Er is 20 procent kans dat de S&P dit jaar 40 procent inlevert, zo blijkt uit onderzoek van hedge fund manager Mark Spitznagel. Hij preekt daarbij wel voor eigen parochie.
De wiskundige en vriend van ‘risicoprofessor' Nicholas Taleb bestudeerde de relatie tussen de overwaardering van de aandelen in een index en becijferde vervolgens de kans op extreme verliezen.
Maar hoe weet Spitznagel of de index overgewaardeerd is?
Hiervoor neemt hij de ‘Q ratio', oftewel de verhouding tussen de marktwaarde van een onderneming (de prijs die op de beurs tot stand komt) en de boekwaarde (het bedrag dat op de balans te vinden is).
Verleden
In de laatste 110 jaar trok de q ratio vrijwel altijd naar een soort langjarige gemiddelde (‘mean reversion' ). Als de markt een lage (markt)waarde toekende aan bedrijven (lage Q ratio) betekende dit dat de index in een jaar 20 procent meer waard werd. Omgekeerd heeft een hoge Q ratio een gemiddeld laag historisch rendement in het daaropvolgende jaar er op als gevolg.
En dit lage gemiddelde positieve rendement, gaat ook nog eens gepaard met veel staartrisico. Een hoge Q ratio van de S&P index betekende een aanzienlijke kans op extreme dalingen van het mandje Amerikaanse aandelen.
Bij een ratio van 1,04 is de S&P vergeleken met het verleden erg duur. En als verhoudingen uit het verleden doorzetten, kunnen beleggers (gemiddeld) rekenen op een daling van de beurs van 20 procent in de komende jaren.
‘Behoorlijke kans op beursdaling'
Uit het onderzoek blijkt dat de kans 20 procent is dat de index zelfs 40 procent daalt. Het waarschuwend vingertje van Spitznagel vertelt daarbij dat een eventuele verdere stijging van de S&P 500 de kans op een daling alleen maar waarschijnlijker maakt.
Voor eigen parochie
Hoewel er iets voor de analyse van Spitznagel te zeggen valt , is duidelijk dat een dergelijk gitzwart scenario hem niet heel slecht uit zou komen.
Zijn hedgefonds Universa gokt voornamelijk op extreme dalingen van de beurs en bleef na een stijging van 100 procent in 2008 toen de markten hard onderuitgingen, matig presteren in 2009 en 2010 toen de markten zich herstelden (-4 procent).
Op de hoogte blijven?
Maar hoe weet Spitznagel of de index overgewaardeerd is?
Hiervoor neemt hij de ‘Q ratio', oftewel de verhouding tussen de marktwaarde van een onderneming (de prijs die op de beurs tot stand komt) en de boekwaarde (het bedrag dat op de balans te vinden is).
Verleden
In de laatste 110 jaar trok de q ratio vrijwel altijd naar een soort langjarige gemiddelde (‘mean reversion' ). Als de markt een lage (markt)waarde toekende aan bedrijven (lage Q ratio) betekende dit dat de index in een jaar 20 procent meer waard werd. Omgekeerd heeft een hoge Q ratio een gemiddeld laag historisch rendement in het daaropvolgende jaar er op als gevolg.
| Top 3 Pessimisten op de beurs |
| Zwartkijker Spitznagel bevindt zich in goed gezelschap op de beurs. Drie gekende lachebekjes: |
Bij een ratio van 1,04 is de S&P vergeleken met het verleden erg duur. En als verhoudingen uit het verleden doorzetten, kunnen beleggers (gemiddeld) rekenen op een daling van de beurs van 20 procent in de komende jaren.
‘Behoorlijke kans op beursdaling'
Uit het onderzoek blijkt dat de kans 20 procent is dat de index zelfs 40 procent daalt. Het waarschuwend vingertje van Spitznagel vertelt daarbij dat een eventuele verdere stijging van de S&P 500 de kans op een daling alleen maar waarschijnlijker maakt.
Voor eigen parochie
Hoewel er iets voor de analyse van Spitznagel te zeggen valt , is duidelijk dat een dergelijk gitzwart scenario hem niet heel slecht uit zou komen.
Zijn hedgefonds Universa gokt voornamelijk op extreme dalingen van de beurs en bleef na een stijging van 100 procent in 2008 toen de markten hard onderuitgingen, matig presteren in 2009 en 2010 toen de markten zich herstelden (-4 procent).
Op de hoogte blijven?