Resoluut en oneindig en ongenadig. Zo besloot eerder de Zwitserse Centrale Bank in te grijpen bij problemen met de eigen munt. De Europese Centrale Bank moet dat ook doen volgens econoom en portfolio manager Torgeir Høien.
Uitsluiten wil Torgeir Høien, Noorse econoom van , het ineenstorten van het europroject niet.
Høien hoopt echter - en acht de kans groter dan vijftig procent - dat Europese leiders onvoorwaardelijk voor de Eurozone kiezen.
Een voorwaarde voor succes is dat de Europese Centrale Bank (ECB) gaat acteren als een kredietvertrekker voor alle solvabele Eurolanden.
Dit kan de ECB doen door de maximale verschillen tussen de periferie rente en de Duitse rente te gaan garanderen. Deze spread is vervolgens afhankelijk van het financiële gedrag en economisch beleid van een land.
Spaanse en Italiaanse rentes begeven zich nu op de kritieke grens van 7 procent terwijl de rente van Duitse tienjarige obligaties rond de 2,3 procent staat.
Inflatie?
Door de spread te garanderen hoeft de balans van de ECB, volgens Høien, niet per definitie te groeien.
"Als je met overtuiging zegt dat je in zal grijpen gelooft de markt dit en hoef je het waarschijnlijk niet te doen", aldus Høien.
Tot nog toe vinden (Duitse) centrale bankiers dit een slecht idee. Het zou inflatie in de hand werken. Høien gelooft hier niet in. Volgens de Noor zijn condities voor een lage inflatie een juist rentetarief van de centrale bank én vertrouwen in publieke financiën.
Zwitserse route
Zwitserland is een mooi voorbeeld, aldus Høien. Het land, een witte vlek midden in euroland, leek eerder de dupe te worden van de schuldencrisis. Beleggers probeerden afgelopen maanden massaal te vluchten in de Zwitserse munt.
Daardoor werd de Zwitserse Frank binnen anderhalf jaar ruim een kwart meer waard ten opzichte van de euro: Zwitserland dreigde veel te duur te worden.
De Zwitserse Centrale Bank greep massaal via kapitaalinjecties en renteverlagingen. Toch groeide de balans van de Zwitserse centrale bank niet heel erg, doordat de taal van de Zwitsers veranderde: resoluut en oneindig ingrijpen in plaats van tijdelijk en beperkt.
De lange termijn oplossing is volgens Torgeir Høien uiteindelijk politieke en fiscale eenheid van de Eurozone. "Maar helaas is een lange termijn oplossing nu niet voldoende om de acute problemen op te lossen."
Høien hoopt echter - en acht de kans groter dan vijftig procent - dat Europese leiders onvoorwaardelijk voor de Eurozone kiezen.
Een voorwaarde voor succes is dat de Europese Centrale Bank (ECB) gaat acteren als een kredietvertrekker voor alle solvabele Eurolanden.
Dit kan de ECB doen door de maximale verschillen tussen de periferie rente en de Duitse rente te gaan garanderen. Deze spread is vervolgens afhankelijk van het financiële gedrag en economisch beleid van een land.
Spaanse en Italiaanse rentes begeven zich nu op de kritieke grens van 7 procent terwijl de rente van Duitse tienjarige obligaties rond de 2,3 procent staat.
Inflatie?
Door de spread te garanderen hoeft de balans van de ECB, volgens Høien, niet per definitie te groeien.
"Als je met overtuiging zegt dat je in zal grijpen gelooft de markt dit en hoef je het waarschijnlijk niet te doen", aldus Høien.
Tot nog toe vinden (Duitse) centrale bankiers dit een slecht idee. Het zou inflatie in de hand werken. Høien gelooft hier niet in. Volgens de Noor zijn condities voor een lage inflatie een juist rentetarief van de centrale bank én vertrouwen in publieke financiën.
Zwitserse route
Zwitserland is een mooi voorbeeld, aldus Høien. Het land, een witte vlek midden in euroland, leek eerder de dupe te worden van de schuldencrisis. Beleggers probeerden afgelopen maanden massaal te vluchten in de Zwitserse munt.
Daardoor werd de Zwitserse Frank binnen anderhalf jaar ruim een kwart meer waard ten opzichte van de euro: Zwitserland dreigde veel te duur te worden.
De Zwitserse Centrale Bank greep massaal via kapitaalinjecties en renteverlagingen. Toch groeide de balans van de Zwitserse centrale bank niet heel erg, doordat de taal van de Zwitsers veranderde: resoluut en oneindig ingrijpen in plaats van tijdelijk en beperkt.
De lange termijn oplossing is volgens Torgeir Høien uiteindelijk politieke en fiscale eenheid van de Eurozone. "Maar helaas is een lange termijn oplossing nu niet voldoende om de acute problemen op te lossen."