Meningsverschillen genoeg, maar over één ding is het Europese superduo Merkel en Sarkozy het eens. Ze gaan er alles aan doen om een nieuwe bankencrisis te voorkomen. Een nieuwe serie stresstesten lonkt, ondanks eerdere mislukkingen.
Het is alle hens aan dek om een nieuwe bankencrisis te voorkomen. Europese beleidsbepalers zijn bezig een actie op touw te zetten om banken voldoende kapitaal te geven.
Onenigheid is er vooral over de manier waarop banken steun krijgen. Moeten landen eerst de eigen banken redden zoals Duitsland wil? Of is het aan het Europese noodfonds EFSF om in te grijpen?
Opnieuw speelt daarbij het meningsverschil tussen het federaal denkende Duitsland en de Franse voorkeur voor centraal gestuurd gezag.
Komende weken zal duidelijk moeten worden welke kant het op gaat. Zeker is wel dat er een definitieve poging gedaan gaat worden om het vertrouwen in de Europese bankensector te winnen.
De politiek wil het initiatief heroveren op de financiële markten. Het mag niet langer aan die laatste zijn om aan te wijzen welke banken te zwak zijn om zware stormen te doorstaan. Want dat betekent eerder banken redden dan steunen.
Stresstesten
Om te voorkomen dat voor elkaar te krijgen wordt opnieuw aan stresstesten gedacht.
In de Verenigde Staten had het zo goed gewerkt: organiseer een test waarin de weerbaarheid van banken onder donkere omstandigheden wordt berekend. Banken die een dergelijke test niet goed doorstaan moeten nieuw kapitaal ophalen en weg is de twijfel in de markt.
De gedachte achter openbare stresstesten is om vertrouwen van de financiële markten terug te winnen door openheid. Europa organiseerde al drie van dergelijke financiële botsproeven, alle drie de pogingen kunnen als mislukt beschouwd worden.
Ga maar na: Bij het begin van de zomer van 2010 kregen de Ierse banken een goed rapport in een EU-stresstest. Een paar maanden later gingen ze alsnog kopje onder.
Van de meer dan 90 banken die aan de meest recente stresstest mee deden slaagden 82 geteste banken. Het Frans-Belgische Dexia haalde de twaalfde plaats. Inmiddels moet de bank deels genationaliseerd worden.
Het was niet verrassend en is ook niet vreemd. Er wordt gewerkt met hypothetische scenario's van economische rampspoed. In tijden van crisis en onrust gaan de ontwikkelingen snel en zijn sommige aannames politiek gewoonweg niet haalbaar.
Zo was het ten tijde van de laatste test nog een echt taboe om te spreken over een Grieks faillissement. Beleidsbepalers waren bang dat dit juist voor nog meer onrust zou zorgen.
Speculatieve beleggers hadden geen boodschap aan die gevoeligheden. Met de vrijgegeven informatie tijdens de testen hebben zij hun eigen rekensommen gemaakt. Onder de streep viel het resultaat niet voor iedere bank evengoed uit.
Liquiditeit
En dan is er nog het moeilijk in het openbaar te testen onderdeel dat liquiditeit heet. Of banken kunnen beschikken over voldoende liquide middelen, is vooral een kwestie van vertrouwen. Zonder voldoende toegang tot kapitaal heeft zelfs de gezondste bank het moeilijk.
Eigen vlees keuren
Banken die geen speelbal van de financiële markten willen zijn kiezen de vlucht naar voren. Een bankbestuurder die in het openbaar beweert dat zijn bank sterk genoeg is maakt zichzelf tegenwoordig belachelijk. Het gaat om transparantie in harde cijfers.
Laat banken zichzelf zo streng mogelijk onder de loep nemen en openheid geven. Als er nieuw kapitaal nodig is dan is dit het moment om dat te zeggen.
Normaal gesproken is het een slecht idee om de slager zijn eigen vlees te laten keuren. Maar bij grote, complexe conglomeraten zoals banken lijkt het in de huidige, turbulente situatie onontkoombaar.
Onenigheid is er vooral over de manier waarop banken steun krijgen. Moeten landen eerst de eigen banken redden zoals Duitsland wil? Of is het aan het Europese noodfonds EFSF om in te grijpen?
Opnieuw speelt daarbij het meningsverschil tussen het federaal denkende Duitsland en de Franse voorkeur voor centraal gestuurd gezag.
Komende weken zal duidelijk moeten worden welke kant het op gaat. Zeker is wel dat er een definitieve poging gedaan gaat worden om het vertrouwen in de Europese bankensector te winnen.
De politiek wil het initiatief heroveren op de financiële markten. Het mag niet langer aan die laatste zijn om aan te wijzen welke banken te zwak zijn om zware stormen te doorstaan. Want dat betekent eerder banken redden dan steunen.
Stresstesten
Om te voorkomen dat voor elkaar te krijgen wordt opnieuw aan stresstesten gedacht.
In de Verenigde Staten had het zo goed gewerkt: organiseer een test waarin de weerbaarheid van banken onder donkere omstandigheden wordt berekend. Banken die een dergelijke test niet goed doorstaan moeten nieuw kapitaal ophalen en weg is de twijfel in de markt.
De gedachte achter openbare stresstesten is om vertrouwen van de financiële markten terug te winnen door openheid. Europa organiseerde al drie van dergelijke financiële botsproeven, alle drie de pogingen kunnen als mislukt beschouwd worden.
Ga maar na: Bij het begin van de zomer van 2010 kregen de Ierse banken een goed rapport in een EU-stresstest. Een paar maanden later gingen ze alsnog kopje onder.
Van de meer dan 90 banken die aan de meest recente stresstest mee deden slaagden 82 geteste banken. Het Frans-Belgische Dexia haalde de twaalfde plaats. Inmiddels moet de bank deels genationaliseerd worden.
Het was niet verrassend en is ook niet vreemd. Er wordt gewerkt met hypothetische scenario's van economische rampspoed. In tijden van crisis en onrust gaan de ontwikkelingen snel en zijn sommige aannames politiek gewoonweg niet haalbaar.
Zo was het ten tijde van de laatste test nog een echt taboe om te spreken over een Grieks faillissement. Beleidsbepalers waren bang dat dit juist voor nog meer onrust zou zorgen.
Speculatieve beleggers hadden geen boodschap aan die gevoeligheden. Met de vrijgegeven informatie tijdens de testen hebben zij hun eigen rekensommen gemaakt. Onder de streep viel het resultaat niet voor iedere bank evengoed uit.
Liquiditeit
En dan is er nog het moeilijk in het openbaar te testen onderdeel dat liquiditeit heet. Of banken kunnen beschikken over voldoende liquide middelen, is vooral een kwestie van vertrouwen. Zonder voldoende toegang tot kapitaal heeft zelfs de gezondste bank het moeilijk.
Eigen vlees keuren
Banken die geen speelbal van de financiële markten willen zijn kiezen de vlucht naar voren. Een bankbestuurder die in het openbaar beweert dat zijn bank sterk genoeg is maakt zichzelf tegenwoordig belachelijk. Het gaat om transparantie in harde cijfers.
Laat banken zichzelf zo streng mogelijk onder de loep nemen en openheid geven. Als er nieuw kapitaal nodig is dan is dit het moment om dat te zeggen.
Normaal gesproken is het een slecht idee om de slager zijn eigen vlees te laten keuren. Maar bij grote, complexe conglomeraten zoals banken lijkt het in de huidige, turbulente situatie onontkoombaar.