In plaats van het jaar van het aandeel is de Nederlandse beurs in 2011 met zo'n 20 procent ingezakt. De onrust van de tweede week augustus is nu wel weer geluwd. Wat was er nu precies aan de hand?
Het is vrijdagavond 5 augustus 2011 en kredietbeoordelaar Standard & Poors's ontneemt de Verenigde Staten haar triple A status.
Onverwacht kwam die downgrade niet, maar toch voorspellen media een flinke klap op de beurs bij opening van de beurs op maandag.
Sinds eind juli zijn de aandelenmarkten al flink in mineur door de Griekse schuldencrisis. Later kwam daar het gesteggel over het Amerikaanse schuldenplafond bij.
Voor beleggers was de emmer eigenlijk wel vol. Deze nieuwe tegenvaller was er wellicht één teveel.
Na een rustige start van de nieuwe beursweek op 8 augustus slaat de paniek al snel toe. De AEX daalt van 293 binnen twee handelsdagen naar een intraday dieptepunt van 266 punten, een daling van 10 procent.
Op individueel fondsniveau zijn de verschillen nog veel groter. Bij een bedrijf als Aalberts is het verschil hoog laag zelfs wel 35 procent. En zelfs bij een defensieve belegging als Ahold waren intraday uitslagen van bijna 10 procent aan de orde.
Waardoor zijn deze forse koersbewegingen te verklaren?
Een van de redenen voor de heftige verkoopgolven ligt in de handelssystematiek van grote beleggers. Zij werken met stoploss-niveaus.
Zakt de koers door een bepaald niveau waarop bepaalde beleggers hun verlies nemen, dan geeft dat een nieuwe verkoopgolf waardoor weer een lager stoploss-niveau wordt doorkruist.
Dit proces gaat door totdat er bij bepaalde partijen een lichtje gaat branden en aan de koopzijde gaan zitten. Een stoploss is immers vaak een arbitrair gekozen koersniveau.
Gedrag fondsbeheerders
Wie geschoren wordt moet stilzitten is een oude beurswijsheid die niet aan elke fondsbeheerder is toevertrouwd. In tijden van onrust blijkt de fondsindustrie in grote getale te verkopen en de opbrengt in veilig geachte geldmarktfondsen te stoppen. Deze verkopen hebben de koersdalingen op de aandelenmarkten zeker versterkt.
Vaker verwacht
De koersdalingen zijn ook te verklaren door een gemis aan genoeg grote langetermijnbeleggers die gewoon rustig in de markt blijven zitten. In het verleden was die rol vooral weggelegd voor verzekeraars en banken.
Maar recente regelgeving (Solvency, Basel) maakt aandelen minder aantrekkelijk voor deze groepen vanwege het risicoprofiel.
Paniek
En dan is er nog de factor paniek zonder ratio. Er wordt niet meer gekeken naar waarderingen als koers-winstverhouding en dividendrendement. Cash werd king, hoe laag het ook rendeert. Alles van risico werd van de hand gedaan.
Opvallend dat beleggers wel hun geld in Amerikaans staatspapier durfden te stoppen, getuige de gedaalde rentevergoeding. De lagere kredietwaardigheidsbeoordeling voor de Verenigde Staten lag juist aan de basis van de hernieuwde onrust.
Onverwacht kwam die downgrade niet, maar toch voorspellen media een flinke klap op de beurs bij opening van de beurs op maandag.
Sinds eind juli zijn de aandelenmarkten al flink in mineur door de Griekse schuldencrisis. Later kwam daar het gesteggel over het Amerikaanse schuldenplafond bij.
Voor beleggers was de emmer eigenlijk wel vol. Deze nieuwe tegenvaller was er wellicht één teveel.
Na een rustige start van de nieuwe beursweek op 8 augustus slaat de paniek al snel toe. De AEX daalt van 293 binnen twee handelsdagen naar een intraday dieptepunt van 266 punten, een daling van 10 procent.
Op individueel fondsniveau zijn de verschillen nog veel groter. Bij een bedrijf als Aalberts is het verschil hoog laag zelfs wel 35 procent. En zelfs bij een defensieve belegging als Ahold waren intraday uitslagen van bijna 10 procent aan de orde.
Waardoor zijn deze forse koersbewegingen te verklaren?
Een van de redenen voor de heftige verkoopgolven ligt in de handelssystematiek van grote beleggers. Zij werken met stoploss-niveaus.
Zakt de koers door een bepaald niveau waarop bepaalde beleggers hun verlies nemen, dan geeft dat een nieuwe verkoopgolf waardoor weer een lager stoploss-niveau wordt doorkruist.
Dit proces gaat door totdat er bij bepaalde partijen een lichtje gaat branden en aan de koopzijde gaan zitten. Een stoploss is immers vaak een arbitrair gekozen koersniveau.
Gedrag fondsbeheerders
Wie geschoren wordt moet stilzitten is een oude beurswijsheid die niet aan elke fondsbeheerder is toevertrouwd. In tijden van onrust blijkt de fondsindustrie in grote getale te verkopen en de opbrengt in veilig geachte geldmarktfondsen te stoppen. Deze verkopen hebben de koersdalingen op de aandelenmarkten zeker versterkt.
Vaker verwacht
De koersdalingen zijn ook te verklaren door een gemis aan genoeg grote langetermijnbeleggers die gewoon rustig in de markt blijven zitten. In het verleden was die rol vooral weggelegd voor verzekeraars en banken.
Maar recente regelgeving (Solvency, Basel) maakt aandelen minder aantrekkelijk voor deze groepen vanwege het risicoprofiel.
Paniek
En dan is er nog de factor paniek zonder ratio. Er wordt niet meer gekeken naar waarderingen als koers-winstverhouding en dividendrendement. Cash werd king, hoe laag het ook rendeert. Alles van risico werd van de hand gedaan.
Opvallend dat beleggers wel hun geld in Amerikaans staatspapier durfden te stoppen, getuige de gedaalde rentevergoeding. De lagere kredietwaardigheidsbeoordeling voor de Verenigde Staten lag juist aan de basis van de hernieuwde onrust.