VEB.net maakt gebruik van cookies om het gebruiksgemak van de website te verbeteren. 

Heibel onder centrale bankiers op straat

Het was schrikken voor beleggers afgelopen vrijdag. De op één na belangrijkste centrale bankier van Europa verlaat de ECB. Niet eerder kwam verdeeldheid bij de betrouwbaarste partner van de markten zo aan de oppervlakte.

Dat er verdeeldheid bestond onder Europese centrale bankiers was tot nu een publiek geheim.

Met het vertrek van Jurgen Stark is de twistappel de openbaarheid in gerold.

Officieel zou Stark vanwege privéredenen opstappen. Voor vrijwel alle volgers staat zijn vertrek in directe relatie met de vorige maand hervatte opkoopactie van Italiaanse en Spaanse staatsleningen door de ECB.

Steeds moeilijker
De invloedrijke Duitser vreest dat die aankopen de inflatie zullen aanwakkeren en de begrotingsdiscipline van zwakke eurolanden ondermijnt. In de zes jaar dat hij deel uitmaakte van het bestuur van de ECB heeft Stark zich een hardliner getoond.

Voor hem stond het belang van de eurozone als geheel altijd centraal, niet de situatie in de afzonderlijke landen. Precies dat argument gebruikte hij in maart dit jaar om een komende renteverhoging van de ECB te rechtvaardigen. Ook toen al zaten diverse eurolanden in nauwe schoentjes vanwege hoge overheidsschulden.

Inmiddels is de situatie een stuk ernstiger geworden. De situatie in individuele schuldenlanden trekt inmiddels een onontkoombare wissel op de gehele eurozone. Dat zal het voor Stark steeds moeilijker hebben gemaakt om zijn ideen te doen gelden binnen de ECB.

Ongelegen
Het vertrek van Stark komt hoogst ongelegen. Over ruim een maand zwaait ook ECB-president Trichet af bij de ECB. Binnen korte tijd verliest de ECB zijn twee invloedrijkste bankiers.

Daarbij komt dat Trichet wordt opgevolgd door Mario Draghi. De Italiaan begint met achterstand aan zijn nieuwe functie. Als belangrijkste bankier in zijn geboorteland heeft hij een verantwoordelijkheid in de penibele schuldensituatie van dat land.

Aan de wieg
En dan is er nog de symboliek bij het vertrek van Jurgen Stark. Hij heeft mede het fundament voor de euro gelegd in de jaren 90. Samen met bondskanselier Helmut Kohl moest hij ervoor zorgen dat de strenge monetaire politiek binnen Duitsland zou worden voortgezet na oprichting van de ECB. Als zo'n euro-economen van het eerste uur het voor gezien houdt maakt dat indruk. 

Stark is bovendien de tweede invloedrijke Duitse topbankier in negen maanden die van het podium verdwijnt. Eerder vertrok Axel Weber, belangrijk kandidaat voor de opvolging van ECB-president Jean-Claude Trichet, omdat hij zich niet langer kon vinden in het beleid van de ECB.

Erg heftige reactie
Toch is het zeer bijzonder dat het vertrek van een centrale bankier zoveel reuring veroorzaakt op de beurzen. De koersen zakten in een eerste reactie met drie tot vier procent.

En dat lijkt overdreven want onenigheid binnen de ECB over recente acties was al bekend. Evenals binnen de Amerikaanse FED waar Ben Bernanke met tegenstand van verder ingrijpen te maken heeft.

Het illustreert opnieuw de grote nervositeit. De ECB was het baken van vertrouwen voor beleggers te midden van ruziënde politici. Nu die mythe is door geprikt is het nog belangrijker dan Europese politici snel met eendrachtige oplossingen komen voor de schuldencrisis.