VEB.net maakt gebruik van cookies om het gebruiksgemak van de website te verbeteren. 

Markten draaien Europese politici de duimschroeven aan

Donderdag komen de Europese regeringsleiders bij elkaar om tot een oplossing te komen over de Europese schuldencrisis. De markt dwingt hen daadkrachtig op te treden. Wat zijn de mogelijkheden?

De tijd begint nu toch echt te dringen. De kapitaalmarkten geven een signaal af dat het serieus business is en er knopen doorgehakt moeten worden. De toekomst van het eurogebied staat duidelijk op het spel.

Voor zowel Italië als Spanje steeg de tienjaarsrente tot tegen of boven de ‘kritische' grens van 6 procent. Volgens velen is dat een niveau waarop het voor beide landen eigenlijk te duur is geworden om het huishoudboekje rond te kunnen breien.

Uur U
De lange rente is voor zowel Italië als Spanje in korte tijd met een vol procentpunt gestegen. Dat betekent dat de kosten om geld te lenen voor beide landen met liefst 20 procent zijn opgelopen.

Een onhoudbare situatie. Als er niet snel een oplossing volgt staat het eurogebied een diepe recessie te wachten. Overheden moeten al flink bezuinigen en bij deze rentetarieven zal er alleen maar dieper gesneden moeten worden.

Tegelijkertijd is de rente op Duits staatspapier juist gedaald. Duitsland betaalt momenteel slechts 2,65 procent op een lening met een looptijd van tien jaar.

Beleggers vluchten massaal in het veilig geachte Duitse schuldpapier, waardoor de Duitse marktrente naar historisch lage niveaus tendeert.

Er gaan al geluiden dat Duitsland daar maar flink gebruik van moet maken en even 1.000 miljard euro uit de markt moet trekken. Daarmee zou het Europese noodfonds goed gevuld kunnen worden en de grootse gevaren gedekt zijn.
Waarschijnlijk een utopie, want Duitsland zal in geen geval zijn eigen kredietwaardigheid te grabbel willen gooien.

EFSF
Italiaanse 10-jaarsrente door het dak 
 
Waar wel over gedacht wordt is dat het Europese noodfonds The European Financial Stability Facility (EFSF) de mogelijkheid krijgt om schuldpapier op te kopen van noodlijdende landen.

Dat zou dan tegen een koers plaats moeten vinden boven de marktprijs, maar onder de nominale waarde.

De bezitters van de stukken krijgen op deze wijze meer terug dan de huidige marktwaarde, terwijl in eerste instantie Griekenland op deze stukken niet meer hoeft af te lossen.

Grootste pluspunt van deze constructie is dat dit door de kredietbeoordelaars waarschijnlijk niet als een ‘credit event' zal worden gezien.
 
Oftewel geen vorm van wanbetaling (default) door de Grieken omdat obligatiehouders vrijwillig genoegen nemen met minder aflossing.

Bij een default mag de Europese Centrale Bank (ECB) volgens haar eigen regels geen Grieks schuldpapier meer in onderpand nemen en dienen banken hun beleggingen in Griekse staatsobligaties af te waarderen.

Een neerwaartse spiraal tekent zich dan af. ECB-president Jean-Claude Trichet heeft de Europese politici hier meerdere malen voor gewaarschuwd.

Verlichting
De Europese regeringsleiders moeten het EFSF dit mandaat toekennen. Dit zou de markt wel eens als een doortastend besluit kunnen zien en verlichting kunnen brengen.

Bovendien kan het speculanten uit de markt drijven die speculeren op een verdere waardedaling van Zuid-Europees papier, waardoor de trend van stijgende rentes gekeerd kan worden.



Wel moet er vertrouwen zijn dat er voldoende partijen bereid zijn hun stukken te verkopen onder de nominale waarde.

Banktaks
Een derde optie is die van een bankbelasting. Europese banken zouden rechtstreeks een bedrag in het noodfonds kunnen storten.

Daarmee kan eveneens een wanbetaling door Griekenland worden afgewend en er tegelijkertijd sprake is van de met name door Duitsland zo gewenste private bijdrage.

Met geld alleen komt het eurogebied er niet. Er zullen ook afspraken gemaakt moeten worden over het inleveren van soevereiniteit door individuele lidstaten. Dat zal de markten uiteindelijk echt tevreden stellen.