En weer is het één voor twaalf zijn en is een allesbeslissende eurotop onderweg. In praktijk zullen de oplossingen minder spectaculair zijn. Duurzame hervormingen met meer echte macht naar Brussel is de basis.
Het is het verhaal van de eurocrisis: het sentiment op de financiële markten zet de toon, de politieke besluitvorming hobbelt er achteraan.
Die trend lijkt nu te keren. Eén typisch ‘Brussels' fenomeen heeft in ieder geval duidelijk school gemaakt: de klok stil zetten.
In Europese politieke besluitvorming worden deadlines voor besluiten regelmatig opgerekt. Eerst wordt een uiterste datum van besluitvorming vastgesteld.
Als na dagen-/urenlange onderhandelingen blijkt dat die deadline niet gehaald wordt, dan wordt simpelweg de klok stil gezet. Het blijkt een kunstmatige manier om onder grote druk toch nog akkoorden te bereiken.
In de Europese schuldencrisis is het niet anders. Voor de zoveelste keer is het één voor twaalf en opnieuw moet een komende top, die van 9 december aanstaande, voor een doorbraak zorgen. Beurzen waren afgelopen week in ieder geval hoopvol gestemd getuige de forse koersstijgingen.
De goede verstaander weet wel beter. Het is lang geleden dat banken zoveel geld moesten lenen bij de centrale bank, wat duidt op nog immer groot wantrouwen tussen banken onderling.
Een panacee voor de huidige crisis is er niet. Niet alle partijen zijn bereid alles uit de kast te halen voor rust op korte termijn zonder structurele hervormingen.
Hervormingen
In het meest gunstige scenario bereiken partijen dan ook een akkoord over deze structurele hervormingen in
Europa.
Dat betekent meer macht naar Brussel en meer mogelijkheden om landen te straffen die zich niet aan gemaakte afspraken houden, in de kern de basis van de huidige problemen.
Als politieke kopstukken daarover een akkoord bereiken zet dat de deur open naar maatregelen om de rust op kortere termijn te laten terugkeren op de financiële markten.
Rust komt met vertrouwen en vertaalt zich in behapbare rentes op staatsschuld voor eurolanden.
Nu is dat niet het geval. Zelfs de Oeso, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, zegt het. De rente die eurolanden moeten betalen over nieuwe leningen is onhoudbaar hoog.
Hoofdrol ECB
Een hoofdrol in het drukken van de rentes op staatsobligaties zal moeten komen van de Europese Centrale Bank.
ECB-president Draghi liet donderdag doorschemeren dat de ECB agressiever zou gaan optreden op de obligatiemarkten als er eensgezindheid zou bestaan over Europese hervormingen.
Het Internationaal Monetair Fonds krijgt een rol als waakhond op aangekondigde bezuinigingen in vooral zuidelijke eurolanden. Ook zou het fonds ingezet kunnen worden voor directe financiële steun aan deze landen.
Ook het eerder veel besproken noodfonds EFSF zou een deel van de oplossing brengen door operationeel met meer miljarden klaar te staan om acute noodsteun te bieden.
Bonte verzameling
En zo moet een bonte verzameling miljardenpotjes en -garanties zorgen voor terugkeer van vertrouwen. En waar zijn dan de euro-obligaties? Die komen er nu beslist niet, Duitsland wil er absoluut nog niet aan.
Maar een opening is er wel, zo liet Duitslands minister van financiën Schäuble doorschemeren. Na majeure verdragsaanpassingen ontstaat volgens hem een andere situatie.
Kortom, het recept voor komende tijd: geen snelle alles, omvattende oplossingen, maar hopen op akkoorden over duurzame hervorming en intussen de rentes kunstmatig drukken. De crisis gaat nog wel even duren.
Die trend lijkt nu te keren. Eén typisch ‘Brussels' fenomeen heeft in ieder geval duidelijk school gemaakt: de klok stil zetten.
In Europese politieke besluitvorming worden deadlines voor besluiten regelmatig opgerekt. Eerst wordt een uiterste datum van besluitvorming vastgesteld.
Als na dagen-/urenlange onderhandelingen blijkt dat die deadline niet gehaald wordt, dan wordt simpelweg de klok stil gezet. Het blijkt een kunstmatige manier om onder grote druk toch nog akkoorden te bereiken.
In de Europese schuldencrisis is het niet anders. Voor de zoveelste keer is het één voor twaalf en opnieuw moet een komende top, die van 9 december aanstaande, voor een doorbraak zorgen. Beurzen waren afgelopen week in ieder geval hoopvol gestemd getuige de forse koersstijgingen.
De goede verstaander weet wel beter. Het is lang geleden dat banken zoveel geld moesten lenen bij de centrale bank, wat duidt op nog immer groot wantrouwen tussen banken onderling.
Een panacee voor de huidige crisis is er niet. Niet alle partijen zijn bereid alles uit de kast te halen voor rust op korte termijn zonder structurele hervormingen.
Hervormingen
In het meest gunstige scenario bereiken partijen dan ook een akkoord over deze structurele hervormingen in
| Verrassende initiatieven |
| Welke wapens zetten we in om de staatsrentes omlaag te krijgen? Dat is het vraagstuk waarover de financiële en politieke wereld zich het hoofd breekt. -Een hoofdrol lijkt weggelegd voor de ECB. Maar ook de Europese bevolking wordt rechtstreeks gemobiliseerd. -Belgische particulieren beantwoordden massaal de oproep van de regering om via staatscoupons in hun eigen staat te beleggen. Dat leverde de Belgische staat bijna 6 miljard euro op. -Dankzij het succes van de 'staatsbons' is de rente op Belgisch staatspapier sterk gedaald. -Een Italiaans burgerinitiatief was minder succesvol. -Damiano Tommasi, voormalig topvoetballer en nu president van de Italiaanse bond van voetballers, riep de voetballende grootverdieners in zijn land op hun miljoenen deels in Italiaanse staatschuld om te zetten. -De animo was zeer gering. |
Dat betekent meer macht naar Brussel en meer mogelijkheden om landen te straffen die zich niet aan gemaakte afspraken houden, in de kern de basis van de huidige problemen.
Als politieke kopstukken daarover een akkoord bereiken zet dat de deur open naar maatregelen om de rust op kortere termijn te laten terugkeren op de financiële markten.
Rust komt met vertrouwen en vertaalt zich in behapbare rentes op staatsschuld voor eurolanden.
Nu is dat niet het geval. Zelfs de Oeso, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, zegt het. De rente die eurolanden moeten betalen over nieuwe leningen is onhoudbaar hoog.
Hoofdrol ECB
Een hoofdrol in het drukken van de rentes op staatsobligaties zal moeten komen van de Europese Centrale Bank.
ECB-president Draghi liet donderdag doorschemeren dat de ECB agressiever zou gaan optreden op de obligatiemarkten als er eensgezindheid zou bestaan over Europese hervormingen.
Het Internationaal Monetair Fonds krijgt een rol als waakhond op aangekondigde bezuinigingen in vooral zuidelijke eurolanden. Ook zou het fonds ingezet kunnen worden voor directe financiële steun aan deze landen.
Ook het eerder veel besproken noodfonds EFSF zou een deel van de oplossing brengen door operationeel met meer miljarden klaar te staan om acute noodsteun te bieden.
Bonte verzameling
En zo moet een bonte verzameling miljardenpotjes en -garanties zorgen voor terugkeer van vertrouwen. En waar zijn dan de euro-obligaties? Die komen er nu beslist niet, Duitsland wil er absoluut nog niet aan.
Maar een opening is er wel, zo liet Duitslands minister van financiën Schäuble doorschemeren. Na majeure verdragsaanpassingen ontstaat volgens hem een andere situatie.
Kortom, het recept voor komende tijd: geen snelle alles, omvattende oplossingen, maar hopen op akkoorden over duurzame hervorming en intussen de rentes kunstmatig drukken. De crisis gaat nog wel even duren.