Beleggers kijken reikhalzend uit naar de jaarlijkse toespraak van centrale bank-baas Ben Bernanke aanstaande vrijdag. Exact een jaar geleden slaagde hij er in de beurzen uit het slop te halen. Voor even.
Het moet komende week gebeuren in de Rocky Mountains. In het vakantieoord van Jackson Hole, Wyoming komt de fine fleur der economen samen voor een jaarlijkse meeting.
Gespannen kijken markten uit naar de speech van Fed-voorzitter Ben Bernanke.
Vorig jaar kondigde Bernanke tijdens die toespraak aan in de economie te injecteren. Het was het begin van een opleving op de beurzen.
Een tijdelijke verlichting
Beleggers kijken uit naar een nieuwe ronde van stimuleringsmaatregelen van de Amerikaanse centrale bank. De vraag is wat dat gaat oplossen.
Centrale banken kunnen de geldhoeveelheid vergroten door banken te voorzien van reserves die zij vervolgens kunnen uitlenen en door staatsleningen op te kopen. Politici hoeven op deze manier geen pijnlijke bezuinigingsmaatregelen door te voeren, maar kunnen gewoon geld lenen.
Het bijdrukken van geld is te vergelijken met doping. Het is uitstel van de problemen, tijd winnen om oplossingen te verzinnen en hervormingen door te voeren. Maar op termijn is steeds meer stimulering nodig om hetzelfde effect te bewerkstelligen. Uitstel betekent ook geen afstel, want uiteindelijk moet het probleem bij de kern gepakt worden.
Enorme schuldenberg
En dat is de Amerikaanse schuldenberg. Hoewel bedrijven en consumenten tijdens de kredietcrisis systematisch schulden zijn gaan afbetalen, is de Amerikaanse overheid meer schulden op zich gaan nemen.
Vooral het privatiseren van de bankwinsten en het socialiseren van de verliezen zet bij de bevolking kwaad bloed.
De staatsschuld bedraagt inmiddels 14.6 biljoen (14.6 duizend miljard) dollar en het begrotingstekort zal dit jaar naar verwachting gaan uitkomen op 1.6 biljoen dollar, een nieuw record. Dit bewijst dat de reële economie steeds minder reageert op de overheidsstimulering. De private sector neemt de stok van de overheid niet over.
En dan hangt er nog de tikkende tijdbom van sociale zekerheid en gezondheidszorg boven het land.
Deze ongedekte verplichtingen groeien ieder jaar nog harder dan de staatsschuld en zijn inmiddels tot een astronomische bedrag van 115 biljoen dollar gestegen.
Ook goed te bedenken dat de belastinginkomsten dit jaar naar verwachting zullen uitkomen op ‘slechts' 2.2 biljoen. Zonder drastische hervormingen zal kapitaalmarkt de komende jaren overspoeld gaan worden met staatsleningen.
Een creatieve centrale bank
Ondanks alle stimuleringsmaatregelen van de Amerikaanse centrale bank en overheid is de werkloosheid drie jaar na het uitbreken van de kredietcrisis nog steeds pijnlijk hoog. Daarbij is de .
Ben Bernanke slaagt er niet in het dubbele mandaat van de Amerikaanse centrale bank - het bestrijden van inflatie en het promoten van werkgelegenheid - met succes te kunnen uitvoeren.
Gespannen kijken markten uit naar de speech van Fed-voorzitter Ben Bernanke.
Vorig jaar kondigde Bernanke tijdens die toespraak aan in de economie te injecteren. Het was het begin van een opleving op de beurzen.
Een tijdelijke verlichting
Beleggers kijken uit naar een nieuwe ronde van stimuleringsmaatregelen van de Amerikaanse centrale bank. De vraag is wat dat gaat oplossen.
Centrale banken kunnen de geldhoeveelheid vergroten door banken te voorzien van reserves die zij vervolgens kunnen uitlenen en door staatsleningen op te kopen. Politici hoeven op deze manier geen pijnlijke bezuinigingsmaatregelen door te voeren, maar kunnen gewoon geld lenen.
Het bijdrukken van geld is te vergelijken met doping. Het is uitstel van de problemen, tijd winnen om oplossingen te verzinnen en hervormingen door te voeren. Maar op termijn is steeds meer stimulering nodig om hetzelfde effect te bewerkstelligen. Uitstel betekent ook geen afstel, want uiteindelijk moet het probleem bij de kern gepakt worden.
Enorme schuldenberg
En dat is de Amerikaanse schuldenberg. Hoewel bedrijven en consumenten tijdens de kredietcrisis systematisch schulden zijn gaan afbetalen, is de Amerikaanse overheid meer schulden op zich gaan nemen.
Vooral het privatiseren van de bankwinsten en het socialiseren van de verliezen zet bij de bevolking kwaad bloed.
De staatsschuld bedraagt inmiddels 14.6 biljoen (14.6 duizend miljard) dollar en het begrotingstekort zal dit jaar naar verwachting gaan uitkomen op 1.6 biljoen dollar, een nieuw record. Dit bewijst dat de reële economie steeds minder reageert op de overheidsstimulering. De private sector neemt de stok van de overheid niet over.
En dan hangt er nog de tikkende tijdbom van sociale zekerheid en gezondheidszorg boven het land.
Deze ongedekte verplichtingen groeien ieder jaar nog harder dan de staatsschuld en zijn inmiddels tot een astronomische bedrag van 115 biljoen dollar gestegen.
Ook goed te bedenken dat de belastinginkomsten dit jaar naar verwachting zullen uitkomen op ‘slechts' 2.2 biljoen. Zonder drastische hervormingen zal kapitaalmarkt de komende jaren overspoeld gaan worden met staatsleningen.
Een creatieve centrale bank
Ondanks alle stimuleringsmaatregelen van de Amerikaanse centrale bank en overheid is de werkloosheid drie jaar na het uitbreken van de kredietcrisis nog steeds pijnlijk hoog. Daarbij is de .
Ben Bernanke slaagt er niet in het dubbele mandaat van de Amerikaanse centrale bank - het bestrijden van inflatie en het promoten van werkgelegenheid - met succes te kunnen uitvoeren.