Het was een week van schulden, zowel in de VS als in Europa. Barack Obama lijkt garen te spinnen bij de strijd over tekorten. Silvio Berlusconi moest juist bittere nederlagen slikken.
Beleggen is een zaak van de lange termijn. Tegelijkertijd is een week een eeuwigheid op de financiële markten.
Wie wist deze week te verrassen in de financiele wereld en wie zakte tijdelijk of definitief door het ijs? Wekelijks vindt u hier de keuze van de redactie.
Reageer en geef uw eigen suggesties.
Barack Obama
Met nog een jaar te gaan is de verkeizingsrace voor het presidentsschap van de Verenigde Staten al lang begonnen. En Barack Obama heeft deze week een stevig fundament gelged onder zijn herverkiezing.
Barack Obama werd tot deze week al stevige kansen toegedicht op herverkiezing, simpelweg omdat geloofwaardige alternatieven ontbraken. Maar de fragiele economie hangt de man als een zwaard van Damocles boven het hoofd.
De economische (en politieke) situatie staat of valt bij de werkloosheid in de Vernigde Staten. Obama weet deze maar niet naar beneden te krijgen en dat doet zijn populariteit onder kiezers geen goed.
Intussen is Obama al tijden in de weer met de republikeinen om het schuldplafond van de VS omhoog te krijgen. Op de achtergrond speelt de vraag hoe de VS zijn gigantische begrotingstekort en staatsschuld weer in bedwang kan krijgen. Obama wil onder meer hogere belastingen voor de rijkeren, de republikeinen zijn mordicus tegen. Daarom willen ze Obama niet toe staan tijdelijk meer schulden te maken.
Die instabiele situatie zorgt inmiddels voor zorgen in de wereld, de financiële markten in het bijzonder. Ratingbureaus dreigen de VS af te waarderen en ook China en Europa zijn bezorgd. De druk op de republikeinen zal zo toenemen dat ze alsnog overstag moeten gaan. Dat zal voor grote controverse leiden in de partij waarin de conservatieve Tea Party faliekant tegen ieder compromis zal blijven. Obama zal het heimelijk wel best vinden.
Silvio Berlusconi
Nog nooit zal Silvio Berlusconi zo'n duur interview hebben gegeven als deze week aan de krant La Republicca. De Italiaanse premier uitte sterke kritiek op zijn minister van financiën en prompt raakt de financiële wereld in paniek.
De beurzen gingen met procenten tegelijk onderuit, puur uit angst dat Berlusconi noodzakelijke bezuinigingsmaatregelen van zijn populaire minister zou dwarsbomen. De hypernerveuze markten zagen dat als een teken dat ook Italië in de gevarenzone zou kunnen belanden. De gevreesde besmetting vanuit Griekenland zou toeslaan.
Uiteindelijk moest Berlusconi zijn woorden afzwakken en werd het bezuinigingspakket politiek goed gekeurd. Vooral dat eerste moet hard aankomen voor een man die de media in Italië zo strikt controleert, direct en indirect.
En dan kwam daar ook nog eens een boete bij van 560 miljoen (!) euro die Berlusconi kreeg opgelegd wegens omkoping in de jaren negentig. Dat is voor zover na te gaan de hoogste boete ooit opgelegd aan een zittende regeringsleider.
Week: 3-10 juli 2011
Jean Claude Trichet
Hij is aan zijn laatste maanden bezig als financieel boegbeeld van Europa, Jean-Claude Trichet. Niets ten nadele van zijn opvolger, Mario Draghi, maar het continent zal de 68-jarige Fransman nog weleens gaan missen. Zeker sinds de kredietcrisis is hij de man naar wie heel Europa kijkt als er paniek dreigt.
En dat voor een man waartegen veel weerstand bestond bij zijn benoeming in 2003. De benoeming van Trichet werd gezien als pure machtspolitiek van toenmalig Frans president Chirac.
Bovendien was Trichet nog in een rechtszaak wegens financiële malversaties verwikkeld, ook al geen pré.
Deze week hield Trichet het hoofd koel en verhoogde de rente met een kwart procent. Dat was bepaald geen verrassing zoals renteverhogingen en -verlagingen van centrale banken dat nooit zijn.
Het was vooral de persconferentie na afloop die aandacht trok. In de weinige vragen die Trichet wel beantwoordde (de rest: ‘geen commentaar') schudde hij de discussie over de Griekse redding weer even op orde.
Waar politici van alles proberen om banken aan te sporen vrijwillig een bijdrage te leveren aan de redding van Griekenland, kaatst Trichet de bal terug.
Hij ziet niets in de wonderlijke pogingen van overheden om banken ‘vrijwillig' te dwingen om de rekening mee te betalen. En daarmee legt de bankpresident de vinger op de zere plek: zonder politieke eensgezindheid blijft het tobben in de schuldencrisis.
Rupert Murdoch
Het komt maar weinig voor dat media zoveel over hun grote baas berichten als the Times, the Sun, the Wall Street Journal en Fox News afgelopen tijd moesten doen.
Krantenmagnaat Rupert Murdoch vulde de voorpagina's met het afluisterschandaal rond News of the World en de abrupte opheffing van deze grootste, Engelstalige krant wereldwijd.
Die snelle actie had veel weg van een kordate actie om het morele blazoen op te poetsen. Alleen is moraal niet het sterkste punt van de Australische krantenbaas die zich ontpopte tot een meedogenloze en sluwe ondernemer met een onstilbare honger naar overnames. De opheffing van het schandaalblad lijkt dan ook vooral ingegeven door zakelijke motieven, een nieuwe overname die niet mag mislukken.
Nu wil het toeval dat Murdoch vooral op zakelijk gebied de plank nogal mis slaat de laatste tijd. Vorige week verkocht hij social netwerk Myspace voor 24 miljoen, een fractie van de meer dan 400 miljoen dollar die Murdoch in 2005 betaalde voor de toen populaire site.
Ook een ander initiatief van Murdoch lijkt op een mislukking uit te draaien. In januari lanceerde hij , een krant die uitsluitend op de iPad verschijnt. In april bleken de abonnees al massaal weg te lopen bij de iPad-krant.
Nieuwe initiatieven zijn misschien niet meer besteed aan de 80-jarige mediatycoon, maar dat ook zijn specialiteit -overnames- mislukken moet een bittere pil zijn voor de Australiër.
Wie wist deze week te verrassen in de financiele wereld en wie zakte tijdelijk of definitief door het ijs? Wekelijks vindt u hier de keuze van de redactie.
Reageer en geef uw eigen suggesties.
Barack Obama werd tot deze week al stevige kansen toegedicht op herverkiezing, simpelweg omdat geloofwaardige alternatieven ontbraken. Maar de fragiele economie hangt de man als een zwaard van Damocles boven het hoofd.
De economische (en politieke) situatie staat of valt bij de werkloosheid in de Vernigde Staten. Obama weet deze maar niet naar beneden te krijgen en dat doet zijn populariteit onder kiezers geen goed.
Intussen is Obama al tijden in de weer met de republikeinen om het schuldplafond van de VS omhoog te krijgen. Op de achtergrond speelt de vraag hoe de VS zijn gigantische begrotingstekort en staatsschuld weer in bedwang kan krijgen. Obama wil onder meer hogere belastingen voor de rijkeren, de republikeinen zijn mordicus tegen. Daarom willen ze Obama niet toe staan tijdelijk meer schulden te maken.
Die instabiele situatie zorgt inmiddels voor zorgen in de wereld, de financiële markten in het bijzonder. Ratingbureaus dreigen de VS af te waarderen en ook China en Europa zijn bezorgd. De druk op de republikeinen zal zo toenemen dat ze alsnog overstag moeten gaan. Dat zal voor grote controverse leiden in de partij waarin de conservatieve Tea Party faliekant tegen ieder compromis zal blijven. Obama zal het heimelijk wel best vinden.
De beurzen gingen met procenten tegelijk onderuit, puur uit angst dat Berlusconi noodzakelijke bezuinigingsmaatregelen van zijn populaire minister zou dwarsbomen. De hypernerveuze markten zagen dat als een teken dat ook Italië in de gevarenzone zou kunnen belanden. De gevreesde besmetting vanuit Griekenland zou toeslaan.
Uiteindelijk moest Berlusconi zijn woorden afzwakken en werd het bezuinigingspakket politiek goed gekeurd. Vooral dat eerste moet hard aankomen voor een man die de media in Italië zo strikt controleert, direct en indirect.
En dan kwam daar ook nog eens een boete bij van 560 miljoen (!) euro die Berlusconi kreeg opgelegd wegens omkoping in de jaren negentig. Dat is voor zover na te gaan de hoogste boete ooit opgelegd aan een zittende regeringsleider.
Week: 3-10 juli 2011
En dat voor een man waartegen veel weerstand bestond bij zijn benoeming in 2003. De benoeming van Trichet werd gezien als pure machtspolitiek van toenmalig Frans president Chirac.
Bovendien was Trichet nog in een rechtszaak wegens financiële malversaties verwikkeld, ook al geen pré.
Deze week hield Trichet het hoofd koel en verhoogde de rente met een kwart procent. Dat was bepaald geen verrassing zoals renteverhogingen en -verlagingen van centrale banken dat nooit zijn.
Het was vooral de persconferentie na afloop die aandacht trok. In de weinige vragen die Trichet wel beantwoordde (de rest: ‘geen commentaar') schudde hij de discussie over de Griekse redding weer even op orde.
Waar politici van alles proberen om banken aan te sporen vrijwillig een bijdrage te leveren aan de redding van Griekenland, kaatst Trichet de bal terug.
Hij ziet niets in de wonderlijke pogingen van overheden om banken ‘vrijwillig' te dwingen om de rekening mee te betalen. En daarmee legt de bankpresident de vinger op de zere plek: zonder politieke eensgezindheid blijft het tobben in de schuldencrisis.
Krantenmagnaat Rupert Murdoch vulde de voorpagina's met het afluisterschandaal rond News of the World en de abrupte opheffing van deze grootste, Engelstalige krant wereldwijd.
Die snelle actie had veel weg van een kordate actie om het morele blazoen op te poetsen. Alleen is moraal niet het sterkste punt van de Australische krantenbaas die zich ontpopte tot een meedogenloze en sluwe ondernemer met een onstilbare honger naar overnames. De opheffing van het schandaalblad lijkt dan ook vooral ingegeven door zakelijke motieven, een nieuwe overname die niet mag mislukken.
Nu wil het toeval dat Murdoch vooral op zakelijk gebied de plank nogal mis slaat de laatste tijd. Vorige week verkocht hij social netwerk Myspace voor 24 miljoen, een fractie van de meer dan 400 miljoen dollar die Murdoch in 2005 betaalde voor de toen populaire site.
Ook een ander initiatief van Murdoch lijkt op een mislukking uit te draaien. In januari lanceerde hij , een krant die uitsluitend op de iPad verschijnt. In april bleken de abonnees al massaal weg te lopen bij de iPad-krant.
Nieuwe initiatieven zijn misschien niet meer besteed aan de 80-jarige mediatycoon, maar dat ook zijn specialiteit -overnames- mislukken moet een bittere pil zijn voor de Australiër.