Het lijkt er sterk op dat de Europese politieke leiders weinig feeling hebben met de financiële markten. Erg onhandig, want diezelfde markten nemen nu de overhand waardoor de problemen alleen maar groter worden.
Hebben de Europese leiders dan in het geheel niet door dat de aanhoudende onzekerheid over de staatsschulden de problemen alleen maar verergert? Het Griekse schuldenprobleem staat niet meer op zich en begint de vorm van een olievlek aan te nemen.
Het is ongelooflijk dat Europa het zo ver laat komen en geen kordate oplossing voor het probleem weet te vinden. Beleggers maken zich intussen grote zorgen dat Italië, nota bene de derde economie binnen het eurogebied, wordt meegezogen in een eventueel Grieks faillissement.
Nu de rente op Italiaans staatspapier begint op te lopen wordt het voor het land steeds lastiger zich op de kapitaalmarkt te begeven. Bezuinigingen alleen helpen dan niet meer. Een neerwaartse spiraal begint zich daarmee af te tekenen.
Terug bij af
Het dossier Griekenland is nog altijd niet opgelost. Sterker, de besprekingen over hoe en wat beginnen weer van voren af aan.
Een nieuw steunplan komt niet eerder dan eind augustus of begin september op tafel, volgens de Nederlandse minister van financiën Jan Kees de Jager.
Grootste struikelblok blijft de vraag of de private sector al dan niet moet meebetalen aan het Griekse reddingsplan.
Het Franse ‘doorrolprogramma’ leek een goed idee, maar de ratingbureaus gooiden roet in het eten door dit als een waarschijnlijke wanbetaling (‘default’) door de Grieken te zien.
Intussen houdt De Jager rekening met een gedeeltelijke default van Griekenland. Europa wist zichzelf daar geen dienst mee. De problemen worden juist gevoed.
Waar de gevolgen van een (gedeeltelijk) Grieks faillissement lastig te overzien zijn, geldt dat zeker voor landen als Italië en Spanje.
Deze landen zijn qua omvang veel te groot om met de huidige noodfondsen gedekt te worden en kunnen dus voor veel grotere verliezen bij banken en pensioenfondsen zorgen.
Italiaanse schuld
Aan het Italiaanse overheidstekort ligt het niet. Met 4,6 procent van het bruto binnenlands product is dat niet buitengewoon hoog. Wel is de Italiaanse staatschuld omvangrijk.
Deze bedraagt liefst 120 procent van het bruto binnenland product, gelijk aan een bedrag van 1.600 miljard euro. De meeste schuld is in handen van Italiaanse banken.
Markt bepaalt
Speculanten ruiken bloed en hebben zich de afgelopen dagen al massaal op Italië gericht. Het afgelopen weekend heeft de Italiaanse beurswaakhond Consob al maatregelen genomen om “naked”-short-selling aan banden te leggen.
Beleggers die een netto shortpositie hebben van 0,2 procent van het kapitaal van een Italiaanse aandelen of obligaties dit moeten melden.
De vraag is of het helpt. De markt voor staatspapier van landen als Italië , Griekenland en in mindere mate Spanje zit al behoorlijk vast. Het verschil tussen aan- en verkoopprijzen is dusdanig groot dat er nog nauwelijks handel is.
In dergelijke markten zakken de prijzen snel en lopen de rentes rap op.
Financials uit de gratie
Op het Damrak en de andere Europese beurzen verliezen logischerwijs vooral de bank- en verzekeraars flink. Zij hebben posities in staatspapier en moeten hierop mogelijk afboeken. Zo lijdt een bedrijf als ING gigantische koersverlies.
Het lijkt allemaal wat overdreven, maar in het eurodomino-spel lijken de stenen zodanig gepositioneerd te zijn dat er meerdere slachtoffers gaan vallen.
Of het eindplaatje net zo fraai is als we bij de echte domino-stenen vaak zien valt te betwijfelen. Om de muntunie bijeen te houden moet Europa met één mond spreken.
Op de hoogte blijven?
Het is ongelooflijk dat Europa het zo ver laat komen en geen kordate oplossing voor het probleem weet te vinden. Beleggers maken zich intussen grote zorgen dat Italië, nota bene de derde economie binnen het eurogebied, wordt meegezogen in een eventueel Grieks faillissement.
Nu de rente op Italiaans staatspapier begint op te lopen wordt het voor het land steeds lastiger zich op de kapitaalmarkt te begeven. Bezuinigingen alleen helpen dan niet meer. Een neerwaartse spiraal begint zich daarmee af te tekenen.
Terug bij af
Het dossier Griekenland is nog altijd niet opgelost. Sterker, de besprekingen over hoe en wat beginnen weer van voren af aan.
Een nieuw steunplan komt niet eerder dan eind augustus of begin september op tafel, volgens de Nederlandse minister van financiën Jan Kees de Jager.
Grootste struikelblok blijft de vraag of de private sector al dan niet moet meebetalen aan het Griekse reddingsplan.
Het Franse ‘doorrolprogramma’ leek een goed idee, maar de ratingbureaus gooiden roet in het eten door dit als een waarschijnlijke wanbetaling (‘default’) door de Grieken te zien.
Intussen houdt De Jager rekening met een gedeeltelijke default van Griekenland. Europa wist zichzelf daar geen dienst mee. De problemen worden juist gevoed.
Waar de gevolgen van een (gedeeltelijk) Grieks faillissement lastig te overzien zijn, geldt dat zeker voor landen als Italië en Spanje.
Deze landen zijn qua omvang veel te groot om met de huidige noodfondsen gedekt te worden en kunnen dus voor veel grotere verliezen bij banken en pensioenfondsen zorgen.
Italiaanse schuld
Aan het Italiaanse overheidstekort ligt het niet. Met 4,6 procent van het bruto binnenlands product is dat niet buitengewoon hoog. Wel is de Italiaanse staatschuld omvangrijk.
Deze bedraagt liefst 120 procent van het bruto binnenland product, gelijk aan een bedrag van 1.600 miljard euro. De meeste schuld is in handen van Italiaanse banken.
Markt bepaalt
Speculanten ruiken bloed en hebben zich de afgelopen dagen al massaal op Italië gericht. Het afgelopen weekend heeft de Italiaanse beurswaakhond Consob al maatregelen genomen om “naked”-short-selling aan banden te leggen.
Beleggers die een netto shortpositie hebben van 0,2 procent van het kapitaal van een Italiaanse aandelen of obligaties dit moeten melden.
De vraag is of het helpt. De markt voor staatspapier van landen als Italië , Griekenland en in mindere mate Spanje zit al behoorlijk vast. Het verschil tussen aan- en verkoopprijzen is dusdanig groot dat er nog nauwelijks handel is.
In dergelijke markten zakken de prijzen snel en lopen de rentes rap op.
Financials uit de gratie
Op het Damrak en de andere Europese beurzen verliezen logischerwijs vooral de bank- en verzekeraars flink. Zij hebben posities in staatspapier en moeten hierop mogelijk afboeken. Zo lijdt een bedrijf als ING gigantische koersverlies.
Het lijkt allemaal wat overdreven, maar in het eurodomino-spel lijken de stenen zodanig gepositioneerd te zijn dat er meerdere slachtoffers gaan vallen.
Of het eindplaatje net zo fraai is als we bij de echte domino-stenen vaak zien valt te betwijfelen. Om de muntunie bijeen te houden moet Europa met één mond spreken.
Op de hoogte blijven?