Toenemende nucleaire spanningen tussen het Westen en Iran en een stijgende olieprijs. Een één-tweetje zou je zeggen, maar niet volgens de economen van Goldman Sachs. De dure olie is een teken van economisch herstel, aldus de zakenbank.
Goldman Sachs constateert geen overmatige toename van speculatieve posities die zouden inspelen op een plotseling groot tekort aan olie.
De recente snelle prijsstijging zou volgens de bank dan ook meer als een correctie gezien kunnen worden op de stille periode rondom de feestdagen.
Opvallend vindt Goldman Sachs ook dat de prijsstijging gepaard is gegaan met een daling van de beweeglijkheid, af te lezen aan de zogeheten ‘implied volatity’ in optieprijzen op olie. Dat was wel anders ten tijde van de oorlog in Libië.
Vertrouwen
Goldman Sachs gelooft dat de dure olie vooral het gevolg is van langzaam aan verbeterende economische vooruitzichten.
De bank denkt dat de schuldencrisis beperkt zal blijven tot Europa en dat de Europese Centrale Bank alles in het werk zal stellen een ineenstorting van het financiële systeem te voorkomen.
Verder verneemt Goldman Sachs bemoedigende geluiden over zowel de Amerikaanse en Chinese economie, wat suggereert dat de twee grootste economieën van de wereld bestand zijn tegen de crisis in Europa.
Risico’s aan bovenkant
Momenteel is er zelfs sprake van een toename van het aanbod van olie en dus zelfs een prijsdrukkend effect, omdat andere landen in aanloop naar een eventueel embargo tegen Iran een groter beroep doen op andere olieproducerende landen.
Saudi-Arabië produceert op het hoogste niveau in de afgelopen dertig jaar. Zodra een dergelijk embargo daadwerkelijk van kracht wordt, dan zal dit overaanbod weer verdwijnen.
China zal naar verwachting het omgekeerde doen en overtollige olie uit Iran opkopen om zijn reserves aan te vullen en minder uit Saudi-Arabië afnemen.
Volgens Goldman Sachs is de oliemarkt wel erg gevoelig voor tekorten en kan de prijs daardoor snel stijgen.
Goldman Sachs ziet ook in Nigeria een zorgenkindje en datzelfde geldt voor de dreiging van Iran de Straat van Hormuz te sluiten.
Door deze zeestraat wordt dagelijks circa 17 miljoen vaten olie vervoerd, goed voor circa 35 procent van het dagelijkse mondiale olietransport over zee en daarmee het drukste knelpunt ter wereld.
Geen Iran-premie
Sluiten van de Straat van Hormuz is volgens Goldman Sachs in zoverre niet waarschijnlijk, omdat dit ongetwijfeld tot militair ingrijpen van het Westen zal leiden.
Verder beschikt het Westen over de nodige reserves om een eventuele escalatie van het conflict met Iran te overbruggen.
Deze reserves vormen voor de bank de belangrijkste reden waarom zij denkt dat de markt geen Iran-premie in de olieprijs verwerkt.
Goldman Sachs denkt eerder dat er door Iran momenteel een neerwaartse prijsdruk bestaat door extra aanbod uit andere landen en dat er onderliggend een opwaartse druk bestaat door de betere economische gang van zaken in de Verenigde Staten en in China.
Per saldo verwacht Goldman Sachs de kans op een verdere prijsstijging dit jaar groter in dan een daling.
Het inschatten van prijsbewegingen op de oliemarkt is altijd erg lastig gebleken. De visie van Goldman Sachs is er een van de velen, maar zeker niet onaardig kennis van te nemen.
De recente snelle prijsstijging zou volgens de bank dan ook meer als een correctie gezien kunnen worden op de stille periode rondom de feestdagen.
Opvallend vindt Goldman Sachs ook dat de prijsstijging gepaard is gegaan met een daling van de beweeglijkheid, af te lezen aan de zogeheten ‘implied volatity’ in optieprijzen op olie. Dat was wel anders ten tijde van de oorlog in Libië.
Vertrouwen
Goldman Sachs gelooft dat de dure olie vooral het gevolg is van langzaam aan verbeterende economische vooruitzichten.
De bank denkt dat de schuldencrisis beperkt zal blijven tot Europa en dat de Europese Centrale Bank alles in het werk zal stellen een ineenstorting van het financiële systeem te voorkomen.
Verder verneemt Goldman Sachs bemoedigende geluiden over zowel de Amerikaanse en Chinese economie, wat suggereert dat de twee grootste economieën van de wereld bestand zijn tegen de crisis in Europa.
Risico’s aan bovenkant
Momenteel is er zelfs sprake van een toename van het aanbod van olie en dus zelfs een prijsdrukkend effect, omdat andere landen in aanloop naar een eventueel embargo tegen Iran een groter beroep doen op andere olieproducerende landen.
Saudi-Arabië produceert op het hoogste niveau in de afgelopen dertig jaar. Zodra een dergelijk embargo daadwerkelijk van kracht wordt, dan zal dit overaanbod weer verdwijnen.
China zal naar verwachting het omgekeerde doen en overtollige olie uit Iran opkopen om zijn reserves aan te vullen en minder uit Saudi-Arabië afnemen.
Volgens Goldman Sachs is de oliemarkt wel erg gevoelig voor tekorten en kan de prijs daardoor snel stijgen.
Goldman Sachs ziet ook in Nigeria een zorgenkindje en datzelfde geldt voor de dreiging van Iran de Straat van Hormuz te sluiten.
Door deze zeestraat wordt dagelijks circa 17 miljoen vaten olie vervoerd, goed voor circa 35 procent van het dagelijkse mondiale olietransport over zee en daarmee het drukste knelpunt ter wereld.
Geen Iran-premie
Sluiten van de Straat van Hormuz is volgens Goldman Sachs in zoverre niet waarschijnlijk, omdat dit ongetwijfeld tot militair ingrijpen van het Westen zal leiden.
Verder beschikt het Westen over de nodige reserves om een eventuele escalatie van het conflict met Iran te overbruggen.
Deze reserves vormen voor de bank de belangrijkste reden waarom zij denkt dat de markt geen Iran-premie in de olieprijs verwerkt.
Goldman Sachs denkt eerder dat er door Iran momenteel een neerwaartse prijsdruk bestaat door extra aanbod uit andere landen en dat er onderliggend een opwaartse druk bestaat door de betere economische gang van zaken in de Verenigde Staten en in China.
Per saldo verwacht Goldman Sachs de kans op een verdere prijsstijging dit jaar groter in dan een daling.
Het inschatten van prijsbewegingen op de oliemarkt is altijd erg lastig gebleken. De visie van Goldman Sachs is er een van de velen, maar zeker niet onaardig kennis van te nemen.