Het woord ‘deflatie' is al langere tijd niet meer gevallen. Het afgelopen jaar stegen de prijzen juist. Nu de economie begint af te zwakken wordt het risico op algemene prijsdaling weer hoger ingeschat.
Met zijn kennis van de Grote Depressie uit de jaren dertig wist Fed-voorzitter Ben Bernanke enkele jaren geleden wat hem te doen stond.
Alles moest in het werk worden gesteld om deflatie, een daling van het algemene prijspeil, te voorkomen.
Lastig te bestrijden
Komt het deflatiespook uit de fles dan is het zeer lastig deze te vangen en weer terug in de fles te krijgen. Een economie komt dan al snel in zijn achteruit te staan.
In de jaren dertig zakte de mondiale economie weg in een moeras van deflatie. Consumenten stelden uitgaven uit, omdat alles steeds goedkoper werd.
Bedrijven konden hun kosten niet meer goed doorberekenen en zagen zich genoodzaakt mensen te ontslaan. De consumentenbestedingen kwamen daardoor nog verder onder druk te staan.
Tegelijkertijd daalde de waarde van aandelen en vastgoed, waardoor mensen steeds armer werden.
In Japan weten ze er alles van. Het land kampt al jaren met een dalend prijspeil.
Fed leek succesvol
Bernanke en de zijnen leken het deflatiespook daadwerkelijk gevangen te hebben. Door dure grondstoffen namen de consumentenprijzen zelfs een vlucht en werd de hoogste inflatie in drie jaar vastgesteld. Maar het deflatiespook keert mogelijk terug.
Nu de mondiale economie aan het vertragen is neemt de inflatiedruk zienderogen af. De prijzen van koper, olie en andere grondstoffen staan onder druk.
En dat geldt zelfs voor goud en zilver. De prijzen van edelmetalen zijn de afgelopen dagen flink in waarde gedaald.
In tijden van inflatie doet vooral goud het goed, maar bij deflatie kun je maar beter contant geld bezitten om tegen gereduceerde prijzen goederen te kunnen kopen.
De monetaire stimuli van de Fed hebben de bestedingen niet kunnen aanjagen. In plaats van geld te lenen en uit te geven, worden juist bestaande schulden afgelost.
De Fed heeft er met het laag houden van de rente zelfs voor gezorgd dat de private sector gedwongen werd hun geld in aandelen, grondstoffen en vastgoed te investeren.
Daar zijn mogelijk bubbles ontstaan die gaan leeglopen nu de economische groei wegvalt.
Japan had al eerder duidelijk gemaakt dat monetaire verruiming geen echte oplossing is. Meer overheidsbestedingen behoedde Japan voor een veel diepere val. De Amerikaanse overheid moet dus meer fiscale impulsen aan de private sector geven.
Obligatiemarkt vreest
Loopt de Europese schuldencrisis uit de hand door besmetting naar andere landen, dan kan de mondiale economie een behoorlijke tik krijgen.
Op de Amerikaanse kapitaalmarkt zien we een tienjaarsrente van circa 2 procent. Dit historisch lage niveau weerspiegelt waarschijnlijk niet alleen de acties van de Fed, maar ook de toenemende deflatievrees.
Het verschil tussen het rendement op Amerikaans staatspapier en voor inflatie geïndexeerde obligaties is sinds 1 juli teruggelopen van 2,3 procentpunt naar nog maar 1 procentpunt.
Deflatie is veel moeilijker te bestrijden dan inflatie. Centrale bankiers weten dat, al handelen zij daar lang niet altijd naar.
Het is vooral te hopen dat ook de Europese politiek zich hiervan bewust is en snel met een echte structurele oplossing voor het schuldenprobleem komt.
Alles moest in het werk worden gesteld om deflatie, een daling van het algemene prijspeil, te voorkomen.
Lastig te bestrijden
Komt het deflatiespook uit de fles dan is het zeer lastig deze te vangen en weer terug in de fles te krijgen. Een economie komt dan al snel in zijn achteruit te staan.
In de jaren dertig zakte de mondiale economie weg in een moeras van deflatie. Consumenten stelden uitgaven uit, omdat alles steeds goedkoper werd.
Bedrijven konden hun kosten niet meer goed doorberekenen en zagen zich genoodzaakt mensen te ontslaan. De consumentenbestedingen kwamen daardoor nog verder onder druk te staan.
Tegelijkertijd daalde de waarde van aandelen en vastgoed, waardoor mensen steeds armer werden.
In Japan weten ze er alles van. Het land kampt al jaren met een dalend prijspeil.
Fed leek succesvol
Bernanke en de zijnen leken het deflatiespook daadwerkelijk gevangen te hebben. Door dure grondstoffen namen de consumentenprijzen zelfs een vlucht en werd de hoogste inflatie in drie jaar vastgesteld. Maar het deflatiespook keert mogelijk terug.
Nu de mondiale economie aan het vertragen is neemt de inflatiedruk zienderogen af. De prijzen van koper, olie en andere grondstoffen staan onder druk.
En dat geldt zelfs voor goud en zilver. De prijzen van edelmetalen zijn de afgelopen dagen flink in waarde gedaald.
In tijden van inflatie doet vooral goud het goed, maar bij deflatie kun je maar beter contant geld bezitten om tegen gereduceerde prijzen goederen te kunnen kopen.
De monetaire stimuli van de Fed hebben de bestedingen niet kunnen aanjagen. In plaats van geld te lenen en uit te geven, worden juist bestaande schulden afgelost.
De Fed heeft er met het laag houden van de rente zelfs voor gezorgd dat de private sector gedwongen werd hun geld in aandelen, grondstoffen en vastgoed te investeren.
Daar zijn mogelijk bubbles ontstaan die gaan leeglopen nu de economische groei wegvalt.
Japan had al eerder duidelijk gemaakt dat monetaire verruiming geen echte oplossing is. Meer overheidsbestedingen behoedde Japan voor een veel diepere val. De Amerikaanse overheid moet dus meer fiscale impulsen aan de private sector geven.
Obligatiemarkt vreest
Loopt de Europese schuldencrisis uit de hand door besmetting naar andere landen, dan kan de mondiale economie een behoorlijke tik krijgen.
Op de Amerikaanse kapitaalmarkt zien we een tienjaarsrente van circa 2 procent. Dit historisch lage niveau weerspiegelt waarschijnlijk niet alleen de acties van de Fed, maar ook de toenemende deflatievrees.
Het verschil tussen het rendement op Amerikaans staatspapier en voor inflatie geïndexeerde obligaties is sinds 1 juli teruggelopen van 2,3 procentpunt naar nog maar 1 procentpunt.
Deflatie is veel moeilijker te bestrijden dan inflatie. Centrale bankiers weten dat, al handelen zij daar lang niet altijd naar.
Het is vooral te hopen dat ook de Europese politiek zich hiervan bewust is en snel met een echte structurele oplossing voor het schuldenprobleem komt.