Een paar dagen hebben beleggers op adem kunnen komen maar inmiddels kleuren de beurzen weer dieprood. En met reden. Maar zijn er helemaal geen lichtpuntjes meer te ontdekken?
Koersen kelderen, angst voor recessie neemt toe en kranten halen het grootste lettertype van stal om het onheil over te brengen.
Is de paniek overdreven? Misschien. In tijden van onrust kan emotie nu eenmaal snel de doorslag geven. Slecht nieuws krijgt dan exorbitant veel aandacht.
Zijn er dan helemaal geen lichtpuntjes? Zeker wel. Een greep uit het nieuws voor wie het pessimisme beu is:
China heeft vertrouwen in economie VS
China, momenteel de onbetwiste motor van de mondiale economische groei heeft zijn vertrouwen uitgesproken in de economie van de Verenigde Staten. Dat deed de Chinese vice-president Xi tegenover vice-president Joe Biden tijdens diens bezoek aan China.
Natuurlijk kan China weinig anders dan de Amerikaanse economie de hoogte in praten. Het land heeft enorme bedragen in de Verenigde Staten uitstaan en is niet gebaat bij een zwakke dollar. En natuurlijk past de uitspraak binnen de grenzen van de diplomatieke beleefdheid.
Toch is de toon vanuit Peking een stuk aangenamer dan een week of twee geleden, na de afwaardering van Amerika's kredietwaardigheid door kredietbeoordelaar S&P. Toen was de reactie er een van onverholen ergernis.
Het was erger geweest als China nu opnieuw negatief had gereageerd en openlijk besloten had geleidelijk haar dollarbeleggingen af te bouwen.
Olieprijs gaat verder omlaag
Om de huidige problemen te lijf te gaan rest centrale bankiers weinig anders dan de geldkranen open te draaien en de rente laag te houden. FED-voorzitter Ben Bernanke heeft de rente voor de komende twee jaar al vast gepind op historisch laag niveau.
Dat betekent dat de inflatie vrij spel kan krijgen komende tijd. En dat terwijl de geldontwaarding al flink is opgelopen in de Verenigde Staten. In juli bedroeg die 3,6 procent.
Ongeveer de helft van dat percentage komt voor rekening van olie- en grondstofprijzen. En laat die nu juist gedaald zijn komende tijd. Een lagere olieprijs is natuurlijk ook gunstig voor de energierekening van bedrijven en zal consumenten meer koopkracht geven.
Bedrijven en verwachtingen
Lang niet alle onlangs gepresenteerde bedrijfscijfers zijn slecht. Die cijfers gaan weliswaar over het verleden, maar breed gedragen verlaging van de verwachtingen voor komende maanden is uitgebleven.
Bestuursvoorzitters van grote bedrijven als Cisco, General Electric en ArcdelorMittal zijn zeker niet negatief gestemd zijn. Goed, zij praten voor eigen parochie en zijn misschien wat terughoudend in de geschetste vooruitzichten, maar een terugval zoals twee jaar geleden wordt toch niet voorzien.
En dat komt mede omdat de bedrijven zelf strategische vorderingen hebben gemaakt om flexibeler met tegenslagen om te kunnen gaan.
Spaanse en Italiaanse rentes
De kiem van de onrust in Europa ligt bij de grote schulden van landen aan de Middellandse zee. Vorige week moest de ECB nog voor miljarden aan obligaties opkopen om de rente op Italiaans en Spaans staatspapier onder de vijf procent te drukken. Dat lukte en ondanks alle onrust blijven de rentes onder die 5 procent. Het opkoopprogramma van de ECB en de signaalwerking die daarvan uitgaat blijkt dus te werken.
Is de paniek overdreven? Misschien. In tijden van onrust kan emotie nu eenmaal snel de doorslag geven. Slecht nieuws krijgt dan exorbitant veel aandacht.
Zijn er dan helemaal geen lichtpuntjes? Zeker wel. Een greep uit het nieuws voor wie het pessimisme beu is:
China heeft vertrouwen in economie VS
China, momenteel de onbetwiste motor van de mondiale economische groei heeft zijn vertrouwen uitgesproken in de economie van de Verenigde Staten. Dat deed de Chinese vice-president Xi tegenover vice-president Joe Biden tijdens diens bezoek aan China.
Natuurlijk kan China weinig anders dan de Amerikaanse economie de hoogte in praten. Het land heeft enorme bedragen in de Verenigde Staten uitstaan en is niet gebaat bij een zwakke dollar. En natuurlijk past de uitspraak binnen de grenzen van de diplomatieke beleefdheid.
Toch is de toon vanuit Peking een stuk aangenamer dan een week of twee geleden, na de afwaardering van Amerika's kredietwaardigheid door kredietbeoordelaar S&P. Toen was de reactie er een van onverholen ergernis.
Het was erger geweest als China nu opnieuw negatief had gereageerd en openlijk besloten had geleidelijk haar dollarbeleggingen af te bouwen.
Olieprijs gaat verder omlaag
Om de huidige problemen te lijf te gaan rest centrale bankiers weinig anders dan de geldkranen open te draaien en de rente laag te houden. FED-voorzitter Ben Bernanke heeft de rente voor de komende twee jaar al vast gepind op historisch laag niveau.
Dat betekent dat de inflatie vrij spel kan krijgen komende tijd. En dat terwijl de geldontwaarding al flink is opgelopen in de Verenigde Staten. In juli bedroeg die 3,6 procent.
Ongeveer de helft van dat percentage komt voor rekening van olie- en grondstofprijzen. En laat die nu juist gedaald zijn komende tijd. Een lagere olieprijs is natuurlijk ook gunstig voor de energierekening van bedrijven en zal consumenten meer koopkracht geven.
Bedrijven en verwachtingen
Lang niet alle onlangs gepresenteerde bedrijfscijfers zijn slecht. Die cijfers gaan weliswaar over het verleden, maar breed gedragen verlaging van de verwachtingen voor komende maanden is uitgebleven.
Bestuursvoorzitters van grote bedrijven als Cisco, General Electric en ArcdelorMittal zijn zeker niet negatief gestemd zijn. Goed, zij praten voor eigen parochie en zijn misschien wat terughoudend in de geschetste vooruitzichten, maar een terugval zoals twee jaar geleden wordt toch niet voorzien.
En dat komt mede omdat de bedrijven zelf strategische vorderingen hebben gemaakt om flexibeler met tegenslagen om te kunnen gaan.
Spaanse en Italiaanse rentes
De kiem van de onrust in Europa ligt bij de grote schulden van landen aan de Middellandse zee. Vorige week moest de ECB nog voor miljarden aan obligaties opkopen om de rente op Italiaans en Spaans staatspapier onder de vijf procent te drukken. Dat lukte en ondanks alle onrust blijven de rentes onder die 5 procent. Het opkoopprogramma van de ECB en de signaalwerking die daarvan uitgaat blijkt dus te werken.