.
Hij werd erop gewezen dat deze informatie het werkelijke risico bagatelliseerde. De onderneming zou aandeelhouders in het jaarverslag moeten informeren over de impact van een jaarlijks rendement van bijvoorbeeld 6,5 in plaats van 8,7 procent. Dit zou namelijk een veelvoud hiervan kosten en uiteindelijk moeten worden opgebracht door Reed Elsevier.
Lakmoesproef
Engstrom was resoluut. Reed Elsevier is een "low risk company" en was op weg naar "high growth".
De resultaten in de komende jaren zullen moeten bewijzen dat de kwalificatie "low growth, medium risk" niet beter past.
Tevergeefs. De financiële resultaten in de afgelopen jaren geven daar geen reden toe en de aandelenkoers zal weinig aandeelhouders vrolijk hebben gestemd.
Maar zelfs bij de geambieerde jaarlijkse winstgroei van zo'n 3 tot 5 procent in de komende twee jaar en wellicht 7 tot 13 procent van 2013 tot 2015, past een kwalificatie als een lage tot moderate groei.
Hiervoor hoeft Engstrom zich niet te schamen. Een gematigde groei in volwassen en verzadigde markten is vaak het maximum haalbare.
Als tegelijkertijd het risicoprofiel laag is, kan een belegging in Reed Elsevier zelfs verstandig zijn.
Risicoprofiel
Maar juist daar wringt de schoen. Er staan voor maar liefst 9,2 miljard euro goodwill en immateriële activa op de balans, versus 2,3 miljard eigen vermogen.
Wanneer het winstgenererend vermogen van overgenomen bedrijven, merken, klantenbestanden, software en content in de toekomst lager ligt dan eerder gedacht kan dat tot flinke afwaarderingen leiden. Met een schuldpositie van 5 miljard euro, zal de financiering van de onderneming sterk onder druk komen.
Financieel topman Mark Armour van Reed wist dat doemscenario enigszins te nuanceren. Een belangrijk deel van de omzet bestaat uit abonnementen. De "recurring business" zorgt ervoor dat zowel dalingen als stijgingen van de opbrengsten gedempt worden.
Wat de financiering betreft, spelen banken een vrij bescheiden rol. Obligaties moeten pas op middellange of lange termijn worden afgelost. Zolang Reed Elsevier een positieve kasstroom heeft, zijn rentebetalingen en aflossingen geen probleem.
Het tegenargument dat tegenslag zelden alleen komt, kon hij echter niet ontkrachten. Afwaarderingen gebeuren namelijk juist als blijkt dat het winstgenererend vermogen minder dan verwacht blijkt, waardoor ook kasstromen zullen tegenvallen.
Misschien dat de rentebetalingen nog wel op te hoesten zullen zijn, echter uiteindelijk zullen na een aantal jaren de obligaties moeten worden afgelost. Indien de kaspositie dit niet zou toelaten, zal het des te moeilijker worden voor een onderneming om alternatieve financiering te vinden.
Nog meer risico's
Maar ook buiten de balans zit risico. Reed Elsevier gaat voor haar pensioenfonds uit van 8,7 procent jaarlijks rendement op aandelen en 4,4 procent op obligaties. Nogal optimistische aannames, waarbij de Reed Elsevier zich rijk lijkt te rekenen.
Armour refereerde naar de gevoeligheidsanalyse, waarbij de onderneming "slechts" 98 miljoen pond moest bijplussen indien het belegd pensioenvermogen met 5 procent daalde. Ook zou de betaling over vele jaren worden uitgespreid.
Hij werd erop gewezen dat deze informatie het werkelijke risico bagatelliseerde. De onderneming zou aandeelhouders in het jaarverslag moeten informeren over de impact van een jaarlijks rendement van bijvoorbeeld 6,5 in plaats van 8,7 procent. Dit zou namelijk een veelvoud hiervan kosten en uiteindelijk moeten worden opgebracht door Reed Elsevier.
Lakmoesproef
Engstrom was resoluut. Reed Elsevier is een "low risk company" en was op weg naar "high growth".
De resultaten in de komende jaren zullen moeten bewijzen dat de kwalificatie "low growth, medium risk" niet beter past.