De mondiale economie draait nog altijd behoorlijk, ondanks alle problemen over schulden. Dat beeld kan zomaar wijzigen als de belangrijkste motoren het laten afweten.
De wereldeconomie zal volgens het IMF dit jaar met 4,3 procent groeien en volgend jaar met 4,5 procent.
Geen verkeerde cijfers. Wel ziet het IMF door vertragingen in de Verenigde Staten en Japan de risico's toenemen. Maar er zijn nog meer grote gevaren.
China: te mooi om waar te zijn
De Chinese economie groei al jaren met 8 procent plus. In het tweede kwartaal blijkt de groei te zijn uitgekomen op 9,5 procent. China lijkt zich volledig te onttrekken aan wat er in de rest van de wereld gebeurt.
Ook de oplopende inflatie (meer dan 6 procent) en daaruit volgende renteverhogingen door de Chinese centrale bank krijgen geen vat op het Chinese groeiwonder. Maar wat als het allemaal niet waar blijkt te zijn?
Zo groeit het aantal voorbeelden van Chinese bedrijven die met de boekhouding hebben geknoeid. Verder worden Chinese regionale overheden afgerekend op de groei in hun eigen regio, wat manipulatie in de hand werkt.
Onthullingen van de Chinese vicepremier Li Keqiang op Wikileaks over gemanipuleerde groeicijfers zijn mogelijk slechts het topje van de ijsberg.
Duitsland geen locomotief
De Duitse economie draait bovengemiddeld, maar volgens het IMF valt er nog wel wat op af te dingen. Duitsland groeit vooral door export, gedreven door de groei van de wereldeconomie, lees China.
De invoer die Duitsland uit andere Europese landen betrekt lift vooral mee op deze exportgedreven groei.
De Duitse binnenlandse vraag is beduidend minder spectaculair en onvoldoende om een eventuele terugval in de export op te vangen.
De Amerikaanse schuldenberg
De Verenigde Staten kennen een bruto schuld dicht tegen het plafond van 14,3 biljoen dollar. Een megabedrag dat ongeveer gelijk is aan het Amerikaanse bruto binnenlandse product.
En toch bedraagt de Amerikaanse tienjaarsrente slechts 2,8 procent. Geen belegger houdt rekening met een wanbetaling door de Amerikaanse overheid. Maar verlagingen van de kredietwaardigheid door één van de gezaghebbende kredietbeoordelaars kan daar wel eens verandering in brengen.
Op 2 augustus moet er een beslissing vallen op het schuldenplafond naar boven kan worden bijgesteld.
Een stijging van de rente zou de Verenigde Staten zeer ongelegen komen omdat de economie zeer magertjes draait.
De Europese schuldencrisis
De eurozone staat in brand. Voorlopig lijkt het de reële economie van de kernlanden nog niet te schaden, maar nu ook gespeculeerd wordt tegen Italië wordt het verhaal toch anders.
Veel landen moeten zwaar bezuinigen en bij een oplopende marktrente zal er meer geld vrijgespeeld moeten worden om aan de verplichtingen te kunnen blijven voldoen.
Verder zullen banken terughoudender worden met kredietverlening. Het bedrijfsleven gaat daar zeker wat van merken.
Grondstofprijzen
Een dip daargelaten, schaarste lijkt voor structureel stijgende grondstofprijzen te zorgen. Zeker in economisch mindere tijden is het voor bedrijven lastig deze door te berekenen.
Dit tast de winstmarges aan. Lukt het doorberekenen wel dan loopt de inflatie op en wordt de koopkracht van de consumenten uiteindelijk aangetast. Ook dat zal bedrijven raken.
Politieke onrust
Economie en politiek hangen nauw met elkaar samen. In de wereld zijn momenteel vele conflicthaarden. Meer onrust valt niet uit te sluiten, bijvoorbeeld als gevolg van handelsconflicten.
De oplossing
Duidelijk is inmiddels wel dat de globalisering en het vrije kapitaalverkeer tot grote spanningen kunnen leiden.
Financiële markten zijn niet rationeel, maar aan de andere kant dwingen markten bedrijven en overheden ook hun huishoudboekje op orde te brengen en hun economie concurrerend te maken.
Een lang en pijnlijk proces waar de wereld doorheen moet en waar leiderschap gewenst is om escalatie te voorkomen.
Uiteindelijk staat of valt de economie met vertrouwen. Het is vooral te hopen dat China dat niet beschaamt.
Geen verkeerde cijfers. Wel ziet het IMF door vertragingen in de Verenigde Staten en Japan de risico's toenemen. Maar er zijn nog meer grote gevaren.
China: te mooi om waar te zijn
De Chinese economie groei al jaren met 8 procent plus. In het tweede kwartaal blijkt de groei te zijn uitgekomen op 9,5 procent. China lijkt zich volledig te onttrekken aan wat er in de rest van de wereld gebeurt.
Ook de oplopende inflatie (meer dan 6 procent) en daaruit volgende renteverhogingen door de Chinese centrale bank krijgen geen vat op het Chinese groeiwonder. Maar wat als het allemaal niet waar blijkt te zijn?
Zo groeit het aantal voorbeelden van Chinese bedrijven die met de boekhouding hebben geknoeid. Verder worden Chinese regionale overheden afgerekend op de groei in hun eigen regio, wat manipulatie in de hand werkt.
Onthullingen van de Chinese vicepremier Li Keqiang op Wikileaks over gemanipuleerde groeicijfers zijn mogelijk slechts het topje van de ijsberg.
Duitsland geen locomotief
De Duitse economie draait bovengemiddeld, maar volgens het IMF valt er nog wel wat op af te dingen. Duitsland groeit vooral door export, gedreven door de groei van de wereldeconomie, lees China.
De invoer die Duitsland uit andere Europese landen betrekt lift vooral mee op deze exportgedreven groei.
De Duitse binnenlandse vraag is beduidend minder spectaculair en onvoldoende om een eventuele terugval in de export op te vangen.
De Amerikaanse schuldenberg
De Verenigde Staten kennen een bruto schuld dicht tegen het plafond van 14,3 biljoen dollar. Een megabedrag dat ongeveer gelijk is aan het Amerikaanse bruto binnenlandse product.
En toch bedraagt de Amerikaanse tienjaarsrente slechts 2,8 procent. Geen belegger houdt rekening met een wanbetaling door de Amerikaanse overheid. Maar verlagingen van de kredietwaardigheid door één van de gezaghebbende kredietbeoordelaars kan daar wel eens verandering in brengen.
Op 2 augustus moet er een beslissing vallen op het schuldenplafond naar boven kan worden bijgesteld.
Een stijging van de rente zou de Verenigde Staten zeer ongelegen komen omdat de economie zeer magertjes draait.
De Europese schuldencrisis
De eurozone staat in brand. Voorlopig lijkt het de reële economie van de kernlanden nog niet te schaden, maar nu ook gespeculeerd wordt tegen Italië wordt het verhaal toch anders.
Veel landen moeten zwaar bezuinigen en bij een oplopende marktrente zal er meer geld vrijgespeeld moeten worden om aan de verplichtingen te kunnen blijven voldoen.
Verder zullen banken terughoudender worden met kredietverlening. Het bedrijfsleven gaat daar zeker wat van merken.
Grondstofprijzen
Een dip daargelaten, schaarste lijkt voor structureel stijgende grondstofprijzen te zorgen. Zeker in economisch mindere tijden is het voor bedrijven lastig deze door te berekenen.
Dit tast de winstmarges aan. Lukt het doorberekenen wel dan loopt de inflatie op en wordt de koopkracht van de consumenten uiteindelijk aangetast. Ook dat zal bedrijven raken.
Politieke onrust
Economie en politiek hangen nauw met elkaar samen. In de wereld zijn momenteel vele conflicthaarden. Meer onrust valt niet uit te sluiten, bijvoorbeeld als gevolg van handelsconflicten.
De oplossing
Duidelijk is inmiddels wel dat de globalisering en het vrije kapitaalverkeer tot grote spanningen kunnen leiden.
Financiële markten zijn niet rationeel, maar aan de andere kant dwingen markten bedrijven en overheden ook hun huishoudboekje op orde te brengen en hun economie concurrerend te maken.
Een lang en pijnlijk proces waar de wereld doorheen moet en waar leiderschap gewenst is om escalatie te voorkomen.
Uiteindelijk staat of valt de economie met vertrouwen. Het is vooral te hopen dat China dat niet beschaamt.