Het Griekse referendum over het Europese steunplan is van de baan. Europa en het IMF hebben de Grieken de afgelopen week duidelijk gemaakt geen speelbal van de Griekse politiek te zijn.
Het door de Griekse president George Papandreou aangekondigde referendum leidde afgelopen week tot een ware schokgolf door Europa en wereldwijd op de financiële markten.
Een Grieks ‘Nee' voor het tweede steunpakket en bijbehorende bezuinigingsmaatregelen, zou een ‘Nee' tegen de euro zijn en daarmee een ongecontroleerd faillissement van Griekenland in de hand hebben gewerkt.
Dat laatste wilde het eurogebied nu juist voorkomen, omdat de financiële gevolgen daarvan bijzonder lastig te overzien zijn.
Macht niet bij Grieken
Papandreou dacht de feitelijke macht in handen te hebben en via een referendum ook nog eens zijn eigen politieke hachje te kunnen redden.
Door de stem van het volk achter zich te scharen zou hij de steeds harder wordende oppositie achter zich houden en weer stevig in het zadel komen te zitten.
Afgezien van de vraag hoe zo'n referendum er dan had moeten uitzien en of Papandreou hier aan het langste eind zou hebben getrokken, heeft Europa het zover niet laten komen.
Na jarenlang bedonderd te zijn geweest door Grieks gesjoemel met de boekhouding, houden de overige eurolanden nu graag zelf de touwtjes in handen.
Zo voerden de Europese Unie en het IMF de druk op Griekenland op door het eerstvolgende deel van de steunbetaling van 8 miljard euro op te schorten.
Griekenland is daarmee het mes op de keel gezet, want zonder deze kapitaalinjectie zal het binnen een maand in gebreke moeten blijven.
Intussen heeft de Griekse oppositie zich achter het tweede steunpakket geschaard, waarmee het referendum van tafel is. En zal het Griekse parlement een vertrouwensstemming houden over het lot van Papandreou.
‘E'-woord
Verder is onder de Europese regeringsleiders wel degelijk al het ‘E'-woord gevallen, wat staat voor een Exit van Griekenland uit de eurozone.
Waar dit tot voor kort onbespreekbaar was, zijn het de Grieken zelf die daarop aangestuurd hebben.
Een complex scenario met grote risico's. De rekening voor de overige eurolanden zal dan ongetwijfeld hoger uitpakken dan ingeval Griekenland met allerlei steun aan boord wordt gehouden.
Grote kans immers dat de Griekse overheid nog minder zal terugbetalen dan de ‘haircut' van 50 procent die Europese banken nu bereid zijn te accepteren.
Voor de balanspositie van bijvoorbeeld Italiaanse, Franse en Spaanse banken is dat geen fraaie ontwikkeling. Europese overheden moeten dan nog meer bijspringen, waardoor het Europese kaartenhuis alsnog kan omvallen.
Voor de Grieken zelf is een euro-exit al helemaal geen prettig vooruitzicht. Het betekent terug naar de drachme.
Omdat de Griekse economie qua concurrentiekracht niet kan tippen aan dat van andere eurolanden, zal de drachme zeer zwak zijn. Dat betekent dure invoer en zeer hoge rentes op buitenlandse financiering.
Super-Mario
De kersverse president van de Europese Centrale Bank Mario Draghi heeft intussen gelijk daadkracht getoond en de rente met 25 basispunten verlaagd naar 1,25 procent.
Volgens ‘Super-Mario', zal het eurogebied eind dit jaar door een milde recessie gaan en zijn de inflatierisico's daardoor beperkt.
Door de Griekse onrust moest de ECB de afgelopen week weer flink aan de bak om Italiaanse staatsobligaties op te kopen.
Het is nu zaak dat het Europese noodfonds snel en op volle kracht van start gaat en de afgesproken maatregelen in Europa ten uitvoer gebracht kunnen worden.
Het blijft een machtsspel met grote risico's voor alle partijen en met veel sociale onrust.
Bovendien een spel waarin de allesbeslissende zet nog niet gespeeld is. Een nieuw konijn uit de hoed van Griekenland valt namelijk niet uit te sluiten.
Een Grieks ‘Nee' voor het tweede steunpakket en bijbehorende bezuinigingsmaatregelen, zou een ‘Nee' tegen de euro zijn en daarmee een ongecontroleerd faillissement van Griekenland in de hand hebben gewerkt.
Dat laatste wilde het eurogebied nu juist voorkomen, omdat de financiële gevolgen daarvan bijzonder lastig te overzien zijn.
Macht niet bij Grieken
Papandreou dacht de feitelijke macht in handen te hebben en via een referendum ook nog eens zijn eigen politieke hachje te kunnen redden.
Door de stem van het volk achter zich te scharen zou hij de steeds harder wordende oppositie achter zich houden en weer stevig in het zadel komen te zitten.
Afgezien van de vraag hoe zo'n referendum er dan had moeten uitzien en of Papandreou hier aan het langste eind zou hebben getrokken, heeft Europa het zover niet laten komen.
Na jarenlang bedonderd te zijn geweest door Grieks gesjoemel met de boekhouding, houden de overige eurolanden nu graag zelf de touwtjes in handen.
Zo voerden de Europese Unie en het IMF de druk op Griekenland op door het eerstvolgende deel van de steunbetaling van 8 miljard euro op te schorten.
Griekenland is daarmee het mes op de keel gezet, want zonder deze kapitaalinjectie zal het binnen een maand in gebreke moeten blijven.
Intussen heeft de Griekse oppositie zich achter het tweede steunpakket geschaard, waarmee het referendum van tafel is. En zal het Griekse parlement een vertrouwensstemming houden over het lot van Papandreou.
‘E'-woord
Verder is onder de Europese regeringsleiders wel degelijk al het ‘E'-woord gevallen, wat staat voor een Exit van Griekenland uit de eurozone.
Waar dit tot voor kort onbespreekbaar was, zijn het de Grieken zelf die daarop aangestuurd hebben.
Een complex scenario met grote risico's. De rekening voor de overige eurolanden zal dan ongetwijfeld hoger uitpakken dan ingeval Griekenland met allerlei steun aan boord wordt gehouden.
Grote kans immers dat de Griekse overheid nog minder zal terugbetalen dan de ‘haircut' van 50 procent die Europese banken nu bereid zijn te accepteren.
Voor de balanspositie van bijvoorbeeld Italiaanse, Franse en Spaanse banken is dat geen fraaie ontwikkeling. Europese overheden moeten dan nog meer bijspringen, waardoor het Europese kaartenhuis alsnog kan omvallen.
Voor de Grieken zelf is een euro-exit al helemaal geen prettig vooruitzicht. Het betekent terug naar de drachme.
Omdat de Griekse economie qua concurrentiekracht niet kan tippen aan dat van andere eurolanden, zal de drachme zeer zwak zijn. Dat betekent dure invoer en zeer hoge rentes op buitenlandse financiering.
Super-Mario
De kersverse president van de Europese Centrale Bank Mario Draghi heeft intussen gelijk daadkracht getoond en de rente met 25 basispunten verlaagd naar 1,25 procent.
Volgens ‘Super-Mario', zal het eurogebied eind dit jaar door een milde recessie gaan en zijn de inflatierisico's daardoor beperkt.
Door de Griekse onrust moest de ECB de afgelopen week weer flink aan de bak om Italiaanse staatsobligaties op te kopen.
Het is nu zaak dat het Europese noodfonds snel en op volle kracht van start gaat en de afgesproken maatregelen in Europa ten uitvoer gebracht kunnen worden.
Het blijft een machtsspel met grote risico's voor alle partijen en met veel sociale onrust.
Bovendien een spel waarin de allesbeslissende zet nog niet gespeeld is. Een nieuw konijn uit de hoed van Griekenland valt namelijk niet uit te sluiten.