Tijdens de eurotop komend weekend wachten drie grote problemen op een oplossing. Een enorme opgave. Regeringsleiders proberen de hooggespannen verwachtingen nog wat te temperen. Onbegonnen werk.
Hoe is de Europese economie weer aan de praat te krijgen terwijl er tegelijk bezuinigd moet worden?
Hoe kan voorkomen worden dat meer schuldenlanden het tragische lot van Griekenland volgen?
Wat is nodig om het vertrouwen van de financiële markten in banken en verzekeraars terug te brengen?
Dat zijn de drie belangrijkste kwesties die 'Europa' dit weekend tijdens een reeks aan topontmoetingen dient op te lossen. Onder normale omstandigheden zou het al een huzarenstukje zijn om één van die problemen het hoofd te bieden.
Maar in de huidige situatie zal het niet genoeg zijn. De nood in Europa is te hoog, de besluitvorming tot nu toe te traag en de verwevenheid tussen de drie belangrijkste problemen te groot om met deeloplossingen te komen.
Alomvattend
Financiële markten verwachten komend weekend niet minder dan een alomvattend antwoord op de hele Europese cocktail aan problemen. En eerlijk is eerlijk, de verwachtingen zijn deze keer fors opgevoerd door beleidsbepalers. Europese toppolitici spreken over ‘doorbraken', en ‘tijd van grote stappen in Europese samenwerking.'
De topontmoeting van 11 oktober zou met een oplossing moeten komen voor de crisis. Uiteindelijk werd die bijeenkomst tien dagen uitgesteld naar komend weekend. Er bleek meer tijd nodig om de onderlinge meningsverschillen glad te strijken.
Verwachtingen gevoed
Dat uitstel heeft de hoop op een goede afloop in de markt verder gevoed. Gezien de koersstijgingen afgelopen tijd hebben beurzen hebben al een voorschot genomen op de goede afloop. En ook schuldenlanden lijken in wat rustiger vaarwater te komen.
De Europese Centrale Bank koopt al geruime tijd obligaties op van landen als Italië en Spanje om zo de rentes te drukken die deze lidstaten moeten bieden om nieuw geld op te halen. De omvang van die ingrepen neemt al een tijdje af.
Maar adel verplicht. Al deze, relatief, gunstige ontwikkelingen zullen als een boemerang terug slaan als de top komend weekend niet aan de verwachting voldoet. Last minute pogingen van de Franse en Duitse regeringsleiders om de verwachtingen te temperen gaan daar weinig meer aan veranderen.
Mei 2010 in het kwadraat
Het verleden stemt niet al te positief. Eerdere topontmoetingen hebben het vertrouwen in schuldenlanden en banken niet kunnen terug brengen.
Sterker nog, iedere halfbakken maatregel of tegenslag in uitvoering deed het vertrouwen verder tanen. De situatie verslechterde zienderogen.
In deze crisis is er eigenlijk maar een topontmoeting geweest waarin de daadkracht van de Europese regeringsleiders de markt verraste. Dat was in mei 2010, toen werd besloten tot een steunpakket van honderden miljarden euro's om de Griekse crisis te bezweren.
Europa heeft dringende behoefte aan nog zo'n succes. Met één verschil: deze keer moet de oplossing ook op langere termijn houdbaar zijn. Per slot van rekening staat nu ook besluitvorming over een tweede miljardenpakket aan Griekenland op de agenda.
Hoe kan voorkomen worden dat meer schuldenlanden het tragische lot van Griekenland volgen?
Wat is nodig om het vertrouwen van de financiële markten in banken en verzekeraars terug te brengen?
Dat zijn de drie belangrijkste kwesties die 'Europa' dit weekend tijdens een reeks aan topontmoetingen dient op te lossen. Onder normale omstandigheden zou het al een huzarenstukje zijn om één van die problemen het hoofd te bieden.
Maar in de huidige situatie zal het niet genoeg zijn. De nood in Europa is te hoog, de besluitvorming tot nu toe te traag en de verwevenheid tussen de drie belangrijkste problemen te groot om met deeloplossingen te komen.
Alomvattend
Financiële markten verwachten komend weekend niet minder dan een alomvattend antwoord op de hele Europese cocktail aan problemen. En eerlijk is eerlijk, de verwachtingen zijn deze keer fors opgevoerd door beleidsbepalers. Europese toppolitici spreken over ‘doorbraken', en ‘tijd van grote stappen in Europese samenwerking.'
De topontmoeting van 11 oktober zou met een oplossing moeten komen voor de crisis. Uiteindelijk werd die bijeenkomst tien dagen uitgesteld naar komend weekend. Er bleek meer tijd nodig om de onderlinge meningsverschillen glad te strijken.
Verwachtingen gevoed
Dat uitstel heeft de hoop op een goede afloop in de markt verder gevoed. Gezien de koersstijgingen afgelopen tijd hebben beurzen hebben al een voorschot genomen op de goede afloop. En ook schuldenlanden lijken in wat rustiger vaarwater te komen.
De Europese Centrale Bank koopt al geruime tijd obligaties op van landen als Italië en Spanje om zo de rentes te drukken die deze lidstaten moeten bieden om nieuw geld op te halen. De omvang van die ingrepen neemt al een tijdje af.
Maar adel verplicht. Al deze, relatief, gunstige ontwikkelingen zullen als een boemerang terug slaan als de top komend weekend niet aan de verwachting voldoet. Last minute pogingen van de Franse en Duitse regeringsleiders om de verwachtingen te temperen gaan daar weinig meer aan veranderen.
Mei 2010 in het kwadraat
Het verleden stemt niet al te positief. Eerdere topontmoetingen hebben het vertrouwen in schuldenlanden en banken niet kunnen terug brengen.
Sterker nog, iedere halfbakken maatregel of tegenslag in uitvoering deed het vertrouwen verder tanen. De situatie verslechterde zienderogen.
In deze crisis is er eigenlijk maar een topontmoeting geweest waarin de daadkracht van de Europese regeringsleiders de markt verraste. Dat was in mei 2010, toen werd besloten tot een steunpakket van honderden miljarden euro's om de Griekse crisis te bezweren.
Europa heeft dringende behoefte aan nog zo'n succes. Met één verschil: deze keer moet de oplossing ook op langere termijn houdbaar zijn. Per slot van rekening staat nu ook besluitvorming over een tweede miljardenpakket aan Griekenland op de agenda.