De financiële wereld blijft in het ongewisse over het lot van Griekenland. De zesde tranche van de noodlening is uitgesteld. Zonder geld kan het land in november failliet verklaard worden.
Griekenland gaat de begrotingsdoelen die zijn geformuleerd door het IMF en de Europese Unie voor 2011 en 2012 niet halen.
Dat was een voorwaarde voor de volgende storting van 8 miljard euro van het steunpakket van in totaal 110 miljard euro.
Hierop hebben de 17 ministers van Financiën van het eurogebied de beslissing over de betaling uitgesteld. De vergadering van 13 oktober is geschrapt en een besluit volgt nu op zijn vroegst eind oktober.
Wat nu?
Griekenland heeft zelf laten weten het uit te kunnen zingen tot medio november. Met dat gegeven hebben de Europese ministers en de internationale trojka, IMF, ECB en Europese Commissie, extra tijd gekregen.
Vraag is wie daar bij gebaat is. Nu de beslissing over de volgende storting nog niet gevallen is, hangt een Grieks faillissement nog altijd boven de markt met alle negatieve gevolgen van dien.
Niemand weet precies wat de effecten van een dergelijk faillissement zijn op het internationale bankenstelsel.
Datzelfde geldt overigens voor het vooruitzicht dat de private sector mogelijk meer zal moeten bijdragen aan het overeind houden van Griekenland.
Banken zullen daardoor grotere verliezen op hun Griekse beleggingen moeten accepteren. Er bestaat zelfs een kans dat de private-sectorbijdrage mislukt, indien niet genoeg banken willen meedoen.
Ongecontroleerd
Nu de Griekse tekorten hoger blijken dan beoogd, zal er hoe dan ook meer geld overgemaakt moeten worden.
In het geheel stoppen met betalen en het land aan zijn lot overlaten lijkt de minst aantrekkelijke weg voor Europa.
Er volgt dan immers een ongecontroleerd faillissement, waardoor Europa de grip op het financiële systeem kwijt kan raken.
Nu wordt door de Europese regeringsleiders tijd gewonnen en kunnen plannen worden uitgewerkt die beter aansluiten bij de Griekse werkelijkheid van een diepere recessie, een mogelijke krimp van 5,5 procent dit jaar en 2,5 procent in 2012, en grotere tekorten.
Europa zal deze tijd moeten gebruiken om de neuzen in de private hoek dezelfde kant op te krijgen, kan de verhoging van het Europese noodfonds EFSF worden goedgekeurd en worden nagedacht dit noodfonds meer kracht te geven.
Herkapitalisatie
De gezaghebbende krant Financial Times meldde dat Europa achter de schermen werkt aan een gecoördineerde aanpak om de banken te herkapitaliseren.
Dat zou een zeer welkome zet zijn. Banken vertrouwen elkaar nauwelijks nog. Sterke banken parkeren hun overtollige liquiditeiten bij de ECB, terwijl de zwakke banken bij de ECB lenen.
De precaire situatie rondom de Belgische-Franse bank Dexia geeft aan dat de nood hoog is en nationalisaties van banken op de loer ligt.
Stabilisatie van het Europese bankensysteem is een noodzakelijke voorwaarde om een stevige economische teruggang te voorkomen.
Het begin zal echter moeten liggen bij het onder controle krijgen van de overheidsschulden. Banken en andere marktpartijen moeten vertrouwen krijgen in de kredietwaardigheid van landen.
De ECB helpt door staatsleningen van Zuid-Europese landen op te kopen, maar heeft ook duidelijk gemaakt dat de echte oplossing van de politiek moet komen.
Dat was een voorwaarde voor de volgende storting van 8 miljard euro van het steunpakket van in totaal 110 miljard euro.
Hierop hebben de 17 ministers van Financiën van het eurogebied de beslissing over de betaling uitgesteld. De vergadering van 13 oktober is geschrapt en een besluit volgt nu op zijn vroegst eind oktober.
Wat nu?
Griekenland heeft zelf laten weten het uit te kunnen zingen tot medio november. Met dat gegeven hebben de Europese ministers en de internationale trojka, IMF, ECB en Europese Commissie, extra tijd gekregen.
Vraag is wie daar bij gebaat is. Nu de beslissing over de volgende storting nog niet gevallen is, hangt een Grieks faillissement nog altijd boven de markt met alle negatieve gevolgen van dien.
Niemand weet precies wat de effecten van een dergelijk faillissement zijn op het internationale bankenstelsel.
Datzelfde geldt overigens voor het vooruitzicht dat de private sector mogelijk meer zal moeten bijdragen aan het overeind houden van Griekenland.
Banken zullen daardoor grotere verliezen op hun Griekse beleggingen moeten accepteren. Er bestaat zelfs een kans dat de private-sectorbijdrage mislukt, indien niet genoeg banken willen meedoen.
Ongecontroleerd
Nu de Griekse tekorten hoger blijken dan beoogd, zal er hoe dan ook meer geld overgemaakt moeten worden.
In het geheel stoppen met betalen en het land aan zijn lot overlaten lijkt de minst aantrekkelijke weg voor Europa.
Er volgt dan immers een ongecontroleerd faillissement, waardoor Europa de grip op het financiële systeem kwijt kan raken.
Nu wordt door de Europese regeringsleiders tijd gewonnen en kunnen plannen worden uitgewerkt die beter aansluiten bij de Griekse werkelijkheid van een diepere recessie, een mogelijke krimp van 5,5 procent dit jaar en 2,5 procent in 2012, en grotere tekorten.
Europa zal deze tijd moeten gebruiken om de neuzen in de private hoek dezelfde kant op te krijgen, kan de verhoging van het Europese noodfonds EFSF worden goedgekeurd en worden nagedacht dit noodfonds meer kracht te geven.
Herkapitalisatie
De gezaghebbende krant Financial Times meldde dat Europa achter de schermen werkt aan een gecoördineerde aanpak om de banken te herkapitaliseren.
Dat zou een zeer welkome zet zijn. Banken vertrouwen elkaar nauwelijks nog. Sterke banken parkeren hun overtollige liquiditeiten bij de ECB, terwijl de zwakke banken bij de ECB lenen.
De precaire situatie rondom de Belgische-Franse bank Dexia geeft aan dat de nood hoog is en nationalisaties van banken op de loer ligt.
Stabilisatie van het Europese bankensysteem is een noodzakelijke voorwaarde om een stevige economische teruggang te voorkomen.
Het begin zal echter moeten liggen bij het onder controle krijgen van de overheidsschulden. Banken en andere marktpartijen moeten vertrouwen krijgen in de kredietwaardigheid van landen.
De ECB helpt door staatsleningen van Zuid-Europese landen op te kopen, maar heeft ook duidelijk gemaakt dat de echte oplossing van de politiek moet komen.