Iedere crisis zijn onverwachte hoofdrolspelers. In de landencrisis gaan de schijnwerpers ineens richting Amerikaanse oud-minister van financiën Brady(81). Zijn Nederlandse collega nu wil het liever niet over de man en zijn plan denken.
Minister Jan Kees de Jager van Financiën vindt het nog te vroeg om erover, zo liet hij de Tweede Kamer weten op de dag dat het Griekse parlement een stap weg zet van het faillissement van het land.
Maar in de markten zoemt het scenario al tijden rond.
Een mogelijke weg omhoog uit de catastrofe Griekenland zou wel eens van een plan kunnen komen dat bekend staat onder de naam van één van zijn bedenkers: Brady.
Het Bradyplan in Mexico
Het was deze minister van financiën die een internationaal reddingsplan naar zich vernoemd krijgt. Dat is nog eens wat anders dan het kwartje van Kok, de zalmsnip en het tientje van Lieftinck.
De lof komt Nicholas Brady toe, inmiddels 81 jaar oud en eind jaren tachtig actief als Amerikaans minister van financiën.
Als oplossing van de Mexicaanse schuldencrisis in 1989 bedacht hij een methode om het land wat meer tijd te geven om weer op de rails te komen. Samen met de Mexicaanse regering, de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds kwam hij tot een vergelijk. Banken werden gedwongen een deel van de schulden van Mexico kwijt te schelden.
In ruil daarvoor kregen ze nieuw, door de Amerikaanse overheid gegarandeerd schuldpapier dat minder waard was.
Tegelijk bood, het wel een grotere kans op gedeeltelijke terugbetaling van de Mexicaanse schulden. Dit schuldpapier kreeg de naam Brady bonds (de Brady-obligaties).
Banken konden kiezen uit drie soorten Brady bonds , waaronder obligaties met een lage rente maar hoge terugbetaling en die met een hogere rente maar lage terugbetaling. Dit om banken zelf te laten bepalen hoe de klap op te vangen.
De bedoeling
Het Bradyplan slaat twee vliegen in één klap. Aan de ene kant krijgt het schuldenland zijn leningen, anderzijds helpt het banken om slechte schulden van hun balansen te poetsen.
Onverkoopbare belangen in de schuldenlanden worden immers ingewisseld in goed verhandelbare stukken.
Griekenland
In de situatie Griekenland komen de Bradyplannen uit de koker van Franse bankensector, niet toevallig met forse belangen in Griekenland. Die hebben laten weten bereid te zijn binnenkort aflopende schuld die ze in handen hebben weer in Griekse schuldbewijzen te steken.
Er liggen volgens de Wall Street Journal twee alternatieven op tafel. Het eerste behelst herinvestering van 70%, de helft in dertigjaars staatsleningen met een coupon van 5,5% die kan oplopen tot 8%. De andere helft in zero-coupon-obligaties die gegarandeerd na dertig jaar aflossen.
Het tweede komt neer op herinvestering van 90% in vijfjarige obligaties met een coupon van 5,5%.
De banken willen voor deelname bepaalde zekerheden ofwel 'sweeteners' in de vorm van garanties en onderpanden.
Te vroeg
Minster De Jager vindt het vooral nog te vroeg voor het brady-scenario. "Griekenland is nog niet zover in de curve van redding. Een land als Mexico was al tien jaar verder en had toen een primair overschot op de begroting", aldus de minister in een openbaar overleg met kamerleden.
Toch ging de minister inhoudelijk in op vragen van Kamerleden. Een teken dat het plan ook in Den Haag op tafel ligt. Hopelijk hoeft het daar niet, op zijn Mexicaans, tien jaar te blijven liggen.
Maar in de markten zoemt het scenario al tijden rond.
Een mogelijke weg omhoog uit de catastrofe Griekenland zou wel eens van een plan kunnen komen dat bekend staat onder de naam van één van zijn bedenkers: Brady.
Het Bradyplan in Mexico
Het was deze minister van financiën die een internationaal reddingsplan naar zich vernoemd krijgt. Dat is nog eens wat anders dan het kwartje van Kok, de zalmsnip en het tientje van Lieftinck.
De lof komt Nicholas Brady toe, inmiddels 81 jaar oud en eind jaren tachtig actief als Amerikaans minister van financiën.
Als oplossing van de Mexicaanse schuldencrisis in 1989 bedacht hij een methode om het land wat meer tijd te geven om weer op de rails te komen. Samen met de Mexicaanse regering, de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds kwam hij tot een vergelijk. Banken werden gedwongen een deel van de schulden van Mexico kwijt te schelden.
| Het Bradyplan in pijlen |
| |
In ruil daarvoor kregen ze nieuw, door de Amerikaanse overheid gegarandeerd schuldpapier dat minder waard was.
Tegelijk bood, het wel een grotere kans op gedeeltelijke terugbetaling van de Mexicaanse schulden. Dit schuldpapier kreeg de naam Brady bonds (de Brady-obligaties).
Banken konden kiezen uit drie soorten Brady bonds , waaronder obligaties met een lage rente maar hoge terugbetaling en die met een hogere rente maar lage terugbetaling. Dit om banken zelf te laten bepalen hoe de klap op te vangen.
De bedoeling
Het Bradyplan slaat twee vliegen in één klap. Aan de ene kant krijgt het schuldenland zijn leningen, anderzijds helpt het banken om slechte schulden van hun balansen te poetsen.
Onverkoopbare belangen in de schuldenlanden worden immers ingewisseld in goed verhandelbare stukken.
Griekenland
In de situatie Griekenland komen de Bradyplannen uit de koker van Franse bankensector, niet toevallig met forse belangen in Griekenland. Die hebben laten weten bereid te zijn binnenkort aflopende schuld die ze in handen hebben weer in Griekse schuldbewijzen te steken.
Er liggen volgens de Wall Street Journal twee alternatieven op tafel. Het eerste behelst herinvestering van 70%, de helft in dertigjaars staatsleningen met een coupon van 5,5% die kan oplopen tot 8%. De andere helft in zero-coupon-obligaties die gegarandeerd na dertig jaar aflossen.
Op de hoogte blijven? . |
Het tweede komt neer op herinvestering van 90% in vijfjarige obligaties met een coupon van 5,5%.
De banken willen voor deelname bepaalde zekerheden ofwel 'sweeteners' in de vorm van garanties en onderpanden.
Te vroeg
Minster De Jager vindt het vooral nog te vroeg voor het brady-scenario. "Griekenland is nog niet zover in de curve van redding. Een land als Mexico was al tien jaar verder en had toen een primair overschot op de begroting", aldus de minister in een openbaar overleg met kamerleden.
Toch ging de minister inhoudelijk in op vragen van Kamerleden. Een teken dat het plan ook in Den Haag op tafel ligt. Hopelijk hoeft het daar niet, op zijn Mexicaans, tien jaar te blijven liggen.