Een oud plan duikt op in de aanloop naar wat de ontknoping van de Griekse schuldencrisis: de bankbelasting. Of beleggers daar blij mee moeten zijn blijft de vraag.
De spanning loopt op in aanloop naar de ingelaste Europese top van donderdag. Donderdagavond, of eigenlijk vrijdagmorgen, moet er duidelijkheid zijn over de bestrijding van de veenbrand die Europese schuldencrisis heet.
Met minder dan een duidelijk en afdoende plan van aanpak zullen financiële markten deze keer geen genoegen nemen.
Europese kopstukken als bondskanselier Angela Merkel proberen , maar daar lijken beleggers geen boodschap aan te hebben. Zij anticiperen zelfs al op goed nieuws door weer langzaam aandelen en obligaties in te slaan, waardoor koersen stijgen.
De eerder afgestrafte financiële aandelen lopen voorop in het beursherstel. Het is de vraag of dat terecht is. Want de maatregelen van donderdag gaan zeer waarschijnlijk impact hebben op de winstgevendheid van banken en verzekeraars.
Hoe gaan banken meedoen?
De inzet van donderdag is duidelijk: een nieuwe lening aan Griekenland van 115 miljard euro, bedoeld om het land de ruimte te geven om enigszins uit de ellende te kruipen. Alles draait om de vraag wie deze miljarden gaat ophoesten.
Overheden zijn steeds minder geneigd de belastingbetaler opnieuw de rekening voor te leggen. Dat ligt electoraal ook steeds lastiger.
En dus willen vooral Duitsland en Nederland dat banken en grote investeerders een deel van de lening voor hun rekening nemen. Zij zouden aan Griekenland verleende kredieten moeten verlengen tegen minder gunstige voorwaarden.
Doorrollen
In eerste instantie was de opzet om banken vooral . Iedere zou door kredietbeoordelaars aangegrepen kunnen worden om een (gedeeltelijk) faillissement over Griekenland uit te spreken.
Voor minister Jan-Kees de Jager van Financiën is vrijwilligheid inmiddels geen heilig huisje meer. Eventueel moesten banken maar onder druk gezet worden om mee te betalen, . Een gedeeltelijk faillissement zou dan niet zo erg zijn aldus de minister, tot groot chagrijn van zijn Europese collega's.
Belasting
Nu lijkt het toch een andere kant op te gaan. Steun van banken zou niet via directe bijdragen worden binnen gehaald, maar via de achterdeur: door een nieuwe belasting voor banken.
De keuze voor zo'n bankentaks doet het mes aan twee kanten snijden. Banken betalen wel mee maar worden hier niet vooraf toe gedwongen, zodat kredietbeoordelaars geen reden hebben om in grijpen en Griekenland failliet te verklaren.
Het is niet voor het eerst dat er over een bankentaks wordt gesproken. Een jaar geleden probeerde De Europese Unie een dergelijke lastenverzwaring voor de financiële sector mondiaal te regelen. Dat mislukte. En ook binnen Europa liep besluitvorming over een belasting op bijvoorbeeld financiële transacties erg stroef.
Vooral banken zijn tegen. Het zou een flinke wissel trekken op hun winstgevendheid. Van één mogelijke fiscale maatregel, kapitaal lenen duurder maken, is zelfs al uitgerekend dat een bescheiden verhoging tientallen procent van de jaarwinst zou opsouperen bij menige bank.
Toegegeven, een faillissement van Griekenland en totale afboeking van de schulden zal duurder zijn. Maar dat banken, linksom of rechtsom, gaan meebetalen aan de Griekse redding. lijkt onvermijdelijk.
Met minder dan een duidelijk en afdoende plan van aanpak zullen financiële markten deze keer geen genoegen nemen.
Europese kopstukken als bondskanselier Angela Merkel proberen , maar daar lijken beleggers geen boodschap aan te hebben. Zij anticiperen zelfs al op goed nieuws door weer langzaam aandelen en obligaties in te slaan, waardoor koersen stijgen.
De eerder afgestrafte financiële aandelen lopen voorop in het beursherstel. Het is de vraag of dat terecht is. Want de maatregelen van donderdag gaan zeer waarschijnlijk impact hebben op de winstgevendheid van banken en verzekeraars.
Hoe gaan banken meedoen?
De inzet van donderdag is duidelijk: een nieuwe lening aan Griekenland van 115 miljard euro, bedoeld om het land de ruimte te geven om enigszins uit de ellende te kruipen. Alles draait om de vraag wie deze miljarden gaat ophoesten.
Overheden zijn steeds minder geneigd de belastingbetaler opnieuw de rekening voor te leggen. Dat ligt electoraal ook steeds lastiger.
En dus willen vooral Duitsland en Nederland dat banken en grote investeerders een deel van de lening voor hun rekening nemen. Zij zouden aan Griekenland verleende kredieten moeten verlengen tegen minder gunstige voorwaarden.
Doorrollen
In eerste instantie was de opzet om banken vooral . Iedere zou door kredietbeoordelaars aangegrepen kunnen worden om een (gedeeltelijk) faillissement over Griekenland uit te spreken.
Voor minister Jan-Kees de Jager van Financiën is vrijwilligheid inmiddels geen heilig huisje meer. Eventueel moesten banken maar onder druk gezet worden om mee te betalen, . Een gedeeltelijk faillissement zou dan niet zo erg zijn aldus de minister, tot groot chagrijn van zijn Europese collega's.
Belasting
Nu lijkt het toch een andere kant op te gaan. Steun van banken zou niet via directe bijdragen worden binnen gehaald, maar via de achterdeur: door een nieuwe belasting voor banken.
De keuze voor zo'n bankentaks doet het mes aan twee kanten snijden. Banken betalen wel mee maar worden hier niet vooraf toe gedwongen, zodat kredietbeoordelaars geen reden hebben om in grijpen en Griekenland failliet te verklaren.
Het is niet voor het eerst dat er over een bankentaks wordt gesproken. Een jaar geleden probeerde De Europese Unie een dergelijke lastenverzwaring voor de financiële sector mondiaal te regelen. Dat mislukte. En ook binnen Europa liep besluitvorming over een belasting op bijvoorbeeld financiële transacties erg stroef.
Vooral banken zijn tegen. Het zou een flinke wissel trekken op hun winstgevendheid. Van één mogelijke fiscale maatregel, kapitaal lenen duurder maken, is zelfs al uitgerekend dat een bescheiden verhoging tientallen procent van de jaarwinst zou opsouperen bij menige bank.
Toegegeven, een faillissement van Griekenland en totale afboeking van de schulden zal duurder zijn. Maar dat banken, linksom of rechtsom, gaan meebetalen aan de Griekse redding. lijkt onvermijdelijk.