VEB.net maakt gebruik van cookies om het gebruiksgemak van de website te verbeteren. 

Markten wachten op draai van Duitsland

Financiële markten willen verdere ingrepen zien om de Europese schuldencrisis te stoppen. Duitsland staat op de rem. Ironisch genoeg leidt de impasse tot actie in probleemlanden. Maar dat kan het eindstation niet zijn.

Zou de Duitse bondskanselier Angela Merkel nog wel eens een krant open slaan? In dat geval kan het haar niet ontgaan dat zo ongeveer alle spelers op de financiële markten hard roepen om meer actie.

Want de plannen die nu om tafel liggen lijken niet genoeg op de meubels te redden.

Het is nu een bijna een maand geleden dat beleidsbepalers uit de eurozone onder grote druk met een reddingspakket voor de euro kwamen.

Afgezien van de directe steun aan Griekenland was de teneur van dat akkoord toch vooral dat landen in problemen de eigen huishouding op orde moesten krijgen. Een kwestie van de langere adem dus.

Lange termijn
In die doelstelling valt toch vooral de hand van het machtigste euroland Duitsland te herkennen. Bondskanselier Merkel hamert er continu op dat de oplossing van de eurocrisis bij de politiek ligt en een lange adem vereist.

Financiële markten lijken het vertrouwen in de politiek juist te hebben verloren. Het akkoord van eind oktober heeft de markten niet gekalmeerd. De rentes op staatsleningen van zo ongeveer alle Eurolanden (behalve Duitsland) blijven oplopen.

En dus gaat alle aandacht uit naar Frankfurt, de hoofdzetel van de Europese Centrale Bank. Die zou massaal moeten ingrijpen om de staatsschuld van landen beheersbaar te houden.

Voor Duitsland zijn directe ingrepen van de ECB geen optie. De huidige actie van de ECB, er is inmiddels voor ruim 180 miljard aan staatsobligaties van probleemlanden opgekocht, wordt in Duitsland nu al als onwettig gezien. Uitbreiding van steunoperaties is uit den boze.

Dezelfde richting
Ondanks de volstrekt tegengestelde mening werken grote beleggers en Duitsland op een belangrijk punt in dezelfde richting.

Onder druk van de markten is de nood van bijvoorbeeld Italië en Griekenland inmiddels zo hoog dat er in een vloek en een zucht baanbrekende hervormingen worden doorgevoerd voor langere termijn. En ook Frankrijk zal met fikse hervormingen moeten komen om uit de gevarenzone te geraken.

Daarmee lijkt Duitsland, ook dankzij druk van de markten, zijn zin te krijgen. Wie gered wil worden moet schoon schip maken en keihard beterschap beloven. De luidruchtige oproepen om directe majeure ingrepen maakt in Duitsland inmiddels nog maar weinig indruk.

Maar nu
Grote vraag is wat er moet gebeuren als alle wankelende eurolanden beterschap hebben beloofd op de langere termijn (én vastgelegd in besluiten). Dan zal er toch nog directe hulp moeten komen om het de schuldenlanden niet nog moeilijker te maken om uit de problemen te komen.

Dat kan grofweg op twee manieren. Of de ECB moet ingrijpen of de ‘sterke' lidstaten moeten meer geld/garanties beschikbaar stellen om het vertrouwen terug te krijgen.

Voor beide opties is een draai vanuit Duitsland nodig. Grote vraag is wat er nog moet gebeuren voordat bondskanselier Merkel binnenlandse kritiek trotseert en verder ingrijpen mogelijk maakt.