Alle taboes over Griekenland van tafel, zegt een Duitse minister. Een nieuw partijtje politiek poker in aanloop naar goedkeuring van een miljardenlening. Intussen laten beleggers bankaandelen genadeloos vallen.
Daadkracht en duidelijkheid. Dat is wat financiële markten en beleggers vragen van beleidsbepalers in Europa om de schuldencrisis het hoofd te bieden.
Op het onderdeel ‘duidelijkheid' wordt sinds kort geanticipeerd. Vooral politici die nog geen al te lange staat van dienst in Europa hebben weigeren nog langer met meel in de mond te praten.
Minister-president Mark Rutte noemde deze week een terugtreden uit de eurozone het ultieme scenario voor een land dat zich niet aan begrotingsafspraken houdt. Een duidelijke verwijzing naar Griekenland dat de cijfers over de eigen economie jarenlang opkalefaterde.
Philipp Rössler, sinds dit jaar minister van economische zaken in Duitsland, nam afgelopen weekend ook al het woord ‘failliet' in de mond als het om Griekenland gaat. Voor Rössler is het de eerste keer dat hij internationaal in de schijnwerpers staat. Dat kan zijn zwaar gehavende liberale partij, de FPD, ook wel gebruiken.
Intussen tekende weekblad Der Spiegel op dat er in Duitsland scenario's worden uitgewerkt voor het geval Griekenland bankroet gaat. In het ene scenario behoudt Griekenland de euro, in een ander scenario zou het land zich uit de eurozone terug trekken.
Opmaat tot stemmingen
Griekenland spreekt alle geruchten over een mogelijk faillissement tegen en herhaalde dat het al zijn verplichtingen zal nakomen. Wel moet het land maand na maand opbiechten dat zijn begrotingstekort groter en groter uitvalt.
De ferme uitspraken van vooral West-Europese politici komen aan de vooravond van een aantal belangrijke stemrondes in de verschillende nationale parlementen. Daar moeten zittende regeringen de handen op elkaar zien te krijgen voor het eerder deze zomer overeengekomen nieuw steunpakket aan Griekenland.
Omlaag, omlaag
Beleggers hebben weinig op met de politieke pokerspelletjes. Ze sturen vooral de bankaandelen verder en verder omlaag. Vooral Duitse en Italiaanse banken hebben forse hoeveelheden staatsobligaties in handen. Maar niet alleen zij krijgen klappen op de beurs. Ook ING en SNS Reaal krijgen forse klappen.
Maar welke banken nog meer? Het is vrijwel ondoenlijk dat na te gaan want de gemiddelde bankbalans biedt evenveel zicht als een douchegordijn in de mist. Het wantrouwen tussen banken neemt dan ook hand over hand toe.
Op het onderdeel ‘duidelijkheid' wordt sinds kort geanticipeerd. Vooral politici die nog geen al te lange staat van dienst in Europa hebben weigeren nog langer met meel in de mond te praten.
Minister-president Mark Rutte noemde deze week een terugtreden uit de eurozone het ultieme scenario voor een land dat zich niet aan begrotingsafspraken houdt. Een duidelijke verwijzing naar Griekenland dat de cijfers over de eigen economie jarenlang opkalefaterde.
Philipp Rössler, sinds dit jaar minister van economische zaken in Duitsland, nam afgelopen weekend ook al het woord ‘failliet' in de mond als het om Griekenland gaat. Voor Rössler is het de eerste keer dat hij internationaal in de schijnwerpers staat. Dat kan zijn zwaar gehavende liberale partij, de FPD, ook wel gebruiken.
Intussen tekende weekblad Der Spiegel op dat er in Duitsland scenario's worden uitgewerkt voor het geval Griekenland bankroet gaat. In het ene scenario behoudt Griekenland de euro, in een ander scenario zou het land zich uit de eurozone terug trekken.
Opmaat tot stemmingen
Griekenland spreekt alle geruchten over een mogelijk faillissement tegen en herhaalde dat het al zijn verplichtingen zal nakomen. Wel moet het land maand na maand opbiechten dat zijn begrotingstekort groter en groter uitvalt.
De ferme uitspraken van vooral West-Europese politici komen aan de vooravond van een aantal belangrijke stemrondes in de verschillende nationale parlementen. Daar moeten zittende regeringen de handen op elkaar zien te krijgen voor het eerder deze zomer overeengekomen nieuw steunpakket aan Griekenland.
Omlaag, omlaag
Beleggers hebben weinig op met de politieke pokerspelletjes. Ze sturen vooral de bankaandelen verder en verder omlaag. Vooral Duitse en Italiaanse banken hebben forse hoeveelheden staatsobligaties in handen. Maar niet alleen zij krijgen klappen op de beurs. Ook ING en SNS Reaal krijgen forse klappen.
Maar welke banken nog meer? Het is vrijwel ondoenlijk dat na te gaan want de gemiddelde bankbalans biedt evenveel zicht als een douchegordijn in de mist. Het wantrouwen tussen banken neemt dan ook hand over hand toe.